Είναι παγκοσμίως παραδεχτό ότι ζούμε σε μια εποχή εξέχουσας και τάχιστης τεχνολογικής ανάπτυξης. Μέρα με τη μέρα καλούμαστε να προσαρμοστούμε σε νέες εξελίξεις και δεδομένα. Προηγουμένως το γεγονός αυτό έμοιαζε ευρέως αδιανόητο ή και ουδαμώς ασύλληπτο. Η τεχνολογία έχει εισβάλει στην καθημερινότητά μας αφενός για να προάγει λύσεις απλοποιώντας τον τρόπο ζωής μας και αφετέρου να μας σαγηνεύσει σε προκλήσεις αφήνοντάς μας τα ηνία του άρματός της. Τον τελευταίο αιώνα πολλές τεχνολογικές ανακαλύψεις έκαναν αισθητή την παρουσία τους στον τομέα της υγείας, της εκπαίδευσης, της επικοινωνίας, της κοινωνικοπολιτικής μας οργάνωσης κλπ, εκπλήσσοντάς μας με την ταχύτητα της ακμής τους και την εύκολη προσαρμοστικότητα των αποτελεσμάτων τους στο ρυθμό του βίου μας.
Την τελευταία δεκαετία ένα σημαντικό κομμάτι του χρόνου μας καταλαμβάνεται και αφιερώνεται εύκολα στην τεχνολογική εφεύρεση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (social media). Αυτό συνεπάγεται άλλοτε θετικές και άλλοτε αρνητικές επιπτώσεις στις ανθρώπινες σχέσεις. Το ηλίου φαεινότερο πάντως είναι ότι αλλοιώνεται η ποιότητα των ανθρωπίνων δεσμών. Η σύσταση της μεταξύ μας επικοινωνίας γίνεται εμμεσότερη και τις πιο πολλές φορές εντελώς απρόσωπη. Τη σκυτάλη της κοινωνικοποίησής μας οικειοποιούνται πλέον τα social media μαλθακοποιώντας την εγρήγορση των κοινωνικών μας δεξιοτήτων. Τα συναισθήματά μας παύουν να εκδηλώνονται με προσωπικό – άμεσο τρόπο και καταλήγουν να διοχετεύονται στο δέκτη ως κάτι μηχανοποιήσιμο χάνοντας πλέον τον οικειότερο – αυθόρμητο χαρακτήρα τους. Διυλίζονται με λίγα λόγια στο φίλτρο των εντολών της τεχνολογικής ιδιοσυγκρασίας χάνοντας την υφή και τη σύσταση των ανθρωπιστικών χαρακτηριστικών. Έτσι καθίσταται έκδηλη η αποδυνάμωση της εγρήγορσης της αμεσότερης συναισθηματικής μας πραγμάτωσης ως αποτέλεσμα της μηχανοποιημένης εποχής που διανύουμε.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναμφισβήτητα έχουν αντικαταστήσει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικοποιητικής μας πρωτοβουλίας. Όλες οι εκδηλώσεις εξωτερίκευσης του εαυτού μας καλούνται να θυσιαστούν στο βωμό της τεχνολογικής πρωτοπορίας και της αναζήτησης τρόπων για απλοποίηση της καθημερινής μας ζωής. Ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι γίνονται ολοένα και περισσότερο εσωστρεφείς νίπτοντας τας χείρας τους για οποιαδήποτε ανάληψη αυτόβουλης κοινωνικής δικτύωσης. Ο αυθορμητισμός, η οικειότητα και η ενσυναίσθηση καλλιεργούνται και υιοθετούνται πλέον τηλε-διαδικτυακά. Μέσω των διαδικτυακών εντολών όλα πραγματοποιούνται πιο εύκολα χωρίς καμία αναστολή ή ενδοιασμό, απλώς με το πάτημα ενός κουμπιού. Επιπλέον χάρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι εξελίξεις της ζωής μας κυλούν με ταχύτερο ρυθμό από ότι προηγουμένως. Επομένως καλούμαστε να συγχρονίσουμε τα δεδομένα της ζωής μας στις απαιτήσεις των τεχνολογικών επιτευγμάτων.
Άραγε πόσο αλλιώτικη θα ήταν η ζωή μας χωρίς τις επεμβάσεις της τεχνολογίας; Ποιες επιπτώσεις έχει η ραγδαία εισβολή της τεχνολογίας στη σύναψη των ανθρωπίνων σχέσεων; Καθίσταται αναγκαίος ένας προβληματισμός και μια ταυτόχρονη ευαισθητοποίηση για το κατά πόσο μας καλύπτει ο σύγχρονος τρόπος της καθημερινότητάς μας και αν τελικά επιθυμούμε να τον αλλάξουμε. Τέλος, θεωρώ ότι η ζωή θα ήταν ευτυχέστερη αν δεν αφήναμε κάποιες ψευδαισθήσεις να μας οδηγούν στην εύρεση διόδων που θα μπορούσαν να την απλοποιήσουν.
Αννέτα Μήλιου, Φιλόλογος
