Απόσπασμα από την ομιλία στην Ημερίδα με θέμα Διάσπαση Προσοχής που έγινε στις 30.11.2008 στο Ξενοδοχείο Golden Age.
ΦΟΡΕΑΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ : ΦΑΡΟΣ «Βοήθεια στον Άνθρωπο» Ομιλήτρια: Ερατώ Χατζημιχαλάκη – Οικογενειακή Σύμβουλος
Μια φορά κι έναν καιρό ένας γεωργός βρήκε ένα αυγό αετού. Περνώντας το για αυγό κότας το πήρε και το έβαλε μαζί με τα άλλα αυγά στην κότα του που εκείνο τον καιρό κλωσούσε.
Μερικές εβδομάδες αργότερα το αυγό έσκασε. Το αετόπουλο γεννήθηκε και ανατράφηκε μαζί με τα κοτόπουλα στο κοτέτσι. Αυτό το αετόπουλο ήταν δυστυχισμένο κοτόπουλο. Τα άλλα κοτόπουλα στο κοτέτσι το έβρισκαν ενοχλητικό. Το φαγητό τους δεν του άρεσε, ακόμη δεν του άρεσε που όλο ήταν σκυμμένο στο χώμα, δεν τσιμπολογούσε όπως τα άλλα και όταν έπρεπε να τρέξει δεν μπορούσε.
Μετά από πολλά χρόνια προσπάθειας να γίνει ένα κοτόπουλο σαν τα άλλα χωρίς να το καταφέρνει μισούσε τον εαυτό του και η αυτοεκτίμησή του ήταν πολύ χαμηλή. «Γιατί δεν με ικανοποιούν αυτά που ικανοποιούν του άλλους;», όλο μονολογούσε, «Αυτό είναι όλο κι όλο η ζωή» «Πού θα βρω λίγη δράση, λίγο ενθουσιασμό» «Ποιο είναι το νόημα της ζωής».
Άρχισε να ενοχλεί όλο και περισσότερο τα άλλα κοτόπουλα για να βρει λίγο ενδιαφέρον στη ζωή. Διψούσε για δράση και περιπέτεια. Τα κοτόπουλα τον αποκαλούσαν εγωιστή, διαταραγμένο, μπελά. Ο καημένος ο αετός το πήρε κατάκαρδα και έπεσε σε κατάθλιψη.
Μια μέρα που έτυχε να σηκώσει το κεφάλι του ψηλά είδε έναν αετό να πετά. Κάτι ένοιωσε μέσα του. Κατακλείστηκε από ενθουσιασμό. Πάνω στον ενθουσιασμό του το μοιράστηκε με τα κοτόπουλα. Αυτό ήθελε να γίνει. Ήθελε να πετάξει. Τα κοτόπουλα τον κορόιδεψαν λέγοντας:” Το να πετάς είναι επικίνδυνο, είσαι ανεύθυνος! Πότε θα μεγαλώσεις; Πότε θα ωριμάσεις; Πότε θα γίνεις σαν κι εμάς;”
Ο μικρός αετός ντράπηκε πολύ. Αισθάνθηκε αβοήθητος και μόνος.
Κοιμήθηκε απελπισμένος εκείνο το βράδυ. Η άλλη μέρα έφθασε και για καλή του τύχη, εκείνος ο αετός πέρασε ξανά πάνω απ’ το κοτέτσι. Την ώρα που περνούσε έβγαλε μια διαπεραστική κραυγή. Αυτό ήταν! Η κραυγή τον διαπέρασε πέρα για πέρα. Και καθώς τον παρακολουθούσε εμβρόντητος άφησε τον εαυτό του ελεύθερο και μια παρόμοια κραυγή βγήκε από μέσα του. Έκπληκτος αναρωτήθηκε. «Τι μου συμβαίνει; Τι έπαθα, τα κοτόπουλα δεν βγάζουν τέτοιους ήχους ….. μόνο οι αετοί μπορούν. Οι αετοί; Αυτό είναι φώναξε κλαίγοντας από χαρά. Για πρώτη φορά στη ζωή του άφησε τις φτερούγες του να ανοίξουν και πέταξε μακριά. Δεν ήταν πια φυλακισμένος.
Ένα κοτέτσι μπορεί να φιλοξενεί κοτόπουλα δεν μπορεί να σταματήσει έναν αετό από το να πετάξει ψηλά όταν ακούσει το κάλεσμα.
Το θέμα αγαπητοί μου είναι ποιος θα κάνει το κάλεσμα στα αετόπουλα που είναι στοιβαγμένα στα κοτέτσια γύρω μας. Είτε αυτά λέγονται σχολεία είτε λέγονται σπίτια. Είναι κοτέτσια για τα μικρά αετόπουλα. Και ποιος θα είναι εκείνος που θα μιλήσει στη γλώσσα του μικρού αετόπουλου. Θα είναι ένας δάσκαλος; Θα είναι ένας γονιός; Θα είναι ένας ειδικός. Ας είναι όποιος κι αν είναι. Αρκεί να Είναι.
Δεν επιθυμώ να προσβάλω κανέναν μ’ αυτή την παραβολή. Όλα είναι χρήσιμα και τα αετόπουλα και τα κοτοπουλάκια.
Ξέρω πως καθώς με ακούτε να δίνω μια τόσο ελπιδοφόρα άποψη νοιώθετε την ανάγκη να με πιστέψετε. Ειδικά οι γονείς που τρέφουν ίσως ένα αετόπουλο στο κοτέτσι τους. Θέλετε να με πιστέψετε. Υπάρχει όμως ο νους που με τις σκέψεις του δεν σας αφήνει ανεπηρέαστους. Αλήθεια είναι πως ζούμε σε μια εποχή τόσο εμποτισμένη με την κυριαρχία της μάζας που έχουμε φοβηθεί την διαίσθησή μας. Όλοι ξέρουμε την ομορφιά, την αγάπη, την έμπνευση την αποδοχή και την αλήθεια χωρίς να χρειαζόμαστε επιβεβαίωση. Απλά το ξέρουμε. Η απάντηση έρχεται από τη καρδιά και όχι από το νου. Έχουμε μάθει να μην την εμπιστευόμαστε. Έχουμε γαλουχηθεί να κάνουμε αυτό που κάνουν οι πολλοί.
Έχουμε αποδώσει στο νου όλη την ευθύνη. Από την καρδιά όμως έρχεται η απάντηση. Είτε το παιδί μας είναι μια κρυμμένη ιδιοφυία είτε μια προσωπικότητα που μπορεί να χρειάζεται την όποια αγωγή η απάντηση είναι μία.
Αγάπη χωρίς όρους και όρια. Δεν σ’ αγαπώ γιατί είσαι αυτό που θα ήθελα να είσαι. Σ’ αγαπώ για αυτό που είσαι ότι κι αν είσαι. Αγάπη, αποδοχή, ενθάρρυνση, χαρά και νόημα στη ζωή που τους χαρίστηκε χρειάζονται και τα μικρά αετόπουλα και τα κοτοπουλάκια.
Άλλωστε όλοι είμαστε μοναδικοί και πολύτιμοι.
Ερατώ Χατζημιχαλάκη, Οικογενειακή Σύμβουλος
Www.allazo.gr
Www.elpidohori.gr
Πηγή: http://www.allazo.gr/article2/87-athra/104-o-aetos-sto-kotetsi.html
