Το 1978 μια καινούρια ιδέα τέθηκε επί τάπητος και πρωτεργάτες ήταν οι άνθρωποι πίσω από την Κινηματογραφική Λέσχη της Δράμας. Είχαν ένα όραμα. Και κατάφεραν να το κάνουν πραγματικότητα. Κατάφεραν να ξεπεράσουν τις όποιες δυσκολίες και να δουν το εγχείρημά τους να παίρνει σάρκα και οστά.
Η δημιουργία ενός Φεστιβάλ για ταινίες μικρού μήκους ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Με αργά αλλά σταθερά βήματα το εν λόγω Φεστιβάλ απέκτησε πανελλήνια φήμη και μετέπειτα ενέταξε στο πρόγραμμά του και ταινίες από το εξωτερικό. Θα μπορούσε ξεκάθαρα να χαρακτηριστεί ως η μεγάλη γιορτή των μικρομικάδων σε όλο τον κόσμο.
Η ανταπόκριση του κόσμου αλλά και των κινηματογραφιστών που αγκάλιασαν από την αρχή ένθερμα το Φεστιβάλ, δείχνει την ανάγκη που υπήρχε – και υπάρχει ακόμη – στην ελληνική κοινωνία για την καλλιτεχνική έκφραση και την ενασχόληση με την τέχνη. Το γεγονός δε ότι μέσα σε λίγα μόλις χρόνια κατάφεραν οι άνθρωποι του να εντάξουν στο πρόγραμμά του και το διεθνές τμήμα δείχνει την πραγματική και ανιδιοτελή αγάπη και προσφορά τους στον πολιτιστικό τομέα της χώρας μας αλλά και διεθνώς.
Το 2020 συμπληρώθηκαν 43 χρόνια Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
Σε αυτά τα 43 χρόνια άλλαξαν πολλά και το Φεστιβάλ διαρκώς ανανεώνεται. Στο πρόγραμμά του περιλαμβάνονται το Εθνικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα, το Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα, το Διεθνές Σπουδαστικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα και το Pitching Lab.
Παράλληλα τα τελευταία χρόνια οι δράσεις του έχουν αυξηθεί δίνοντας την ευκαιρία στο κινηματογραφόφιλο κοινό σε Ελλάδα και εξωτερικό να έρθει σε άμεση επαφή μαζί του. Μάλιστα στο 43ο Φεστιβάλ διεξήχθη το 1ο εργαστήρι Cinematherapy δίνοντας την ευκαιρία στον κόσμο να γνωρίσει τι είναι η θεραπεία μέσω του κινηματογράφου.
Ας ρίξουμε όμως μια ματιά σε ταινίες που άφησαν το δικό τους στίγμα και επηρέασαν το κοινό ποικιλοτρόπως. Η σειρά παρουσίασης είναι τυχαία και έγκειται στην ανάγκη να μην μας επηρεάσει η χρονική τους εμφάνιση στο Φεστιβάλ.
«Καουμπόης» του Γιάννη Χαριτίδη
flix.grΣε λίγες μέρες ο Μηνάς θα πάρει μέρος στο σόου το «Ταλέντο της Χρονιάς». Το τηλεοπτικό συνεργείο τον ακολουθεί στην καθημερινότητά του και παίρνει συνεντεύξεις από τον ίδιο και τους δικούς του ανθρώπους. Ο Μηνάς πρέπει να κερδίσει για να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Ποιο είναι το ταλέντο του; Είναι καουμπόης. Στην Αθήνα.
«Red Hulk» της Ασημίνας Προέδρου
Η ταινία μεταφέρει την αγωνιώδη αναζήτηση ταυτότητας ενός νέου άνδρα, αρχικά μέσα από την ένταξή του σ’ ένα σύνδεσμο οργανωμένων οπαδών και στη συνέχεια σε μια ακραία εθνικιστική ομάδα.
«Antivirus» της Αναστασίας Σίμα
Οι μέρες της καραντίνας στην Αθήνα του 2020. Η Δάφνη, νεαρή τραγουδίστρια, προσπαθεί να συνεχίσει τη ρουτίνα της, πηγαίνει για τα ψώνια της, κάνει τις περιποιήσεις ομορφιάς της, τακτοποιεί τα βιβλία της, κάνει ασκήσεις στο τραγούδι. Ο επιθετικός γείτονάς της παραπονιέται για το «θόρυβο». Αυτή, όμως, είναι η εποχή που οι τοίχοι μεταξύ των σπιτιών πρέπει να πέσουν.
«Play» του Βαγγέλη Λυμπερόπουλου
Οι περισσότεροι ενήλικες ονειρευόμαστε να μείνουμε για πάντα παιδιά, να ζούμε τη ζωή σαν παιχνίδι χωρίς κοινωνικούς κανόνες και περιορισμούς. Πέντε υπάλληλοι σε μια μικρομεσαία επιχείρηση θα προσπαθήσουν να κάνουν αυτό το όνειρο πραγματικότητα. Αυτό που ανακαλύπτουν είναι ότι μπορείς να ξεφύγεις από τους κανόνες, αλλά όχι από τις συνέπειες των πράξεών σου και την προσωπική σου ευθύνη για αυτές.
«Βούτα» του Δημήτρη Ζάχου
Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Χρήστου, ενός παιδιού που προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από μια οικογένεια και ένα μέλλον που μοιάζει γραμμένο πριν από αυτόν γι’ αυτόν. Η αγάπη του για τα περιστέρια συμβολίζει την ελευθερία, αλλά πιο πολύ κι από αυτό την ανάγκη του να δοκιμαστεί ο ίδιος στις πτήσεις της ζωής του.
«Προφιτερόλ» της Χρυσάνθης Καρφή Κώη
Ένα καθιερωμένο Κυριακάτικο τραπέζι. Οι μικροτσακωμοί ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, οι πληγωμένοι οικογενειακοί δεσμοί που μοιάζουν να έχουν σπάσει οριστικά και ένα επιδόρπιο που θυμίζει την αγάπη που νιώθουμε και τελικά μας φέρνει πιο κοντά.
«Η Γυναίκα με τους Παπαγάλους» του Μιχάλη Καλοπαίδη
Μια ηλικιωμένη γυναίκα ζει στο δρόμο μαζί με τους παπαγάλους της. Το κάνει από επιλογή, επειδή φοβάται να πεθάνει μόνη της στο σπίτι της. Εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα.
Αυτή ήταν μόνο μια μικρή γεύση του σπουδαίου αυτού Φεστιβάλ που σαν ζωντανός οργανισμός μονίμως εξελίσσεται, ανανεώνεται και προάγει τον πολιτισμό σε Ελλάδα και εξωτερικό. Όποιος έχει βρεθεί ή έχει δουλέψει στο Φεστιβάλ μπορεί να καταλάβει τον παλμό του. Ας ευχηθούμε πολλά ακόμη Φεστιβάλ Δράμας!
Ειρήνη Κεμερλή
Πηγές: flix.gr, dramafilmfestival.gr
