Μόνιμο θέμα συζήτησης μεταξύ εκπαιδευτικών είναι οι σχέσεις μεταξύ μαθητή και δασκάλου. Πόσο μάλλον όταν σε αυτήν την σχέση παρεμβαίνει ένας τρίτος παράγοντας: Οι γονείς.
Πολλές φορές λένε οι εκπαιδευτικοί πως «τα παιδιά δεν είναι τα ίδια όπως παλιά». Αυτή η τάση εξιδανίκευσης σε κάθε τι παλιό, μας πιάνει είναι η αλήθεια. Όμως, το να αναπολούμε ένα παρελθόν που δεν το ζήσαμε ως επαγγελματίες, γιατί δεν φυτρώσαμε κατευθείαν ως καθηγητές, αλλά σε κάποια φάση περάσαμε και μεις από την παιδική ηλικία, δεν είναι η λύση.
Θα πρέπει λοιπόν να δούμε το έργο αλλιώς. Τα παιδιά της σημερινής εποχής είναι διαφορετικά, οι σχέσεις είναι διαφορετικές, τα προβλήματα είναι μεν ίδια, αλλά ιδωμένα μέσα από μια άλλη σκοπιά. Η σωματική διάπλαση των παιδιών έχει αλλάξει. Η ανάπτυξη είναι μεγαλύτερη, τα παιδιά «ξεπετάγονται »γρήγορα, έχουμε και τα social media από κοντά, δεν είναι και δύσκολο να χαθεί η μπάλα. Από την άλλη μεριά, ζούμε και τον συρφετό των μνημονίων, το πράγμα περιπλέκεται περισσότερο.
Όμως υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να είναι δεδομένα. Κανόνες και σεβασμός θα πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή. Τα όρια πρέπει να είναι ευδιάκριτα. Τα παιδιά θα πρέπει να ξέρουν μέχρι που είναι η κόκκινη γραμμή. Οι γονείς θα πρέπει να συμβάλλουν ως προς αυτό. Δεν το κάνουν πάντα. Το βλέπουμε καθημερινά. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις όπου βλέπουμε ένα παιδί με απλές αρχές σεβασμού και ευγένειας και κάνουμε τον σταυρό μας. Πολλές φορές όταν ο δάσκαλος έχει τέτοιες περιπτώσεις, θετικές, του ανοίγει η όρεξη. Είναι σαν τον προπονητή. Έχει εξαιρετικό υλικό για να δουλέψει.
Οι γονείς οφείλουν να συμβάλλουν ως προς την ανάπτυξη αυτής της σχέσης. Η συνεχής μείωση του ρόλου του δασκάλου προκαλεί μόνο προβλήματα. Μειώνει την αίσθηση του επαγγελματισμού που θα πρέπει το παιδί να έχει μεγαλώνοντας. Μειώνει την επίδραση της σχέσης μεταξύ παιδιού και δασκάλου. Αν ακούει συνεχώς το παιδί κατηγορίες για τον δάσκαλο πως θα εκτιμήσει το έργο του;
Από την άλλη μεριά αν και ο ίδιος ο δάσκαλος δεν έχει επίδραση του ρόλου του πως θα δώσει κίνητρα στο παιδί να βελτιωθεί; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που μόνο η σωστή επικοινωνία μεταξύ δασκάλου, παιδιών και μαθητών θα τα απαντήσει.
Το να αγαπάει ένας μαθητής τον δάσκαλο, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Ζούμε σε δύσκολους καιρούς και θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να υπάρχει σεβασμός και αλληλοκατανόηση από όλες τις πλευρές. Όταν μπαίνουν οι σωστές βάσεις, όλα τα υπόλοιπα έρχονται πιο εύκολα.
Δ. Παπαδόπουλος
