Ας ορίσουμε αρχικά, με την βοήθεια της ψυχολόγου Arielle Adda και συγγραφέα του βιβλίου “Το βιβλίο του χαρισματικού παιδιού”, τα κοινά σημεία των χαρισματικών παιδιών:
- Το πρώτο σημάδι, είναι ένας καλά δομημένος λόγος και μια έντονη κατανόηση των πραγμάτων. Είτε μιλήσει πολύ νωρίς ή πιο αργά, το σίγουρο είναι ότι μιλάει πολύ καλά. Η σύνταξη του είναι αψεγάδιαστη και το λεξιλόγιο του πολύ ακριβές.
- Το δεύτερο σημάδι είναι η περιέργεια. Είναι πολύ ευαίσθητα και θέτουν πολλές ερωτήσεις και δείχνουν πραγματική δίψα για μάθηση.
Κατά γενική ομολογία, οι ψυχολόγοι παρατηρούν ότι είναι ζωηρά, με αυξημένη παρατηρητικότητα και αγαπούν τις αλλαγές. Ποιος είπε όμως ότι η ζωή ενός χαρισματικού παιδιού είναι στρωμένη με ροδοπέταλα; Σύμφωνα με την ειδική παιδίατρο, Κοντούλη Καλλιόπη, είναι άτομα ευάλωτα ψυχοσυναισθηματικά αν δεν τύχουν κατάλληλης αντιμετώπισης. Εκπλησσόμαστε όταν ακούμε ότι ένας χαρισματικός μαθητής αποτυχαίνει. Οι λόγοι πολλοί και πηγάζουν από τα εύκολα συμπεράσματα εκπαιδευτικών και γονέων. Πάμε να τους μελετήσουμε.
Από την πρώτη στιγμή που θα εισαχθεί στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση όλα για εκείνο είναι άσπρο ή μαύρο, εύκολα ή απογοητευτικά. Εκεί θα ανακαλύψει καινούργια πράγματα και θα βρει απαντήσεις στα αμέτρητα ερωτήματα που στριφογυρίζουν στο εύπλαστο μυαλό του. Θέλει να γνωρίσει και να καταλάβει τα πάντα, σα να θέλει να τα ελέγχει όλα. Εκεί, επίσης, ελπίζουμε να βρει και τον δάσκαλο που θα αναγνωρίσει τις ξεχωριστές του ικανότητες και έπειτα θα το οδηγήσει στον δρόμο της αλληλεπίδρασης και συνεργασίας, δηλαδή με μία λέξη στη μόρφωση.
Ωστόσο, μερικές φορές, το πλαίσιο της σχολικής τάξης του μοιάζει απογοητευτικό. Τα άλλα παιδιά δεν λειτουργούν όπως αυτό. Έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα και διαφορετικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων. Έτσι, γίνεται ένα με τη μάζα. Παραιτείται και μη έχοντας κάτι άλλο να του προτείνουν, παίζει με τους συμμαθητές του. Εύκολο συμπέρασμα: “Δε σκέφτεται παρά μόνο το παιχνίδι “.
Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά να σαμποτάρει οποιαδήποτε προσπάθεια προόδου. Εύκολο συμπέρασμα: “Αφού έχει καλούς βαθμούς, γιατί να το παρακινήσουμε να προσπαθήσει περισσότερο ;” Οι γονείς τους, μη μπορώντας να παρακολουθήσουν την πορεία του, δεν εκμεταλλεύονται σωστά το διαθέσιμο χρόνο του. Του προτείνουν δραστηριότητες που μοναδικό στόχο έχουν την ψυχαγωγία και τη σύναψη καινούργιων φιλίων.
Για ένα ταλαντούχο παιδί το να διαβάσει ένα μάθημα και να το μάθει ΄΄απ’έξω΄΄, του είναι παιχνιδάκι. Μερικές φορές νομίζει ότι τα ξέρει όλα και πεισμώνει στον δικό του τρόπο σκέψης. Ωστόσο, πολλά από αυτά τα παιδιά βασίζονται αποκλειστικά στην ευχέρεια κ στην άριστη επίδοση που παρουσιάζουν γενικότερα. Επίσης εμπιστεύονται την διαισθητική τους γνώση και έτσι δεν μπαίνουν στον κόπο να κάνουν επανάληψη. Εύκολο συμπέρασμα: “Ικανοποιητική δουλειά αλλά μπορεί να τα πάει καλύτερα“.
Ας μη βγάζουμε , λοιπόν, εύκολα συμπεράσματα διότι το χάος δεν αργεί να έρθει.
Τι γίνεται όμως όταν έρχεται αντιμέτωπο με τις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού συστήματος; Τότε νιώθει αδύναμο, η εικόνα για τον εαυτό του, που δημιουργήθηκε από τους άριστους βαθμούς, τσακίζεται. Βυθίζεται στην αυτό-αμφισβήτηση η οποία σιγά-σιγά θα τον καταβροχθίσει, εάν δε τον βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν συγκεκριμένες και αποτελεσματικές μέθοδοι εκμάθησης.
Το μέλλον του εξαρτάται από τον περιβάλλον του.
Το χαρισματικό παιδί που έχει την τύχη να βρίσκεται σ’ένα υγιές περιβάλλον που του παρέχει τις κατάλληλες υποδείξεις για την επιτυχία του , θα επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του και θα καταφέρει να πετύχει.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να δείξουμε σε αυτά τα παιδιά την σημαντικότητα της προσπάθειας από την πρώιμη παιδική ηλικία. Να δουλέψουμε μαζί τα αδύναμα σημεία της προσωπικότητας τους και να τα διδάξουμε τις κατάλληλες μεθόδους ώστε να αποφύγουν το επιπόλαιο διάβασμα.
Κατερίνα Γεωργιάδου
