Η Στέλλα Αρβανίτη κατάγεται από τη Β. Εύβοια (Λιχάδα). Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Ιταλική Γλώσσα και Φιλολογία και ολοκλήρωσε την πανεπιστημιακή της κατάρτιση στον Καναδά και στην Μπολόνια της Ιταλίας (υποτροφία Erasmus). Παράλληλα αποφοίτησε και από τη Σχολή Διπλωματούχων Ξεναγών του ΕΟΤ. Από το 1996 εργάζεται ως διπλωματούχος ξεναγός σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία και κατά καιρούς ως εκπαιδεύτρια στα ΚΕΚ.
Η συγγραφική της δραστηριότητα άρχισε από τα πολύ πρώιμα χρόνια του δημοτικού και η συγγραφή είναι η μεγάλη της αγάπη. Της αρέσει επίσης να διαβάζει, λατρεύει τα ταξίδια που τη βοηθούν να συλλέγει εμπειρίες, να γνωρίζει διαφορετικές κουλτούρες και φυσικά να εμπνέεται.
Το παραμύθι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη δουλειά της καθώς το έχει εντάξει στις ξεναγήσεις των ελληνικών αλλά και ξένων σχολείων (ελληνικοί μύθοι, συμβολισμοί, θρύλοι και παραδόσεις). Διαθέτει κανάλι στο youtube (Stella Arvaniti) με παραμύθια και μυστικά συγγραφής. Είναι τακτικό μέλος του κύκλου Ελληνικού παιδικού βιβλίου και πραγματοποιεί σεμινάρια δημιουργικής γραφής σε βιβλιοθήκες και σχολεία.
Η Πηγή Παιδείας, είχε την χαρά να επικοινωνήσει με την κ. Αρβανίτη, η οποία μας παραχώρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Κυρία Αρβανίτη, το πρώτο σας βιβλίο είχε τίτλο «Το κυπαρίσσι που έγερνε». Τον ίδιο τίτλο φέρει και το πιο πρόσφατο έργο σας, το οποίο μάλιστα έγινε και θεατρική διασκευή. Θα μπορούσε να σηματοδοτεί έναν κύκλο που κλείνει; Ή αποτελεί κάποιο άλλο μήνυμα;
«Το κυπαρίσσι που έγερνε» ήταν το πρώτο παιδικό βιβλίο μου που εκδόθηκε το 2012. Είναι μια πολύ τρυφερή ιστορία, Χριστουγεννιάτικη ,με άρωμα άλλης εποχής που εστιάζει στη διαφορετικότητα και στις αξίες της ζωής που αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους. Επειδή δυστυχώς ο εκδοτικός που πρωτοβγήκε δεν υπάρχει πια ήθελα πολύ να εκδοθεί ξανά κι έτσι πρόσθεσα και στιχάκια, έγινε καινούρια εικονογράφηση από την Αθανασία Καρατζά και το έβγαλα και σε θεατρική μορφή για τα σχολεία ,από τις εκδόσεις Οσελότος. Προς το παρόν δεν κλείνει κανένας κύκλος ως προς τη συγγραφή, απλά καταπιάνομαι με διαφορετικά είδη ανάλογα με τη συναισθηματική μου διάθεση και το ηλικιακό κοινό που θέλω να επικοινωνήσω.
Στα πρώτα σας βήματα στο χώρο της συγγραφής, βρήκατε την στήριξη ή και την υποδοχή- που ενδεχομένως- περιμένατε;
Μπήκα σ’ αυτό το χώρο με πολλά όνειρα ομολογώ. Νομίζω πως είναι ένας πολύ δημιουργικός χώρος με μεγάλη αγάπη αλλά και αρκετά…τερατάκια όπως στα παραμύθια. Σίγουρα δεν σε περιμένει κανείς με ανοικτές αγκάλες αν δεν ανήκεις σε συγκεκριμένες ομάδες, φιλίες, φρατρίες ή όπως αλλιώς ονομάζονται. Αυτό δεν ισχύει μόνο στο χώρο της συγγραφής αλλά γενικότερα στο χώρο του πολιτισμού. Όμως η αγάπη νικάει τα πάντα και πιστεύω πως αν κάποιος αξίζει θα μείνει. Άλλωστε το κοινό δεν μπορείς να το ξεγελάς για πολύ. Για μένα τα θετικά μηνύματα που παίρνω από μικρούς, αλλά και από μεγάλους είναι η πραγματική στήριξη και υποδοχή. Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός πως μπορούν τα κείμενά μου να διαβάζονται και να αγαπιούνται και από τις δύο αυτές κατηγορίες.
