Ο Μόε είναι ένα μικρό και όμορφο ποντικάκι. Ζει μέσα στο δάσος κάτω από ένα μεγάλο δέντρο.
Ο κήπος του έχει πολλά, όμορφα και πολύχρωμα λουλούδια που το καθένα έχει μια ξεχωριστή και υπέροχη μυρωδιά. Την άνοιξη όταν η φύση ξυπνά και όλα ανθίζουν ο κήπος του είναι το πιο όμορφο μέρος του δάσους.
Η μαμά του Μόε είναι γλυκιά και καλοσυνάτη. Όλη της την ημέρα την περνάει να φροντίζει το σπίτι και να μαγειρεύει υπέροχες λιχουδιές για την οικογένεια της. Ο μπαμπάς του Μόε είναι λίγο αυστηρός. Δεν αφήνει τον Μόε να παίζει συνέχεια με τους φίλους του, αλλά του υπενθυμίζει συνεχώς ότι για να γίνει κάτι σημαντικό στην ζωή του πρέπει να κοπιάσει και να αφήσει τα παιχνίδια κατά μέρους.
Αλλά ο Μόε στεναχωριέται γιατί αγαπάει τόσο πολύ τους φίλους του και περνάνε τόσο καλά μάζι που θέλει να περνάει περισσότερο χρόνο μαζί τους.
Ένα πρωινό Σαββάτου καθώς ο Μόε διάβαζε τα μαθήματα του για την Δευτέρα ακούει χτυπημα στην πόρτα. Ανοίγει και τι να δει η Κάτια η καμηλοπάρδαλη είχε έρθει να τον προσκαλέσει να πάνε όλοι μαζί στο πάρκο να παίξουν.
-Έλα Μόε, έλα να παίξουμε. Η μέρα είναι υπέροχη για παιχνίδι. Όλοι μας οι φίλοι μας περιμένουν στο πάρκο να παίξουμε.
-Συγγνώμη Κάτια της απάντησε ο Μόε λυπημένος. Δεν μπορώ να έρθω αν πρώτα δεν τελειώσω τα μαθήματα μου. Ο μπαμπάς μου θα θυμώσει πολύ.
Η Κάτια λυπημένη φεύγει και ο Μόε με δάκρυα στα μάτια συνέχισε το διάβασμά του.
Μετά από λίγη ώρα να σου πάλι χτύπημα στην πόρτα. Ανοίγει ο Μόε και τι να δει. Οι φίλοι του η Μίνα μαϊμού, ο Τάκης ο τίγρης και ο Ευγένιος ο ελέφαντας να σου στην πόρτα να τον κοιτούν χαμογελαστοί.
-Έλα Μόε, έλα να παίξουμε, έχει τέλεια μέρα. Θα πάμε όλοι στο πάρκο. Έλα!Έλα!
-Συγγνώμη παιδιά απάντησε λυπημένος ο Μόε. Θέλω τόσο πολύ να παίξω μαζί σας αλλά αν δεν τελειώσω όλα μου τα μαθήματα δεν μπορώ να βγω.
Οι φίλοι του απογοητευμένοι έφυγαν. Ήθελαν τόσο πολύ να παίξουν με τον φίλο τους αλλά τι να κάνουν;
Ο Μόε πλέον αρχίζει να κλαίει δυνατά. Θέλει να βγει έξω με τους φίλους του. Να κάνουν ποδήλατο στο πάρκο, να γελάσουν και να περάσουν καλά. Αλλά ο μπαμπάς του δεν τον αφήνει. Μα γιατί δεν τον καταλαβαίνει σκέφτεται; Γιατί θέλει να τον στεναχωρεί;
Ο μπαμπάς του τον ακούει και αμέσως τρέχει να δει τι του συμβαίνει.
-Μόε παιδί μου τι σου συμβαίνει; ( τον ρωτάει με γλυκιά φωνή)
-Μπαμπά δεν αντέχω άλλο του λέει ο Μόε κλαίγοντας. Όλοι μου οι φίλοι είναι έξω και παίζουν και εγώ κάθομαι μέσα και διαβάζω. Και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Γιατί να μην είμαι και εγώ σαν όλα τα παιδιά και πρέπει πάντα να ακολουθώ αυτά που μου λες εσύ;
Ξαφνικά ο μπαμπάς του νιώθει να τα χάνει. Μα γιατί να κάνει το παιδί του να νιώθει έτσι; Αυτός το μόνο που ήθελε ήταν το παιδί του να διαβάζει για να γίνει κάτι σπουδαίο στην ζωή του και να μπορεί να ζει πιο άνετα. Δεν είχε σκεφτεί όμως πως και ο Μόε έχει ανάγκες. Πως κάθε παιδί θέλει τον χρόνο του να παίξει και να κάνει παρέα με τους φίλους του και πως πρέπει σε όλα να υπάρχει ένα μέτρο.
