Η Άνοιξη είναι η παιδική ηλικία του έτους(Άλφρεντ Τέννυσον). Την Άνοιξη η φύση αναγεννάται κ οι αρχαίοι Έλληνες τις αλλαγές των εποχών τις απέδιδαν σε θεϊκή παρέμβαση.
Ο μύθος της Περσεφόνης, κόρη της θεάς Δήμητρας κ του αδερφού της Δία, είναι από τους πιο όμορφους μύθους της ελληνικής μυθολογίας.
Την Περσεφόνη ερωτεύτηκε ο θεός Πλούτωνας κ την πήρε μαζί του στον Κάτω Κόσμο.
Η Δήμητρα όπως φανερώνει κ το όνομά της είναι η μάνα Γη. Είναι η θεά της γονιμότητας, η προστάτιδα της γεωργίας κ της καλλιέργειας, η θεά της βλάστησης. Απ’όπου πέρναγε οι πολιτείες πλούτιζαν κ η γη γέμιζε καρπούς.
Όμως μια μέρα που η Περσεφόνη μάζευε λουλούδια κ συγκεκριμένα νάρκισσο στο Νύσιον πεδίον με συντροφιά “παρθένων”, των Ωκεανίδων νυμφών , της Αθηνάς κ της Άρτεμης, άνοιξε η γη και ο Πλούτωνας την απήγαγε γνωρίζοντας πως δε θα τον ακολουθούσε με τη θέλησή της στον Κάτω Κόσμο.
Θλίψη κατέλαβε τη θεά Δήμητρα που έχασε την κόρη της κ οι σοδειές δεν καρποφορούσαν κ τα λουλούδια δεν άνθιζαν. Ο Ήλιος τότε τη λυπήθηκε κ της είπε τι είχε συμβεί. Η Δήμητρα πήγε να τη ζητήσει πίσω όμως ούτε ο Πλούτωνας ήθελε να τη χάσει γι’ αυτό κατέληξαν σε μια συμφωνία. Η Περσεφόνη να είναι στη Γη έξι μήνες με τη μητέρα της κ έξι μήνες στον Κάτω κόσμο.
Το αποτέλεσμα, χωρίς να είναι το αναμενόμενο για μάνα κ κόρη, δεν τις αφήνει δυσαρεστημένες. Όταν η Περσεφόνη ήταν στον Κάτω κόσμο, η Δήμητρα ήταν δυστυχισμένη και πάγωνε την πλάση. Τότε κυριαρχούσε ο Χειμώνας. Όταν η Περσεφόνη ήταν πάνω στη γη, η Θεά ήταν ευτυχισμένη που είχε κοντά την κόρη της κ επικρατούσε η ανθοφορία κ η καρποφορία.
Ο μύθος της αρπαγής της” Κόρης” προέρχεται από την ιδέα ότι ο Άδης αρπάζει τις ψυχές των νεκρών σαν τη λεία του και μετά τις μεταφέρει στο βασίλειό του. Η ανθρωπολογική διάσταση του μύθου επικεντρώνεται κυρίως στο γάμο και στο θάνατο που είναι κυρίαρχος μέσα στο μύθο, τον τραυματικό χωρισμό της μητέρας από τη νεαρή κόρη, τη λύπη ,το θυμό και τελικά τη συμφιλίωση.
Μαρία Χριστοδούλου
Διαφήμιση
