Η Ευρωπαϊκή Ένωση ή αλλιώς όπως συνηθίζουμε να την καταγράφουμε σε ορισμένα έγγραφα <<ΕΕ>>, είναι μια οικονομική και πολιτική ένωση είκοσι οκτώ ευρωπαϊκών κρατών, όπου ιδρύθηκε στη 1η Νοεμβρίου 1993 με βάση τη συνθήκη του Μάαστριχ, με απώτερο σκοπό τη διασφάλιση ειρήνης ανάμεσα στις χώρες τις Ευρώπης μέσω της οικονομικής συνεργασίας αλλά και της ενοποίησης.
Το κράτος δικαίου, η ισότητα μεταξύ των φυλών, η δημοκρατία, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μερικά από τα στοιχεία εκείνα που τις προσδίδουν ένα αξιοκρατικό κύρος. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Ευρωπαϊκο Συμβούλιο και η Ευρωπαϊκη Επιτροπή είναι τα θεσμικά της όργανα ενώ μερικά απο τα κράτη που είναι μέλη της είναι Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Δανία, Ελλάδα, Εσθονία, Ιρλανδία κ.α.
“Ένας από τους κύριους ιδρυτές της ήταν ο Κόνραντ Αντενάουερ, “ο πρώτος Καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ο οποίος ηγήθηκε του νεοσύστατου κράτους από το 1949 έως το 1963. Ήταν εκείνος ο οποίος άλλαξε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την εικόνα της μεταπολεμικής Γερμανίας και την ευρωπαϊκή ιστορία”(http://www.slideshare.net/skarkchr/ss-56254893).
Μέσα απο μια σειρά εξελίξεων, κατάφερε να πραγματοποιήσει πολλά επιτεύγματα ως δημαρχος Κολωνίας και προσπάθησε μέσα από την πολιτική του να εμφυσήσει στους συμπολίτες του τα χριστιανικά ήθη. Αλλά ο Αντενάουερ δεν μπορούσε να προχωρήσει μόνος του χωρίς κανένα τροχοπέδι, το οποίο άκουγε στο όνομα ναζισμός και κατά συνέπεια ναζιστικό κόμμα. Έδειξε αντιγερμανικά συναισθήματα, αρνήθηκε να ακολουθήσει τις προσταγές του κόμματος, εκδιώχτηκε από το αξίωμα του δημάρχου και παραδόθηκε στα χερια της Γκεστάπο ύστερα από την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ. Όλος αυτός ο εφιαλτής έλαβε τέλος, μετά τη λήξη του πολέμου όπου επανήλθε στα πολιτικά του καθήκοντα και δη περισσότερο το 1949 ως Καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
Η εμπειρία του στον πόλεμο τον έκανε να σκεφτεί την αλλαγή της Γερμανίας σε ένα πιο δημοκρατικό κράτος, το οποίο θα είχε ενεργό ρόλο ανάμεσα σε άλλα κράτη τα οποία θα είναι ενωμένα κάτω από τα ίδια και κοινά ιδανικά. Για το λόγο αυτό, είχε την πεποίθηση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την ειρηνική συμφιλίωση και αρμονία. Κατάφερε σε λίγο καιρό να συσφίξει τις σχέσεις με την Γαλλία, πρώην εχθρού της, γεγονός που επισημοποιήθηκε το 1963 με το Σύμφωνο Φιλίας. Το όραμα του για την Γερμανία, ήταν η λάμψη της στη διεθνή σκηνη και η απαλλαγή της από τη ναζιστική της εικόνα. Η ελευθερία και η δημοκρατία δεν θα έπρεπε να είναι ζητούμενα αλλά ο αυτοσκοπός της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Ο ίδιος μάλιστα, είχε ως σχέδιο του την ισότητα σε όλα τα πολιτικά μέτρα στις διάφορες χώρες που ήταν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα ήταν και παραμένει ένας από τους ενεργούς και κυρίαρχους θεσμούς στην ευρωπαϊκή αγορά. Το όραμα του αυτό θα υλοποιούνταν μέσα από μια πολιτική ενοποίηση που θα είχε μια συγκεκριμένη βάση. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα το όραμα του μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα άπιαστο όνειρο, γεγονός που αποδεικνύεται πως η κάθε χώρα δεν μπορεί να ταυτιστεί και να συμμορφωθεί στο Ευρωπαϊκό ιδεώδες, και η απόλυτη κυριαρχία μεταβιβάζεται στην Βρυξέλλες ως τον κύριο αρχηγό, διακομιστή και πολιτικό λέοντα της Ευρώπης.
Νίκος Πεταλίδης
www.europa.eu
www.slideshare.net
