Η καθίζηση της σκέψης φαίνεται να αποτελεί επακόλουθο της γενικευμένης και τυποποιημένης γνώσης που αναπαράγαμε ως μαθητές. Μαθητές ενός εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο επιτάσσει την στείρα αποστήθιση ιδεών και γνώσεων.
Τυποποιημένη η γνώση, τυποποιημένες και οι ιδέες.
Κανένα μάθημα δεν προάγει την ελευθερία της σκέψης. Κανένα μάθημα δεν προάγει την κριτική σκέψη. Ένα μάθημα μόνο δημιουργήθηκε για να επιτελέσει τον σκοπό αυτό, μα τελικά απέτυχε.
Το μάθημα της Έκφρασης-Έκθεσης στόχευε στη διεύρυνση του νου και στην καλλιέργεια της σκέψης. Αυτές ήταν οι προδιαγραφές του και ο εκπαιδευτικός στόχος του μαθήματος. Στην πράξη απέτυχε.
Η κριτική σκέψη δεν καλλιεργήθηκε γιατί ο τρόπος διδασκαλίας του μαθήματος ακολούθησε τον τρόπο διδασκαλίας των υπολοίπων.
Όλα τα επιχειρήματα και όλες οι ιδέες έτοιμα και καταγεγραμμένα. Οι μαθητές καλούνται να αναπαράγουν σημειώσεις και το βιβλίο ως μηχανές.
Με αυτόν τον τρόπο η σκέψη δεν αναπτύσσεται αλλά φυλακίζεται. Το παιδί, ο μελλοντικός πολίτης της χώρας έχει μετατραπεί σε έναν παθητικό δέκτη, ανίκανος να κρίνει από μόνος του.
Η σκέψη του έτσι μπορεί να χειραγωγηθεί ευκολότερα αφού αυτή έχει τυποποιηθεί. Αν ο νους δεν είναι ελεύθερος πώς θα είναι ο άνθρωπος;
Πώς θα ανοιχτούν οι ορίζοντες όταν κλείνονται στις 300 σελίδες του βιβλίου;
Όταν αντί η τροφή για σκέψη γίνεται τροφή για παπαγαλία;
Πώς θα καταστούν ικανοί οι έφηβοι ως μελλοντικοί πολίτες της χώρας αυτής να ηγηθούν προσπαθειών και να συμβάλλουν στην εξέλιξη της διάνοιας και του πολιτισμού;
Πόσο καταστροφική φαντάζει αυτή αναπαραγωγή ιδεών, αυτή η ανελευθερία της σκέψης;
Ευαγγελία Τζιάκα
