Παρακάτω δεν θα διαβάσετε ακόμα μια σύντομη βιογραφία της Μαρίας Κάλλας. Σε αυτό το άρθρο θα βρείτε μόνο κάποια λόγια και σκέψεις για αυτό το μύθο, για αυτή τη γυναίκα που ακόμα και σήμερα κάνει τους πάντες να ανατριχιάζουν στο άκουσμα μιας άριάς της.
Το κορίτσι με το όνομα- σιδηρόδρομο, Μαρία Άννα Σοφία Καικιλία Καλογεροπούλου, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από πατέρα φαρμακοποιό μετανάστη από τη Μεσσηνία. Και όχι από οπουδήποτε στη Μεσσηνία, αλλά από τη Σκάλα. Κάνουμε όλοι το συνειρμό με τη Σκάλα του Μιλάνου;
Η Κάλλας δεν είχε εύκολη ζωή. Ταλαιπωρήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο, κυρίως από την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό της. Ήταν άτομο δίκαιο και αυστηρό, για πολλούς απόμακρο και δυσπρόσιτο, μα όλα πήγαζαν από τη δική της ανασφάλεια και χαμηλή αυτοπεποίθηση. Χαρακτηριστικό της αυστηρότητάς της με τον ίδιο της τον εαυτό αποτέλεσε η άρνησή της να ερμηνεύσει τη Μαντάμ Μπάτερφλάι στην ομώνυμη όπερα του Πουτσίνι, καθώς θεωρούσε πως ήταν υπερβολικά εύσωμη για έναν τόσο αιθέριο ρόλο. Ναι, η Κάλλας υπήρξε ιδιαίτερα εύσωμη και μάλιστα βουλιμική, καθώς οι στερήσεις της Κατοχής, την οποία πέρασε στην Ελλάδα, την οδήγησαν σε μια ιδιόμορφη σχέση με το φαγητό. Παρ’όλα αυτά, όταν μετά και από παρότρυνση της δασκάλας της Ιντάλγκο, η οποία πίστευε πως ο χώρος της Ελλάδας ήταν πολύ στενός για να χωρέσει και να αναδείξει ένα τέτοιο ταλέντο, έφυγε για την Αμερική και από εκεί στην Ιταλία, έχασε 40 ολόκληρα κιλά, καταφέρνοντας να διατηρήσει ανέπαφη τη φωνή της. Από εκεί και πέρα η καριέρα της απογειώθηκε και σε αυτό συνέβαλε και ο γάμος της με το Βερονέζο Μπατίστα Μενεγκίνι.
Το ταλέντο της Κάλλας είναι αδιαμφισβήτητο, όπως και για τον Λουκίνο Βισκόντι ο ρόλος που έπαιζαν σε αυτό οι ελληνικές της καταβολές. Ο Βισκόντι υποστήριζε πως χωρίς αυτές τις ελληνικές ρίζες, η φωνή και το παίξιμο της Κάλλας δεν θα ήταν τα ίδια.
Ας προσπαθήσουμε όμως μέσα από τα δικά της λόγια να βρούμε τη χαραμάδα που θα μας επιτρέψει να κοιτάξουμε έστω και κλεφτά μέσα στην ψυχή και το μυαλό της ντίβας. Η Κάλλας αντιτασσόταν στους κριτικούς που αναζητούσαν την τελειότητα, υποστηρίζοντας πως ο μηχανισμός του τραγουδιού είναι τόσο περίπλοκος και δύσκολος που η τελειότητα δεν επιτυγχάνεται ποτέ. Έδινε πολύ μεγάλη σημασία στον καθένα που βρισκόταν στη σκηνή μαζί της και παρατηρούσε τις κινήσεις του εκάστοτε συναδέλφου ώστε να προσαρμόζει και τις δικές της αντίστοιχα, καθώς πίστευε ακράδαντα πως μόνο η φυσικότητα στις κινήσεις μπορούσε να πείσει το κοινό. Για το τελευταίο, παραδεχόταν πως μπορούσε να της ανυψώσει ή να της καταρρακώσει το ηθικό αναλόγως με το αν η ίδια εισέπραττε αμέσως τη συμπάθειά του ή όχι. Πόση μοναξιά, αλήθεια, κρύβει αυτή η παραδοχή. Πόση εξάρτηση από τους άλλους και όχι από τον ίδιο της τον εαυτό. Μια φράση που επισφραγίζει το παραπάνω, είναι πως όταν η δουλειά της πήγαινε θαυμάσια, τότε η ζωή της ήταν υπέροχη. Αντίθετα, η ζωή της ήταν μαρτύριο.
Αυτός ήταν συνοπτικά ο άνθρωπος πίσω από την Πριμαντόνα, πίσω από την πρωταγωνίστρια Μαρία Κάλλας. Ένα ταλαιπωρημένο παιδί με απίστευτο ταλέντο, ένας άνθρωπος ιδιαίτερα τυχερός στην καριέρα του, μια ανασφαλής, αυστηρή γυναίκα, ένας ολόκληρος κόσμος με εξαιρετικό ενδιαφέρον.
“Ακόμα και όταν παίζει ο παρτενέρ της (Κάλλας), οι θεατές κοιτούν μαγεμένοι εκείνη.” Φράνκο Τζεφιρέλλι
ΥΓ. Το άρθρο γράφτηκε με τη μουσική υπόκρουση της Casta Diva.
Ειρήνη Μαρκιανού
Πηγές:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%82
https://www.sansimera.gr/biographies/732
http://liberopoulos.gr/listcats3.php?subaction=showfull&id=1132389963&archive=&start_from=&ucat=41&
