Αυτό που δεν μας λείπει σίγουρα στο σχολείο είναι γνωστό σε όλους. Και αυτά είναι αδιαμφισβήτητα τα μαθήματα τα οποία είναι απαιτητικά και δυσνόητα πολλές φορές για εμάς τους μαθητές. Βασίζονται αποκλειστικά στην απομνημόνευση και στην άμεση κατανόηση τους μέσα από ένα σωρό ακαταλαβίστικες εκφράσεις και ορολογίες. Τι είναι όμως αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε; Οι τέχνες λοιπόν είναι αυτές που λείπουν παντελώς από το σχολικό πρόγραμμα και δυστυχώς δεν γίνεται τίποτα γι’ αυτό.
Η απουσία των τεχνών από τα σχολεία είναι αδιανόητη, καθώς μία χώρα σαν τη δική μας πλούσια σε πολιτισμό και τέχνες είναι αδύνατον να στερεί στους μαθητές της την επαφή με τις τέχνες. Πού οφείλεται αυτή η έλλειψη είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Εμάς όμως δεν μας ενδιαφέρει να μάθουμε τα αίτια που οδήγησαν στην κατάσταση αυτή, αλλά απαιτούμε να γίνει κάτι ώστε να υπάρξει κάποια βελτίωση στο σχολικό πρόγραμμα. Γιατί σίγουρα πρόκειται για επιλογή ολίγων η αφαίρεση των τεχνών από το σχολείο.
Πολλοί υποστηρίζουν πως η τέχνη και ο πολιτισμός έχουν ενσωματωθεί στο μάθημα των νεοελληνικών κειμένων και της ιστορίας. Πράγματι πρόκειται για μαθήματα που προβάλλουν τον πολιτισμό μας.. Δεν έχουν λάβει όμως υπ’ όψιν το περιεχόμενο της τέχνης και τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να παρουσιαζόταν. Η ζωγραφική, η μουσική είναι δύο βασικά μαθήματα πρακτικά και βιωματικά παράλληλα, τα οποία θα μπορούσαν να μας ωφελήσουν σε τέτοιο βαθμό έτσι ώστε να κατανοήσουμε αρχικά τους ίδιους μας τους εαυτούς και έπειτα την σκέψη των καλλιτεχνών. Η επίδραση της είναι πραγματικά τεράστια στις ψυχές μας. Δεχόμαστε έναν πλούτο ερεθισμάτων που μας δημιουργούν ποικίλα συναισθήματα.
Όλη αυτή η ενέργεια και η δημιουργικότητα που διαθέτουμε εμείς οι νέοι θα πρέπει κάπου να παρουσιαστεί ώστε να εκτονωθούμε. Έχουμε πραγματικά την γνώση με την οποία μπορεί αυτό να πραγματοποιηθεί, αλλά δεν είμαστε εμείς στην προκειμένη περίπτωση οι κάτοχοι των μέσων για να το επιτύχουμε. Ασχολούμαστε με το να μάθουμε την ιστορία του υπόλοιπου κόσμου αγνοώντας τη δική μας ιστορία και τον δικό μας πολιτισμό. Θεωρείται ακόμα δεδομένη η κατοχή της γνώσης για την δική μας ιστορία, και κάποιοι την αγνοούν γιατί απλά έχουν μείνει πίσω στην ύλη και πιέζονται. Λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά θέλουν να μας μάθουν για τον σπουδαίο πολιτισμό μας και θα ξεφύγουν από τον προκαθορισμένο, μονότονο τρόπο διδασκαλίας. Δεν χρειαζόμαστε μάζα πληροφοριών και εργασιών αλλά βιωματική μάθηση.
Τελειώνοντας λοιπόν οι τέχνες αποτελούν τον αποτελεσματικότερο τρόπο ώστε να μάθουμε πραγματικά για τον δικό μας πολιτισμό. Και αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει εμείς να μην αντιδρούμε για τις αποφάσεις οι οποίες λαμβάνονται με λάθος τρόπο και δεν μας υπολογίζουν καθόλου;
Μαργαρίτα, 16 ετών