Οι εκδόσεις των βιβλίων σας ακολουθεί μια αριθμητική γεωμετρία, θα λέγαμε. Με μοναδική εξαίρεση τη χρονική διαφορά του 1ου από το 2ο βιβλίο σας, όλα τα υπόλοιπα εκδόθηκαν με διαφορά ενός χρόνου. Πόσο εύκολο μπορεί να είναι αυτό; Να γράφεται και να εκδίδεται κάθε χρόνο;
Για μένα η συγγραφή είναι κάτι απλό ,χαλαρωτικό και λυτρωτικό. Μπορεί ως τώρα να εκδίδεται ένα βιβλίο μου σχεδόν κάθε χρόνο αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι το μοναδικό που γράφεται. Γράφω πολλά και διαφορετικά είδη ταυτόχρονα ,απλά επιλέγω ποιο είναι η ώρα του να το μοιραστώ με τον κόσμο. Όχι η έκδοση ενός βιβλίου δεν είναι μια εύκολη υπόθεση γιατί θέλω να έχω άποψη και να συνεργαστώ με τον εικονογράφο, τον εκδότη κλπ για όλες τις λεπτομέρειες. Είναι μια χρονοβόρα διαδικασία, όπως η γέννα . Είναι ένα δημιούργημα ,ένα «παιδί» και θέλεις να κάνεις για το παιδί σου το καλύτερο που μπορείς.
Δημιουργήματα σας έχουν βραβευθεί ουκ ολίγες φορές. Τι σημαίνει για εσάς η βράβευση ενός βιβλίου σας; Τι συναισθήματα σας δημιουργεί; Αυξάνει τις απαιτήσεις;
Μια βράβευση σε γεμίζει πάντα με ικανοποίηση και χαρά. Ιδίως αν προέρχεται από διαγωνισμούς στους οποίους έχεις συμμετάσχει με ψευδώνυμο, όπως εγώ. Να πω την αλήθεια δεν ξέρω για τα υπόλοιπα βραβεία γιατί βλέπω πως επαναλαμβάνονται τα ίδια ονόματα και στο βιβλίο και στην εικονογράφηση και στη μουσική. Ζούμε σε μια εποχή που υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνουν «θεάσεις» και κλικ στο youtube ή γενικώς πληρώνουν ομάδες για να τους υποστηρίζουν ,να γράφουν και να προωθούν τα έργα τους . Προσωπικά είμαι απαιτητική από τον εαυτό μου ,αλλά όχι λόγω ενός βραβείου. Σαν συγγραφέας θα γράψω ή θα εκδώσω μόνο αν έχω κάτι που θέλω πολύ να επικοινωνήσω και όχι λόγω ενός συμβολαίου ή επειδή θέλω να κερδίσω χρήματα. Άλλωστε η συγγραφή δεν είναι το επάγγελμά μου.
Μοιραστείτε με εμάς και τους αναγνώστες μας την πιο δύσκολη, αλλά και την πιο χαρούμενη στιγμή σας, στην μέχρι τώρα συγγραφική πορεία σας.
Η πιο δύσκολη στιγμή για μένα ως συγγραφέας ,ήταν όταν στην έκδοση του πρώτου βιβλίου μου είδα πως το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που είχα δει πριν εκδοθεί και στην πρωτελευταία σελίδα είχαν βάλει.. διαφήμιση άλλου συγγραφέα. Θυμάμαι έκλαψα πολύ και θύμωσα με τον εαυτό μου γιατί εμπιστεύτηκα λάθος ανθρώπους. Οι χαρούμενες στιγμές είναι πολλές αλλά θα ξεχωρίσω το Α’ βραβείο παιδικής Λογοτεχνίας από το Πετρίδειο Ίδρυμα Κύπρου το 2016 για την Ιστορία ενός μικρού Ονείρου Καρίμ και το ταξίδι μου εκεί.
