Πεδίο μάχης κατά τους Βαλκανικούς αγώνες, έδαφος πολιτικών αντιπαραθέσεων στην νεότερη Ελληνική ιστορία, η Μακεδονία ανά τους αιώνες ματαιοπονεί να αποδείξει την ελληνικότητα του τόπου της, αδίκως. Πολλά έχουν λεχθεί για τα σύνορα της τα τελευταία χρόνια με αφορμή την ελληνοσκοπιανή διαμάχη για την ονομασία της Π.Γ.Δ.Μ. Η πλειοψηφία των ισχυρισμών περί μη ελληνικότητας της, προκύπτει από διαστρεβλώσεις ιστορικών γεγονότων και ανακρίβειες που υιοθετούνται δυστυχώς και από τις δύο πλευρές.
Μα τουλάχιστον, εμείς οι Έλληνες οφείλουμε να τιμούμε την ιστορία του τόπου μας.
Και η Μακεδονία στόλισε τις σελίδες της Ελληνικής ιστορίας μέσα από τα ανδραγαθήματα ενός ή ίσως και του πιο σημαντικού ανθρώπου που γέννησε πότε χώρα, τον Μέγα Αλέξανδρο.
Ο Μ.Αλέξανδρος δόξασε το ελληνικό πνεύμα και μεταλαμπάδευσε την ελληνική γλώσσα μέχρι τα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου. Η ελληνική γλώσσα διδασκόταν μέχρι τα βάθη της Περσίας, από Έλληνες δάσκαλους. Ως εκεί έφθασε. Ως εκεί, δίδαξε και μετέφερε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Μέχρι και το 450 π.Χ. η Μακεδονία θεωρείτο ότι ήταν η περιοχή της Πέλλας και της Θεσσαλονίκης. Μέχρι και την εποχή του Φιλίππου και του Μ.Αλέξανδρου εκτεινόταν νοτιοδυτικά της Π.Γ.Δ.Μ. Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και για 10 αιώνες ως Μακεδονία ορίζεται η περιοχή από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Κρήτη. Αξίζει, δε να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο πώς ο Ησίοδος στο έργο του Ησίοδου “Ηοίαι “, όπου κάνοντας λόγο για την Ελληνική Γενεαλογία ονομάζει τους αρχαίους Μακεδόνες, Έλληνες.
Τον 6ο-7ο αιώνα μ.Χ εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι Σλάβοι στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας χωρίς να καταφέρουν να καταλάβουν τη Θεσσαλονίκη. Αργότερα κατά τη Τουρκοκρατία, το όνομα Μακεδονία απαλοίφεται.
Ο αγώνας των Μακεδονομάχων, με πρωτοστάτη των Παύλο Μελά, τον Ίωνα Δραγούμη, τον Γερμανό Καραβαγγέλη και τον Τέλλο Άγρα ήρθαν να αποδείξουν πως η Μακεδονία ζει και δεν πέθανε. Το ελληνικό στοιχείο φωλιάζει και διεκδικεί την ελληνικότητα του. Λίγα χρόνια αργότερα η Μακεδονία απελευθερώνεται. Η Μακεδονία είναι και πάλι ελληνική.
Δυστυχώς, όμως, όσο χρόνια και αν πέρασαν, το “μακεδονικό ζήτημα” παραμένει άλυτο. Οι γείτονες επιδιώκουν να ονομαστούν Μακεδόνες, επειδή κάποτε ήταν μακεδονική επαρχία. Η κωλυσιεργία των ελληνικών αρχών να επιλύσουν αυτό το θέμα οδήγησε τη γείτονα χώρων σε προπαγανδιστικές πολιτικές και στην έξαρση εθνικιστικών συναισθημάτων μεταξύ των λαών.
Με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, μετά το τέλος των Βαλκανικών αγώνων παραχωρήθηκε η Μακεδονία στην Ελλάδα. Αυτή είναι μια συνθήκη που οφείλουν να σεβαστούν όσοι διεκδικούν την ονομασία. Διαπρεπέις αρχαιολόγοι, όπως ο Στίβεν Μίλερ, έχουν παραδεχθεί την ελληνικότητα της Μακεδονίας. «Οι Έλληνες θεωρούσαν τους Μακεδόνες, Έλληνες, τον 7ο π.Χ. αιώνα» δηλώνει ο Στίβεν Μίλερ και προσθέτει: «είναι φανερή η ελληνικότητά τους, καθώς οι επιγραφές των Αρχαίων Μακεδόνων ήταν γραμμένες στα ελληνικά».
Ο διάσημος ιστορικός και συγγραφέας του “Alexander the Great” , Ρόμπιν Λέιν Φοξ είπε :
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Μακεδόνες ήταν Ελληνες. Η μακεδονική γλώσσα προφερόταν με περίεργο τρόπο και πρέπει να ήταν αρκετά δύσκολο για Ελληνες από άλλες περιοχές να την καταλάβουν, πάντως ήταν ελληνικά. Εννοείται ότι λόγω γεωγραφικής θέσης οι Μακεδόνες είχαν επαφές με μη Ελληνες των οποίων τα γλωσσικά ιδιώματα εισχώρησαν στην καθομιλουμένη της μακεδονικής αυλής. (…)»
Επόμενως αν είσαι Μακεδόνας είσαι και Έλληνας. Η Μακεδονία ήταν και θα είναι πάντα Ελληνική.
“Μακεδονία ξακουστή
του Αλεξάνδρου η χώρα
που έδιωξες τους τύρρανους
κι ελεύθερ’ είσαι τώρα.
Είσαι και θα `σαι ελληνική
Ελλήνων το καμάρι
κι εμείς θα σ’ αντικρίζουμε
περήφανα και πάλι.”
Πηγή:
Ευαγγελία Τζιάκα
