Ο Ασπρούλης κι ο Μαυρούλης είναι δυο σπιτόγατες. Μένουν σε ένα ζεστό διαμέρισμα με την οικογένεια Αστεριάδου που αποτελείται από τη μαμά, την κυρία Αφροδίτη, το μπαμπά, τον κύριο Λευτέρη, το μεγάλο γιο Αντώνη, και τη μικρή κορούλα τους, Αναστασία.
Ο Ασπρούλης και ο Μαυρούλης ήταν δυο πολύ τυχερά γατάκια. Γεννήθηκαν μέσα στο σπίτι από τη μαμά Μαύρη που ζούσε για χρόνια στην οικογένεια Αστεριάδου. Έτσι τα γατάκια βρήκαν από μωρά ακόμα ένα πολύ ζεστό σπιτικό, χουχουλιαστούς καναπέδες για τα κρύα βραδιά του χειμώνα, δεκάδες μπαλάκια και αλλά παιχνίδια για να περνούν την ώρα τους, κήπο για να κάνουν ελεύθερα τις βόλτες τους, αλλά και το πιο σημαντικό: ζεστές αγκαλιές όλο το χρόνο. Όλα τα μέλη της οικογένειας τους αγαπούσαν πολύ. Τους πρόσεχαν σαν τα μάτια τους. Είχαν φαγητό και νεράκι πάντα στα μπωλάκια τους και φυσικά ποτέ δεν τους άφηναν για πολλές ώρες μόνους. Ακόμα και στις διακοπές ο Ασπρούλης κι ο Μαυρούλης ήταν απαραίτητη παρέα στο αυτοκίνητο, το πλοίο ή το ξενοδοχείο!
Έφτασαν λοιπόν και φέτος τα Χριστούγεννα. Τα δυο γατάκια πηγαινοέρχονται χαρούμενα από δωμάτιο σε δωμάτιο, τραβολογώντας κάποια μπάλα από το δέντρο, κυνηγώντας κάποιον κινούμενο Άγιο Βασίλη, κάποιο φουσκωτό ταρανδάκι… Το φαγητό τους είναι όπως πάντα στο μπωλ και το νερό τους άφθονο. Η οικογένεια Αστεριάδου όπως πάντα τα γεμίζει με χάδια όποτε το ζητήσουν. Όμως ένα βράδυ κάποιος έρχεται να ταράξει την ησυχία τους…
Παραμονή Χριστουγέννων λοιπόν και στην πόρτα ακούγεται “χρουτς χρουτς”… Τι να είναι άραγε; αναρωτιέται ο Ασπρούλης. Μήπως είναι ο αέρας; σκέφτεται ο Μαυρούλης. Μην είσαι ανόητος. Ο αέρας δεν κάνει τέτοιο θόρυβο. Γάτα είναι σίγουρα! Λες να έχουμε παρέα; λέει ο Ασπρούλης και αμέσως τρέχει να μυρίσει κάτω από την πόρτα να καταλάβει αν πράγματι πρόκειται για γάτα. Ο Μαυρούλης ούτε που κουνιέται. Είναι σίγουρος πως αποκλείεται να βρέθηκε γατάκι μόνο στη γειτονιά. Αφού όλοι έχουν το δικό τους σπίτι και την οικογένεια που τους φροντίζει.
Μαυρούλη, Μαυρούλη, έλα να δεις! Φωνάζει σε λίγο ο αδερφός του. Είναι πράγματι γατάκι! Δε μυρίζει όμορφα όμως σαν κι εμάς…
Με όλη τούτη τη φασαρία ξύπνησε και η κυρία Αφροδίτη. Κατεβαίνει γοργά τις σκάλες και ανοίγει την πόρτα. Λευτέρη! Παιδιά! Ελάτε να δείτε ποιος ήρθε! Έχουμε καινούριο φίλο. Φωνάζει η κυρία Αφροδίτη και αμέσως μαζεύεται στο σαλόνι όλη η οικογένεια. Όλοι κοιτάζουν το νεοφερμένο γατάκι με λύπηση. Είναι πολύ αδύνατο και βρώμικο. Τα ματάκια του είναι λυπημένα και δείχνουν πως έχει περάσει πολύ δύσκολα ως τώρα. Το καημένο… λέει η Αναστασία, πρέπει να έχει να φάει βδομάδες. Και δείτε πόσο βρωμικο είναι. Ποιος ξέρει από ποτέ έχουν να το πλύνουν. Μα καλά δεν έχει σπίτι; αναρωτιέται.
