Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς στη σημερινή εποχή τι είναι φιλία και αν τελικά υπάρχει όντως μια φιλία αληθινή, πραγματική που να αντέχει στο χρόνο. Από όπου και να το πιάσεις το θέμα είναι μεγάλο και πολλές φορές πονεμένο, είτε έχει να κάνει με παιδική φιλία, είτε με εφηβική ή ενήλικη.
Νομίζω πως δεν υπάρχει ο χρυσός κανόνας και οι «δέκα τρόποι να αποκτήσουμε αληθινούς φίλους». Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και σίγουρα έχει να κάνει και με τις δύο πλευρές. Αν εξετάσουμε και το γεγονός ότι πολλοί ενήλικες έχουν και οι ίδιοι τα θέματά τους με τους φίλους τους, είναι μάλλον δύσκολο να μάθουμε στα παιδιά μας τρόπους για να βρουν φίλους.
Σε μικρή ηλικία μπορούμε να μιλήσουμε μαζί τους και να τους εξηγήσουμε την έννοια της φιλίας. Πρέπει φυσικά να είμαστε ξεκάθαροι απέναντί τους και να τα βοηθήσουμε να κατανοήσουν τη διαφορά μεταξύ της φιλίας και της απλής συνύπαρξης με τον άλλον. Σε μεγαλύτερη ηλικία πρέπει να έχουμε καταφέρει να αναπτύξουμε καλές σχέσεις με τα παιδιά μας για να μας εμπιστεύονται και να μας εκμυστηρεύονται τα προβλήματά τους.
Από την βρεφική τους κιόλας ηλικία τα μικρά μας δείχνουν μια προτίμηση σε κάποια παιδιά και σε κάποια άλλα όχι. Είναι σωστό λοιπόν να τα αφήσουμε να κάνουν τις επιλογές τους βοηθώντας τα απλώς να ξεκαθαρίσουν πως νιώθουν μέσα τους. Μεγαλώνοντας σίγουρα οι προτιμήσεις αυτές αλλάζουν αλλά μπορεί να παραμείνουν και ίδιες. Μπαίνοντας και στο σχολικό περιβάλλον δέχονται άλλα ερεθίσματα και ίσως αλλάζουν τα ενδιαφέροντά τους, οπότε στρέφονται σε άλλα παιδιά με τα ίδια ενδιαφέροντα. Όταν δε έρχεται και η εφηβεία εκεί αλλάζουν πολλά πράγματα στη ζωή τους και οι φίλοι είναι πολλές φορές πιο σημαντικοί και από την οικογένεια.
Βέβαια πλέον υπάρχουν και οι εικονικές φιλίες οπότε και η θέση των γονέων είναι δύσκολη και απαιτούνται προσεκτικοί χειρισμοί. Έχει χαθεί κατά κάποιον τρόπο η πραγματική φιλία και τα παιδιά ικανοποιούνται με τους πλασματικούς φίλους. Ένας υπολογιστής, ένα κινητό, μια τηλεόραση έχουν γίνει οι φίλοι των παιδιών μας δυστυχώς. Μικρά παιδιά αντί να βγουν να παίξουν στις πλατείες με τα άλλα παιδιά, κάθονται μπροστά από την οθόνη και περνούν ωραία. Μεγαλύτερα παιδιά κλείνονται στο σπίτι για να παίξουν με τα ηλεκτρονικά τους παιχνίδια ή να πλοηγηθούν στο διαδίκτυο. Οι φίλοι πλέον δεν συνομιλούν μεταξύ τους κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον, αλλά μέσα από μία οθόνη κινητού ή υπολογιστή. Όλα τα δημοφιλή μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν δώσει τη λύση κι έτσι όλα (σχεδόν) μπορούν να συμβούν χωρίς να είσαι δίπλα στον άλλον.
Εδώ λοιπόν εμείς ως γονείς οφείλουμε να θωρακίσουμε το παιδί μας ώστε να έχει αποκτήσει αυτοεκτίμηση. Να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής και να μπορέσει να επιλέξει και τους φίλους που του αξίζουν. Φίλους πραγματικούς. Φίλους που γνώρισε σε ένα γήπεδο, σε ένα πάρκο.. Φίλους με τους οποίους θα μοιράζεται αληθινές στιγμές χαράς και παιχνιδιού και όχι εικονικές. Ας γίνουμε οι ίδιοι πρότυπα για τα παιδιά μας. Οφείλουμε να εξηγήσουμε ότι δεν μπορεί να θέλει να γίνεται πάντα το δικό του και ότι πρέπει να υποχωρεί κάποιες φορές για να ικανοποιήσει και τα θέλω των φίλων του. Πρέπει να του δείξουμε ότι υπάρχουν δικαιώματα τόσο δικά μας όσο και των άλλων και δεν είναι σωστό να τα παραβιάζουμε. Να σέβεται τον εαυτό του αλλά και τους άλλους γύρω του. Ας αφήσουμε κι εμείς τα κινητά και τους υπολογιστές κι ας ασχοληθούμε περισσότερο με τα παιδιά μας. Το πιο σημαντικό όμως για μένα είναι να τα μάθουμε να λένε τη γνώμη τους με οποιοδήποτε κόστος και φυσικά με ωραίο τρόπο. Να τα μάθουμε να εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους και να μην κρύβονται για να είναι αρεστοί στην παρέα. Η πλειοψηφία των ανθρώπων θα ήθελε να περιτριγυρίζεται από αληθινούς φίλους που λένε την αλήθεια ακόμη κι αν είναι πικρή, παρά από κόλακες.
Και το πιο αληθινό μάθημα για τα παιδιά μας θα είναι εμείς οι ίδιοι να έχουμε καλούς, πραγματικούς, ειλικρινείς φίλους για να τους δείξουμε και στην πράξη «Τι είναι φιλία»!
Ειρήνη Κεμερλή
