Γεννήθηκε το 1930 στην Αίγυπτο και πέθανε το 2013. Ήταν ένας άνθρωπος που επεδίωκε πάντα να βρει τον Εαυτό του και να ερευνά. Ταξίδεψε πολύ λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητας και μελέτησε σε βάθος τις επιστήμες και τις παραδόσεις.
Ήταν διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στην Εθνογραφία, πανεπιστημιακός καθηγητής και ερευνητής για 35 ολόκληρα χρόνια, από το 1965 μέχρι το 2000. Όπως αντιλαμβανόμαστε από το παρακάτω απόσπασμα: «Δίδαξε στο Παρίσι, πρώτα στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης όπου πήρε μέρος στην ομάδα ερευνών του Jean Rouch και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ. Το 1969 έγινε καθηγητής στη Σχολή των Επιστημών Αγωγής στο Πανεπιστήμιο του Μοντρεάλ στον Καναδά. Επίσης, από το 1969,ήταν ειδικός στις υπηρεσίες της UNESCO σε θέματα επικοινωνίας και ανθρώπινων σχέσεων, σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας του Κεμπέκ, σύμβουλος στη διάθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, σύμβουλος στη διάθεση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ίδρυσε και διηύθυνε στο Πανεπιστήμιο του Μοντρεάλ το Εργαστήριο Έρευνας «Café Ecole» και στην Αθήνα τον Οργανισμό «Κώστας Φωτεινός- Καφέ Σχολειό». Οι έρευνες του Κώστα Φωτεινού έγιναν σύντομα γνωστές διεθνώς. Σαν αποτέλεσμα λειτούργησαν εργαστήρια «Café Ecole» σε πολλά πανεπιστήμια, όπως στο Μπέρκλεϋ (Η.Π.Α.), το Πουατιέ (Γαλλία), την Κονσταντίν (Αλγέρι) και την Σενεγάλη. Συνεργάστηκε στενά με το Ινστιτούτο Alfred Adler που σήμερα ονομάζεται Adler School of Professional Psychology και βρίσκεται στο Σικάγο.»¹ δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να ψάχνει και να αναζητά, να παρατηρεί και να μελετάει το καθετί γύρω του. Όχι όμως μόνο για τον εαυτό του αλλά και για όλους τους ανθρώπους. Έτσι έφτασε στο να ιδρύσει το Καφέ Σχολειό, κάτι πρωτοπόρο για την εποχή του όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
Περίεργος όρος το Καφέ Σχολειό είναι η αλήθεια! Και η Παιδεία του βάθους²… Κι όμως η σημασία τους τόσο ουσιαστική για την εκπαίδευση και τη μάθηση. Ο ίδιος ο Φωτεινός είχε διαπιστώσει διδάσκοντας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης ότι οι φοιτητές του αλλά και ο ίδιος όταν έπιναν τον καφέ τους χαλαροί στην καφετέρια της σχολής αντάλλαζαν πληροφορίες και μάθαιναν τόσα πράγματα. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο όταν βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα. Έτσι αποφάσισε να αλλάξει τη διαρρύθμιση στην τάξη, να βγάλει τα τραπέζια και τις καρέκλες και στη θέση τους να στρώσει μοκέτες και μαξιλάρες. Σέρβιρε τους φοιτητές του ντόνατς και καφέ και το ονόμασε Καφέ Σχολειό για ευνόητους λόγους!
Πόσες φορές δεν έχουμε μάθει πολλές πληροφορίες μέσα από τη συζήτηση, πόσες φορές δεν νιώσαμε να ενδιαφερόμαστε περισσότερο κάνοντας κάτι διαφορετικό μέσα στην τάξη και όχι τα ίδια και τα ίδια. Πόσες φορές δεν μαθαίνουμε κάτι βιωματικά, δηλαδή μέσα από τις εμπειρίες μας. Εκεί λοιπόν βασιζόμενος ο Κωνσταντίνος Φωτεινός βάζει το δικό του λιθαράκι στο κομμάτι της εκπαίδευσης και όχι μόνο και γίνεται πρωτοπόρος με το Καφέ Σχολειό του με σύμβολο τη Μαργαρίτα – μ’αγαπάει, δεν μ’αγαπάει “Όταν τη ρωτήσεις σωστά, πάντα σου απαντάει ότι σε αγαπάει”, όπως έλεγε κι ο ίδιος -, γιατί η αγάπη είναι πρωταρχικό στοιχείο για να λειτουργήσεις.
Οι βασικές αρχές της μεθόδου αυτής είναι η ισοτιμία και η αποδοχή άνευ όρων όχι μόνο του εαυτού μας αλλά και των υπολοίπων. Η ζωή είναι ένα δώρο που οφείλουμε να το προσέχουμε και να μην το κακοποιούμε. Το χρέος μας είναι να είμαστε ευτυχισμένοι. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος για να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι, ο καθένας μας θα βρει τον δρόμο του. Στο Καφέ Σχολειό λοιπόν συνυπάρχουν όλοι με τον τρόπο του ο καθένας και αφήνουν τους φόβους τους, τους περιορισμούς και οτιδήποτε άλλο κρατάει τον άνθρωπο πίσω και δεν τον αφήνει να είναι ευτυχισμένος και να ζήσει όντας πλήρης.
Μια θεωρία που αν γίνει πράξη όχι μόνο στο κομμάτι της εκπαίδευσης αλλά και στην ζωή μας θα λειτουργήσει σίγουρα υπέρ του ατόμου αλλά και της κοινωνίας μας.
Ειρήνη Κεμερλή
¹ http://www.cafecole.gr/istoria.php
² https://www.youtube.com/watch?v=LT8Zw8oH0p0
cafecole.gr/
