Αλκυόνη Παπαδάκη, μία από τις καλύτερες συγγραφείς της νέας γενιάς με πένα συναισθηματική, ταξιδιάρικη και συμβολική. Η Μαριάννα συνάντησε την Κ.Παπαδάκη και εκείνη δε δίστασε να μας ανοίξει την καρδιά της
1.Στο πρώτο σας βιβλίο είχατε γράψει ένα γράμμα προς το Θεό. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε; Αν σας έλεγαν να γράψετε τώρα ένα γράμμα, σε ποιόν θα το στέλνατε και τι θα του λέγατε;
Η θλίψη και το πένθος που υπήρχε στην οικογένεια μου. Δεν άντεχα αυτή τη βαριά ατμόσφαιρα, που χάραζε στην ψυχή μου, φόβους και ανασφάλειες.
Θέλω κάποτε να γράψω ένα γράμμα, στην μικρούλα εγγονή μου. Να της γράψω να έχει πάντα ανοιχτή την πόρτα της ψυχής της στη χαρά, να κρατά το κεφάλι της ψηλά, αλλά να χει έλεος και αλληλεγγύη για αυτούς που δεν τα κατάφεραν. Να μην πάψει ποτέ να κάνει όνειρα και να μην παζαρεύει ποτέ με κανέναν τους στόχους και τις αξίες της.
2. «Τρέχει κανείς με τόση φούρια μόνο όταν τον κυνηγάει ο εαυτός του. Κανείς άλλος δεν κυνηγάει τόσο επίμονα, τόσο ύπουλα. Και είναι η φυγή σωτηρία;»Είναι ποτέ η φυγή σωτηρία κ.Παπαδάκη;
Η φυγή κάποτε είναι σωτηρία, κάποτε λιποταξία, κάποτε απλώς…φυγή. Φυγή χωρίς σκοπό. Ένα φτερούγισμα. Έτσι, όπως πετούν τα πουλιά στον ουρανό.
3.”Κουσουράκι σας” είναι να τρέχετε να βοηθάτε άτομα, τα άτομα να σηκώνονται και όλη αυτή η διαδικασία να σας ρίχνει κάτω. Πώς αισθάνεστε όμως όταν βοηθάτε κάποιον που το έχει ανάγκη ακόμα και όταν ξέρετε πώς αυτο μπορεί να μην είναι τοσο καλό για εσάς;
Οταν μπορώ να βοηθήσω κάποιον, δεν σκέφτομαι ποτέ αν ειναι καλό για μένα. Δεν περιμένω επιβράβευση. Δεν μπορώ πάντα να τρέχω. Μακάρι να μπορούσα. Απλώς μου αρέσει να είμαι μαζί με άλλους.
4. Όπως είναι φανερό στα βιβλία σας δίνετε ιδιαίτερη έμφαση και προσέχετε τις μυρωδιές, τα αρώματα και τα χρώματα. Ποια είναι εκείνη η μυρωδιά και εκείνο το άρωμα που σας συνδέει με την παιδική σας ηλικία στην Κρήτη και ποιο το χρώμα;
Από παιδί μ’ άρεσε να ζω κοντά στη φύση. Μεγάλωσα σε χωριό, αλλά σε ένα σπίτι αστικό. Θέλω να πω, ότι για μας η φύση ήταν πάντα φιλική. Απολαμβάναμε μόνο την καλή της πλευρά. Τις ομορφιές και τα χρώματά της. Το άρωμα που με συνδέει με την παιδική μου ηλικία, είναι το άρωμα της γιασεμιάς. Είχαμε- και ακόμα υπάρχει- ένα τεράστιο γιασεμί, μπροστά στην πόρτα του σπιτιού. Και το χρώμα ..το κόκκινο της παπαρούνας. Και το σπίτι μας κόκκινο ήταν. Ίσως ο πατέρας μου να είχε επηρεαστεί από το κόκκινο της Κνωσού. Δεν είχε καμία σχέση με την ιδεολογία, όπως αργότερα κάποιοι θέλησαν να το ερμηνεύσουν.
5. Έχετε πει ότι σας ενδιαφέρει το σχήμα που παίρνει η ψυχή των ανθρώπων μπροστά σε ένα γεγονός. Η δική σας ψυχή τι σχήμα έχει πάρει μέσα σε όλη αυτή την πορεία ζωής;
Δεν ξέρω τι σχήμα εχει πάρει η ψυχή μου. Εξαρτάται από το γεγονός. Εκείνο που ξέρω είναι πώς δεν έχει χάσει ποτέ τα φτερά της.
6. Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει και σας βοήθησε και ποια θα δίνατε σε νέα άτομα που θέλουν να ασχοληθούν με τη συγγραφή;
Γενικώς δεν μου άρεσαν ποτέ οι συμβουλές. Και δεν μου αρέσει και σε μένα να κάνω τον συμβουλάτορα. Θυμάμαι μόνο τον πατέρα μου- που ηταν δάσκαλος- όταν άρχισα να γράφω εκθέσεις, μου τόνιζε “Επί της ουσίας Αντιγόνη μου, επι της ουσίας”. Το ίδιο θέλω να πω και εγώ στους νέους. Και κάτι ακόμα, εκ πείρας. Η λογοτεχνία είναι εντελώς διαφορετικό από το ημερολόγιο. Δεν είναι προσωπική εκτόνωση. Χρειάζεται πολλή δουλειά. Είναι σαν να παίρνεις μια πέτρα και προσπαθείς με το καλέμι της ψυχής να της δώσεις μορφή.
7. Όπως έχετε πει είστε ένα άτομο που δεν τα παρατάει εύκολα. Αν σας δινόταν η ευκαιρία να αλλάξετε κάτι σε αυτό τον κόσμο τι θα αλλάζατε;
Σίγουρα δεν τα παρατάω. Αγωνίζομαι μέχρι το τέλος. Ακόμα και αν όλα δείχνουν πώς θα χάσω. Αν είχα τη δύναμή θα έκλεινα σε ένα μπουντρούμι όλους εκείνους που μοιράζουν τον κόσμο και τον αιματοκυλούν.
8. Τι είναι για εσάς παιδεία και εκπαίδεση; Έχετε σκεφτεί ποτέ να γράψετε βιβλία για μικρότερες ηλικίες με εκπαιδευτικό περιεχόμενο;
Παιδεία είναι πρώτα η ψυχική καλλιέργεια του ατόμου και μετά η γνώση. Δυστυχώς δεν γίνεται έτσι σήμερα. Όχι, δεν είμαι η κατάλληλη. Μου αρέσει όμως που τα βιβλία μου τα διαβάζουν και έφηβοι.
9. Θεωρείται ότι ένα βιβλίο μπορεί να είναι σωτήριο για την ψυχολογία και την υγεία ενός ανθρώπου;
Το βιβλίο είναι ένας πολύ καλός φίλος. Η δικαίωση του συγγραφέα είναι να καταφέρει να μιλήσει στην ψυχή του αναγνώστη, τότε, που το χρειάζεται. Και αυτό μπορεί πολλές φορές να χρησιμεύσει σαν γιατρικό.
10. Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες των βιβλίων σας;
Ήθελα να πω ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς, γνωστούς και αγνώστους, που μου στέλνουν την αγάπη τους. Δεν είμαι τίποτα σπουδαίο. Απλώς αγαπώ τους ανθρώπους και κυρίως τους νιώθω. Επειδή και η ίδια έχω περάσει από σαράντα κύματα. Αυτό που κέρδισα τελικά, είναι να μάθω, πόσο σπουδαίο είναι να είσαι δίπλα στον άλλον και να τιυ κάνεις χώρο στην ψυχή σου. Πολλοί άνθρωποι έχουν πολλά ταλέντα. Σημασία έχει, το ταλέντο που σου χάρισε ο Θεός, να το χειρίζεσαι σαν προσφορά, και όχι να το φοράς σαν φωτοστέφανο, προβάλλοντας τον εαυτό σου.
Ήθελα να πω επίσης, και είστε οι πρώτοι που το μαθαίνετε, ότι μόλις τελείωσα το νέο μου βιβλίο με τίτλο “Το χαμόγελο του Δράκου” . Ειναι μυθιστόρημα με συμβολικό τίτλο. Ελπίζω να σας κάνει καλή παρέα.Θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο.
Με πολλή αγάπη,
Αλκυόνη Παπαδάκη
Ευχαριστούμε θερμά την κ.Παπαδάκη για αυτήν, την τόσο εγκάρδια και γεματη συμβουλές, συνέντευξη που έδωσε στην Πηγή Παιδείας. Μακάρι το λογοτεχνικό περιβόλι να γεμίσει με συγγραφείς ανάλογου ήθους και γραφής.
Συνεντεύξη: Μαριάννα Μανωλοπούλου
Επιμέλεια κειμένου/διεπαφή: Ευαγγελία Τζιάκα
