Τι συμβαίνει; Τι τρέχει; Τι γίνεται εκεί έξω; Πόσο θα κρατήσει; Πώς θα αλλάξει; Ποιος θα το αλλάξει; Τι κάνουμε τώρα; Υπάρχει κάτι να περιμένουμε ή αυτό ήταν τελειώσαμε; Στραβός είν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Και τα δύο; Για πόσο;
Αυτά και άλλα είναι τα ερωτήματα των καιρών μας. Τεράστια η απογοήτευση. Μεγάλος ο φόβος. Απερίγραπτος ο θυμός. Αποκαρδιωτική η παραίτηση. Παρακολουθώ τα δρώμενα ως ενεργός πολίτης. Τα παρακολουθώ όσο γίνεται και όπως μπορώ, προσπαθώντας να μην επηρεάζομαι από την προκατασκευασμένη ενημέρωση των καναλιών. Το πιο σκληρό που συνειδητοποιώ είναι πως όλα διέπονται από σκοπιμότητες. Ακόμη και κανά δυό ελπιδοφόρες κινήσεις που τραβούν το μάτι τις περισσότερες φορές καταλήγουν να έχουν και μια άλλη ανάγνωση κάτω απ’ τις γραφές. Δεν είναι εμφανείς πάντα αλλά δυστυχώς τις περισσότερες φορές κάτι προκύπτει και ανακαλύπτεις πως ενώ όλα έδειχναν πως εκείνος εκεί ο τύπος, ή αυτή η κίνηση είχε αλτρουιστικές και ιδεολογικές ρίζες, κάπου κρυμμένο βαθειά ξεπροβάλει το συμφέρον, η ανάγκη προβολής, η μεθοδευμένη στόχευση για ίδιον συμφέρον. Πικρή η αλήθεια. Μεγάλη η θλίψη.
Θέλω όμως μια λύση. Δεν γίνεται να παρατηρώ τη διαφθορά, το ξεπούλημα, την αποχαύνωση και το μπάχαλο να διέπουν τις ζωές μας χωρίς ένα φως στο τούνελ. Ας είναι κάπου μακριά, ας είναι με εμπόδια, χρειάζομαι ένα φως. Και στην αναζήτηση αυτή ήρθε από μέσα μου η απάντηση. Δεν είναι δικιά μου άλλοι σοφοί την είπαν. «Γίνε η αλλαγή που θες». Στοχευμένα και οργανωμένα τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με την επιμόρφωση γονέων από την αγάπη μου στα παιδιά. Διευκολύνω πολύ ή λίγο οικογένειες να βρουν έναν καλύτερο τρόπο επικοινωνίας. Στην ουσία διευκολύνω τους γονείς να αντιληφθούν πως πέρα από γεννήτορες είναι μέντορες και προπονητές ζωής των παιδιών τους. Έτσι μέσα από αυτό που ήδη κάνω ήρθε και αυτό που χρειάζεται να γίνει.
Το φως είναι στην παιδεία. Αν, λέω αν, ανασκουμπωθούμε όλοι (όλοι; Ποιοι όλοι; Όσοι τέλος πάντων το λέει η καρδούλα μας) και θελήσουμε να αλλάξουμε τον τρόπο που εκπαιδεύονται τα παιδιά μας μπορεί να αρχίσουμε να ελπίζουμε σε κάτι. Μπορεί μια μέρα ο Ήλιος ο πανδαμάτωρ και θάλπων Ήλιος να ανατείλει πιο αισιόδοξα και πιο ελπιδοφόρα.
Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε. Οι γονείς, οι ειδικοί, σύμβουλοι και ψυχολόγοι, οι εκπαιδευτικοί, οι συνειδητοποιημένοι, οι αναζητητές, οι οικολόγοι, οι φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες, οι θλιμμένοι, οι χαρούμενοι (αν υπάρχουν ακόμη), οι αγανακτισμένοι, οι θυμωμένοι, οι ιδεολόγοι, οι ρεαλιστές. Όλοι περιλαμβάνονται μέσα σ’ αυτές τις ομάδες. Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας και ας συνδράμουμε με έναν και μοναδικό τρόπο. Ας αναρωτηθούμε για κάθε μας κίνηση για κάθε μας επιλογή. Αυτό βοηθά το μέλλον των παιδιών μου; (έχω δεν έχω δικά μου παιδιά τι σημασία έχει, τα παιδιά δεν είναι το μέλλον;). Αυτό που λέω, κάνω ή σκέφτομαι διευκολύνει την γενιά που έρχεται πίσω μου; Θέλει τόλμη όμως η απάντηση. Όχι αβασάνιστα, όχι ωχ αδερφίστικα, και κυρίως όχι αύριο. Σήμερα είναι η στιγμή. Τώρα! Αυτό που λέω, κάνω ή σκέφτομαι προάγει το μέλλον των παιδιών μου;
Ελπίζω στον σκεπτόμενο Έλληνα. Ελπίζω σε σένα! Ελπίζω στην κρίσιμη μάζα που διαμορφώνεται και διαμορφώνει. Ελπίζω γιατί αλλιώς δεν νοιώθω ελεύθερη. Αν αποσυρθεί η ελπίδα για ποια ελευθερία να μιλήσουμε.
Θέλει αρετή και τόλμη όμως η ελευθερία! Ας γίνουμε οι φορείς τους. Δεν παραδίδονται τούτα τα χώματα αμαχητί. Δεν θυσιάζεται η Ελπίδα και η Πίστη στα μνημόνια. Μπορεί να χρειαστεί ο χρόνος για 2 γενιές. Μπορεί εμείς να μην το δούμε. Θα έχουμε βάλει το χέρι μας όμως για τη δημιουργία. Θα έχουμε συνδράμει το αγαθό και το ωραίο, το ορθό και το αρμονικό. Τι σου ζητώ καημένε αποπροσανατολισμένε Έλληνα; Να σκεφτείς πριν κάνεις οτιδήποτε πριν πεις οτιδήποτε. Τόσο δύσκολο είναι; Ποιος σε έκανε να ξεχάσεις να σκέφτεσαι; Ποιος σε γαλούχησε με ιδεώδη που δεν σου αναλογούν; Πέταξε από πάνω σου το βάρος της ανοησίας και του φόβου. Δεν είναι δικά σου αυτά. Μην τους παραδίδεις τη δύναμή σου. Θυμήσου λίγο τους προγόνους σου. «Εμείς και στους Θεούς ορθοί μιλούμε» είχαν πει. Εσύ τι κάνεις; Ποιόν προσκυνάς; Γιατί φοβάσαι; Ξέχασες τη δύναμή σου; Ξαναθυμήσου την σε παρακαλώ! Δεν είναι ανύπαρκτη, κάπου την έχεις κρύψει γιατί σε έπεισαν πως αν σε βρουν με δύναμη κινδυνεύεις. Ψέματα είναι. Αυτοί που σε πείσανε φοβούνται πιο πολύ από σένα. Καιρός να βγεις απ’ το λήθαργο. Καιρός να αναμετρηθείς μ’ αυτό που σε έπεισαν ότι έφτιαξες και να θυμηθείς πως μπορείς να είσαι ο καταστροφέας του. Οικοδόμησε το νέο που σου αναλογεί. Μπορείς. Προσκαλώ όσους πιστεύουν ότι ο Έλλην δεσμεύτηκε να φέρει το Φως οφείλει να ασχοληθεί με την αλλαγή και δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή αν δεν αλλάξει η εκπαίδευση. Δεν είναι εκπαιδευτικό σύστημα αυτό. Μεγαλώνουμε ραγιάδες. Μεγαλώνουμε μηχανάκια. Ας γίνουμε αιρετικοί στη μόρφωση των παιδιών μας. Μια χούφτα ρομαντικοί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Επειδή το πιστεύουμε μπορούμε και να το κάνουμε.
Ερατώ Χατζημιχαλάκη, Oικογενειακή Σύμβουλος
www.allazo.gr
www.elpidohori.gr