Ξέρεις μικρή μου, παρεμβαίνει ο μπαμπάς, πολλά γατάκια μένουν μόνα τους κάποτε γιατί δεν τα θέλει κανείς στο σπίτι του. Και μετά τρώνε και κοιμούνται στους δρόμους. Έτσι κι αυτό το γατάκι… Όμως είναι πολύ τυχερό γιατί τώρα βρήκε εμάς και θα μπει στην οικογένειά μας! Σωστά παιδιά; Θα το πούμε Γκριζούλη!
Ολοι χάρηκαν με αυτή την εξέλιξη και με το νέο φίλο στην οικογένεια. Μόνο ο Μαυρουλης καθόταν σε μια γωνία και γουργούριζε θυμωμένα… Γρρρρ… κακό γατί… τώρα όλοι θα ασχολούνται μαζί του, θα μας πάρει το φαγητό, το νερό και τις αγκαλιές! Όλοι θα το αγαπούν και εμένα θα με ξεχάσουν. Μη σου πω ότι θα μου πάρει και τη γωνία στον καναπέ! Αυτό δεν πρέπει να περάσει!
Τις επόμενες μέρες ο Μαυρούλης έκανε ότι μπορούσε για να διώξει το νέο γατάκι. Του έτρωγε το φαγητό, του έπινε το νερό, του έπαιρνε τα παιχνίδια, του άνοιγε την πόρτα για να φύγει… Μέχρι που ο Γκριζούλης τον πλησίασε και του νιαούρισε: Μαυρούλη, γιατί δε θες να είμαστε φίλοι; Επειδή είμαι βρώμικος και μόνος; Επειδή ήρθα να ζητήσω καταφύγιο στο δικό σου άνετο σπίτι; Δεν ήρθα να σε πειράξω ούτε να σου πάρω αυτά που έχεις. Δε θέλω τα παιχνίδια σου ούτε να σου πάρω το φαγητό και το νερό. Θέλω μόνο να μοιραστείς μαζί μου όσα σου περισσεύουν! Σου περισσεύει λίγο φαγητό, μπορώ να φάω κι εγώ… σου περισσεύει λίγο νερό, μπορώ να ξεδιψάσω κι εγώ… σου περισσεύει μια αγκαλιά, μπορώ να ζεσταθώ κι εγώ… Δεν είναι κρίμα να ζω έξω στο κρύο και το χιόνι; Κι εγώ κάποτε είχα ένα ωραίο και άνετο σπιτικό, όμως η οικογένεια που με είχε μετακόμισε και δε με πήρε μαζί της, με άφησε στο δρόμο. Θέλω μόνο να βρω μια καινούργια παρέα, όλους εσάς!
- Με τα λόγια αυτά του Γκριζούλη, ο Μαυρούλης ένιωσε ένα τσίμπημα στην καρδούλα του, κάτι άλλαξε μέσα του. Η οργή του για το νέο γατί εξαφανίστηκε και τη θέση της πήρε η θλίψη για όσα πέρασε το καινούριο γατάκι, αλλά και κατανόηση και συμπόνια. Και τότε το αποφάσισε: ο Ασπρούλης, ο Μαυρούλης και ο Γκριζούλης από δω και πέρα θα ήταν αδέρφια, ακόμα κι αν δεν τους γέννησε η ίδια μαμά.
Αυτά τα Χριστούγεννα είναι τα πιο όμορφα για την οικογένεια Αστεριάδου. Έχουν πια τρία γατάκια να φροντίζουν. Αλλά είναι και τα πιο σημαντικά για το Μαυρούλη και τον Ασπρούλη. Γιατί έμαθαν ότι κάτι που το έχουμε σήμερα μπορεί να μην το έχουμε και αύριο. Και πως πρέπει πάντα να δίνουμε όση αγάπη μας περισσεύει σε αυτούς που την έχουν ανάγκη. Ένα είναι σίγουρο… πως τα γατάκια μας δεν θα είναι ποτέ πια μόνα γιατί έχουν ο ένας τον άλλον!
Ειρήνη Μαρκιανού
ΥΓ. Ευχαριστώ το μπαμπά μου που μου έμαθε τους χαρακτήρες Ασπρούλη, Μαυρούλη και Γκριζούλη, κι ας μην κατάφερνε ποτέ να τελειώσει το παραμύθι, κι ας τον έπαιρνε ο ύπνος όταν ήμουν μικρή…
