Τόσος ντόρος αυτές τις μέρες για νύχια, βλεφαρίδες, μούσια, σκουλαρίκια και λοιπά και ούτε ένα τόσο δα ενδιαφέρον για τις τοποθετήσεις των δασκάλων και των καθηγητών στα σχολεία. Ούτε μία νύξη για την επιστημονική-παιδαγωγική κατάρτιση χιλιάδων εκπαιδευτικών των τελευταίων δεκαετιών. To μόνο που μας νοιάζει είναι αν το αγόρι θα έχει μακριά μαλλιά και θα τα πιάνει σε αλογοουρά ή αν το κορίτσι θα φοράει μάσκαρα.
Γιατί αυτή η κοινωνία δίνει περισσότερη σημασία στο “Φαίνεσθαι” και όχι στο “Είναι”;
Δεν μας απασχολεί αν δουλεύει καλά το σύστημα. Δεν μας αφορά ουδόλως αν στα σχολεία υπάρχουν σπασμένα τζάμια, αν τα παιδιά κρυώνουν μέσα στις αίθουσες, γιατί ο προϋπολογισμός – μα τι κρίμα – δεν αρκεί για να βάλουμε πετρέλαιο για ολόκληρο τον χειμώνα. Όχι, δεν πειράζει! Ας κρυώνουμε βρε αδερφέ, ας βάλουμε άλλη μια ζακέτα για να νιώθουμε καλά. Δεν μας απασχολεί αν στην πλειονότητα τους τα σχολεία είναι άκρως ακατάλληλα για να γίνεται μάθημα. Τι κι αν κάνουν τα παιδιά μας μάθημα στα λυόμενα. Τι κι αν δεν υπάρχει στα περισσότερα σχολεία καμία υποδομή για τις λεγόμενες νέες τεχνολογίες (τις ποιες; και θα έχεις δίκιο αν δεν ξέρεις τι είναι ακριβώς. Αναλογίσου, γιατί δεν σου έμεινε χρόνος να ενημερωθείς;). Άκου που σου λέω, αλλού δίνουμε σημασία και συζητάμε και ξανασυζητάμε και το τραβάμε ως τα άκρα. Το πιο σημαντικό είναι ο μαθητής του σχολείου να μην έχει σκουλαρίκι στο αυτί του ή και όπου αλλού θέλει. Γιατί τον ΑΝΘΡΩΠΟ θα τον κρίνεις από ένα σκουλαρίκι, από ένα τατουάζ, από το αν θα φορέσει μάσκαρα ή θα βάλει κραγιόν.
Και έρχεσαι εσύ που το διαβάζεις και με ρωτάς: «Γιατί, κυρία μου, είναι πασαρέλα το σχολείο για να ντύνονται με τέτοιο τρόπο και να βάφονται;»
Και έχεις δίκιο που το ρωτάς. «Μα, το σχολείο δεν είναι και μια μικρογραφία της κοινωνίας μας;»
Ας αναλογιστούμε λοιπόν πόσο σωστός ή λάθος είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα παιδιά μας.
Συμφωνώ! Να μην βάφονται τα κορίτσια στο σχολείο! Όχι, όμως, επειδή θίγονται τα ήθη της κοινωνίας μας. Να μην βάφονται, γιατί δεν υπάρχει ουσιαστική ανάγκη σε αυτήν την ηλικία.
Συμφωνώ στο να ντύνονται πιο «σεμνά» και να μην φαίνεται το εσώρουχο ούτε των μεν αλλά ούτε και των δε. Δεν μπορώ όμως να παραγνωρίσω και το γεγονός ότι συναινούμε και εμείς οι γονείς όταν τα παιδιά μας αγοράζουν ρούχα. Και δεν συναινούμε μόνο όταν τα αγοράζουν. Συναινούμε και με όσα τους επιτρέπουμε να βλέπουν άκριτα. Θα μιμηθούν ότι δουν, αν εσύ ή εγώ δεν συζητήσουμε ουσιαστικά μαζί τους περί φιλαρέσκειας και μόδας.
Γιατί να μ’ενοχλεί όμως όταν ένα αγόρι έχει μακριά μαλλιά; Όταν φοράει σκουλαρίκι; Γιατί να μ’ ενοχλεί όταν ένα κορίτσι φοράει πολλά σκουλαρίκια ή κολάν;
Προτιμώ να με απασχολεί το αν καπνίζει. Με νοιάζει, ακόμη περισσότερο, να μην καπνίζει και ο καθηγητής μαζί με τον μαθητή.
Με απασχολεί να μην έχουν τα κινητά στα σχολεία γιατί τα αποσπά από την εκπαιδευτική διαδικασία.
Με απασχολεί να είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί σε όλες τις βαθμίδες στις θέσεις τους από την 1η Σεπτέμβρη και όχι στα μέσα της χρονιάς. Με απασχολεί να έχουν τα παιδιά μας καλογραμμένα βιβλία, με στοχευμένη ύλη και όχι απαρχαιωμένο τρόπο διδασκαλίας. Με απασχολεί να έρχεται το παιδί μου ευτυχισμένο από το σχολείο, γιατί πέρασε καλά και έμαθε ουσιαστικά και χρήσιμα πράγματα. Με απασχολεί οι έφηβοι μαθητές να αρχίσουν να αποκτούν κριτική σκέψη με τη βοήθεια των καθηγητών και των γονέων τους, για να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την κοινωνία. Με απασχολούν και τόσα άλλα που δεν θα αναφέρω γιατί θα γίνω κουραστική και ίσως λίγο γραφική.
Δεν θα ασχοληθώ λοιπόν με τα μαλλιά, τα νύχια, τα μούσια και τα υπόλοιπα αν σκεφτώ λογικά και καθαρά πόσα είναι αυτά που λείπουν πραγματικά από την ελληνική εκπαίδευση. Κι ας μην γελιόμαστε, κατά βάθος όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως αντιλαμβανόμαστε ότι είναι τόσα άλλα αυτά τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Το αν οι έφηβοι επαναστατούν – γιατί επί της ουσίας περί αυτού πρόκειται – είναι κάτι το μηδαμινό μπροστά σε όλα τα υπόλοιπα που ταλανίζουν την κοινωνία μας.
Ειρήνη Κεμερλή,
Εκπαιδευτικός και μαμά (με 9 τρύπες στα αυτιά)