-Μόε νομίζω πως έχεις δίκιο του λέει ο μπαμπάς του με ήρεμη φωνή. Όλα θέλουν μέτρο στην ζωή. Και εγώ ήθελα να γίνεις κάτι σπουδαίο, αλλά δεν σκέφτηκα πως θες και εσύ να ζήσεις την παιδική σου ηλικία σαν όλα τα παιδιά. Αλλά πρέπει να διαβάζεις για να μπορείς στην ζωή σου να πας μπροστά.
Ο Μόε δεν πιστεύει στα αυτιά του. Τελικά το να μιλήσει στον μπαμπά του για όλα όσα νιώθει δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Άπλα έπρεπε να τον εμπιστευτεί.
-Μπαμπά μου, του λέει, έχεις απόλυτο δίκιο πρέπει να είμαι σωστός στις υποχρεώσεις μου αλλά θέλω και εγώ τον χρόνο μου σαν παιδί.
-Άντε του λέει πήγαινε και φώναξε τους φίλους σου να έρθετε εδώ στον κήπο μας να παίξετε και εγώ σας ετοιμάζω μία έκπληξη.
-Ο Μόε από την χαρά του έβγαλε φτερά στα πόδια και έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε να βρεί τους φίλους του στον πάρκο.
Οι φίλοι του έπαιζαν ξέγνοιαστοι και χαρούμενοι όταν ξαφνικά βλέπουν τον Μόε να τρέχει και να φωνάζει.
-Παιδιά, παιδιά ελάτε όλοι στο σπίτι μας ο μπαμπάς μου μας προσκαλεί και έχει μια έκπληξη.
Τα υπόλοιπα παιδιά δεν πίστευαν στα αυτιά τους. Ο μπαμπάς του Μόε άλλαξε έτσι ξαφνικά; Έπρεπε να το διαπιστώσουν και οι ίδιοι και έτρεξαν προς το σπίτι του Μόε με μεγάλη ανυπομονησία.
Φτάνοντας στον κήπο τι να δουν. Όλα στολισμένα και έτοιμα για μια μεγάλη γιορτή. Το τραπέζι στρωμένο με όλες τις λιχουδιές και πολύχρωμα μπαλόνια να κρέμονται από τα δέντρα. Φαναράκια πάνω στα τραπέζια και ο μπαμπάς με την μαμά του Μόε έτοιμοι να υποδεχτούν τους καλεσμένους τους.
Η γιορτή άρχισε και η γιορτή δεν σταμάτησε μέχρι αργά το βράδυ. Χορός, φαγητό και πολύ κέφι. Όταν τελείωσε η γιορτή ο Μόε αγκάλιασε και φίλησε τον μπαμπά του και τον ευχαρίστησε που έκαναν τόσα πολλά πράγματα για να περάσει καλά αυτός και οι φίλοι του.
-Μόε μου θέλω να είσαι καλά, του είπε ο μπαμπάς του. Ό,τι κάνουμε εμείς οι γονείς το κάνουμε για το καλό των παιδιών μας. Θέλω να είσαι σωστός στις υποχρεώσεις σου και εγώ σου υπόσχομαι πως θα σε εμπιστεύομαι και θα είμαι δίπλα σου σε ό,τι και αν χρειαστείς.
-Μπαμπά μου σε αγαπώ πολύ και εσένα και την μαμά. Σας καταλαβαίνω και σας υπόσχομαι και στους δύο πως δεν θα σας απογοητεύσω ποτέ και πάντα θα προσπαθώ για το καλύτερο. Σε ευχαριστώ πολύ που με άκουσες γιατί για εμάς τα παιδιά το σημαντικότερο δώρο που μπορούν να μας κάνουν οι γονείς μας είναι να είναι δίπλα μας.
Τέλος.
Κατερίνα Τσιλιμπάρη
Μπορειτε να βρείτε το παραμύθι ηχογραφημένο στο YouTube στον παρακάτω σύνδεσμο: https://youtu.be/TFo7QiZyKA8
