Υπήρξε μια εποχή μακρινή, όπου η ανθρωπότητα αγωνίστηκε για αξίες και ιδανικά. Οραματίστηκε ένα καλύτερο αύριο και θυσιάστηκε γι αυτό.
Όλοι οι αγώνες και όλες οι μάχες είχαν ένα κοινό στόχο: την ισότητα. Ισότητα των λαών, ισότητα απέναντι στο νόμο, ισότητα των φύλων.
Μα για όσες ισότητες και αν πάλεψε η ανθρωπότητα,για όσες και αν θυσιάστηκε, ο 21ος αιώνας, ήρθε περίτρανα να αποδείξει πως δεν κατακτήθηκε μία ισότητα. Η ισότητα των παιδιών.
Ίσως γιατί η ανθρωπότητα θεώρησε πως κατακτώντας την ισότητα σε θέματα ζωτικής σημασίας θα κατακτούσε και αυτή των παιδιών. Ίσως πάλι γιατί τους αγώνες που έγιναν για το “ολο” τους υποκίνησε ένα “εγώ”.
Γιατί αν τα παιδιά δεν ζουν και δε νιώθουν ίσα σε μια κοινωνία ίσων πως εσύ προσδοκάς να αντιμετωπιστείς ως ίσος;
Όταν παιδιά μεγαλώνουν σε κοινωνίες οπού ο φυλετικός ρατσισμός δεσπόζει, σε κοινωνίες οπού θεωρούνται μέσο πλουτισμού, όταν μέσα στην καρδιά τους έχει φωλιάσει το μίσος, πώς προσδοκάς να αντιμετωπιστείς ως ίσος;
Σε πολλές χώρες η έννοια του σχολείου απέχει από τον σύγχρονο ορισμό που δίνεται.Μαθήματα που γίνονται σε μισογκρεμισμενα κτίρια ή κάτω από δέντρα συνθέτουν τον ορισμό της λέξης “σχολείο” σε αυτές τις χώρες.
Μα ακόμα και βασικές ανάγκες των παιδιών δεν καλύπτονται. Τα παιδιά, κυρίως των τριτοκοσμικών χωρών, αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης αφού οι σιτιστικες τους ανάγκες καλύπτονται από σκουπίδια και η ανάγκη για νερό από λασπόνερα.
Θες να μιλήσουμε και για μουσουλμανικές χώρες όπου εκεί τα κορίτσια παντρεύονται σε πολύ νεαρή ηλικία χωρίς να έχουν δικαίωμα να σπουδάσουν;
Όλα αυτά και ακόμη περισσότερα συνθέτουν τον παζλ μιας ισότητας που ποτέ δεν υπήρξε .
Ποτέ δεν κατακτήθηκε γιατί ποτέ δεν έγινε στο όνομα των παιδιών .Η ανθρωπότητα έκανε πολλά άλματα.
Σε πολλά πέτυχε και ακόμα περισσότερα θα πετύχει.
Μα ένα δεν κατάφερε, το σπουδαιότερο όλων. Το σεβασμό στα παιδιά. Σε όλα τα παιδιά.Ίσα δικαιώματα για όλα τα παιδιά.
Μα, άνθρωπε, μην προσδοκάς πως θα αντιμετωπιστείς ως ίσος αν δεν αρχίσεις εσύ και εγώ από κάπου.
Για τα μακρινά πολλά δεν μπορείς να κάνεις μα για τα παιδιά της κοινωνίας σου πολλά.
Τι σημασία έχει το χρώμα, η καταγωγή, η θρησκεία; Σημασία έχει ότι είναι δίπλα σου. Σε κοιτάει και περιμένει από εμάς τους ενήλικες να του δείξουμε όλα όσα η κοινωνία δεν μπορεί. Να το σεβαστούμε και να το αποδεχτούμε. Να το αφήσουμε να ζήσει μακριά από κοινωνικές ταμπέλες.
Γιατί πάνω από όλα είναι ΠΑΙΔΙ. Είναι το θεμέλιο για να οικοδομηθεί ένα καλύτερο μέλλον.
Είναι η άλλη εκδοχή του εαυτού σου. Είναι εσύ!
Ευαγγελία Τζιακα