Ως δημιουργός παιδικών βιβλίων, εκ των πραγμάτων απευθύνεστε σε τρυφερές και αθώες ηλικίες, που τώρα διαμορφώνουν χαρακτήρα και δημιουργούν όνειρα. Μια ηλικία που κάποτε περάσατε και σεις. Θα τολμήσω να ρωτήσω, το 10χρονο παιδί που ήσασταν κάποτε θα ήτανε χαρούμενο με την έως τώρα πορεία σας; Έχετε εκπληρώσει κάποια από τα όνειρα εκείνου του παιδιού;
Θυμάμαι πως όταν ήμουν παιδί (δεν νομίζω πως έχω μεγαλώσει πολύ άλλωστε) κάπου σε κάποιες μύχιες σκέψεις φανταζόμουν πως σαν μεγάλωνα θα γινόμουν συγγραφέας. Επειδή όμως ακουγόταν …κάπως στους άλλους τους έλεγα πως θα γίνω φιλόλογος ή δημοσιογράφος ή θα μιλάω στους ξένους για τη χώρα μου. Τότε δεν γνώριζα ως παιδί επαρχίας πως υπήρχε το επάγγελμα του ξεναγού. Τελικά η ζωή σε πάει εκεί που θέλει αυτή. Έγινα κατά …κάποιο τρόπο φιλόλογος,συγγραφέας και ξεναγός. Η αλήθεια είναι πως είχα κι ένα άλλο όνειρο μικρή να κάνω ταινίες. Έγραφα από τότε σενάρια και ήθελα να σκηνοθετήσω. Ομολογώ πως αυτό το ..όνειρο δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί αν και στο youtube μου κάνω κάποιου είδους ταινιάκια.
Κατά τη δική σας γνώμη ή από την δική σας σκοπιά αν θέλετε, είναι οι μικροί μας φίλοι, κοντά στα βιβλία όσο θα έπρεπε;
Υπάρχουν παιδιά που διαβάζουν και παιδιά που δεν τους αρέσει το διάβασμα ή οι μεγάλοι τους επιλέγουν βιβλία που δεν τους αρέσουν. Όπως και να’χει αν τα παιδιά δεν διαβάζουν ,φταίμε εμείς οι μεγάλοι γι’αυτό. Είτε γιατί δεν τους δίνουμε το καλό παράδειγμα, είτε γιατί δεν τα φέρνουμε σε επαφή με συγγραφείς ή γενικότερα γιατί δεν συναισθανόμαστε τις ανάγκες τους και λειτουργούμε με κριτήρια ενηλίκων. Από τις επισκέψεις στα σχολεία αλλά και από σεμινάρια δημιουργικής γραφής για παιδιά μπορώ να πω πως υπάρχουν παιδιά που διψούν πραγματικά να ανακαλύψουν το μαγικό κόσμο των βιβλίων.
Φαντάζομαι πως κανένας συγγραφέας, είτε βιοπορίζεται από αυτό είτε όχι, δε διατίθεται να σταματήσει να δημιουργεί. Υπάρχει κάτι, κάποιος λόγος, κάποιο γεγονός που θα σας οδηγούσε στο να σταματήσετε αυτό, που τόσο αγαπάτε;
Κανένας απολύτως!
Είναι ανάμεσα στους μελλοντικούς σας στόχους, να βιοπορίζεστε αποκλειστικά από την συγγραφή;
Επειδή έχω ένα επάγγελμα που λατρεύω και είναι πολύ δημιουργικό δεν θα μπορούσα να το εγκαταλείψω. Αν η συγγραφή γίνει το κύριο και μοναδικό μου επάγγελμα φοβάμαι πως θα αναγκαστώ να κάνω επιλογές που δεν θα μου άρεσαν. Οπότε όχι δεν θα ήθελα να βιοπορίζομαι αποκλειστικά από τη συγγραφή γιατί αυτό σημαίνει πως
θα γίνω…υπάλληλός της.
Διακρίσεις:
2016, «Η ιστορία ενός μικρού ονείρου, Καρίμ» (εκδ. Οσελότος), Α΄ Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας, Πετρίδειο Ίδρυμα Κύπρου.
2015, «Τα δάκρυα της ζωής» (εκδ. Οσελότος), Γ΄ Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας, Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.
2014, «Το μυστικό της Μπρασκόγουρνας» (εκδ. Οσελότος), Α΄ Βραβείο Παιδικής Νουβέλας, 30ό Πανελλήνιο Συμπόσιο Ποίησης και Πεζογραφίας.
2014, «Η ιστορία ενός μικρού ονείρου, Καρίμ», Γ΄ Βραβείο Παραμυθιού, Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.
2012, «Το κυπαρίσσι που έγερνε» (εκδ. Χρυσαλλίδα), Έπαινος, Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Το βιβλίο επανεκδόθηκε το 2018 από τις εκδ. Οσελότος με επιπλέον κείμενο και καινούργια εικονογράφηση
Τους πρώτους της επαίνους έλαβε στην Γ΄ Γυμνασίου, σε πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης και πεζογραφίας («Ο ΦΙΛΩΝ»)
Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Στέλλα Αρβανίτη, για την συνέντευξη που μας παραχώρησε!
