Ένα θέμα έκθεσης που πολλοί αναπτύξαμε ως μαθητές ή που εκπαιδεύσαμε παιδιά να αναπτύσσουν είναι τα υπέρ και τα κατά των βιντεοπαιχνιδιών. Κάθε σώφρων 17χρονος μαθητής που δίνει Πανελλήνιες θα έγραφε πως τα βιντεοπαιχνίδια παθητικοποιούν το υποκείμενο, βλάπτουν την υγεία, καθώς προκαλούν μυωπία και έμμεσα παχυσαρκία, απομόνωση και εν τέλη κατάθλιψη, και πολλά ακόμα. Είναι αυτά που βρίσκεις και στο google με μια πρόχειρη αναζήτηση. Τί γίνεται όμως αν προσπαθήσει κανείς να αναπτύξει τα θετικά αποτελέσματα του gaming;
Ο Peter Gray, διδάκτωρ βιολογικών επιστημών και ερευνητής καθηγητής του Boston College, ισχυρίζεται πως τα βιντεοπαιχνίδια προσφέρουν πολλά περισσότερα από όσα οι γονείς και ο μέσος παιδίατρος φαντάζονται.
Κύριο επιχείρημα στον ισχυρισμό του πως τα παιδιά μέσω των παιχνιδιών αυτών μαθαίνουν ενδεχομένως περισσότερα από ότι στο σχολείο, είναι πως τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα μέσα από δραστηριότητες που τα ίδια έχουν επιλέξει. Πιο συγκεκριμένα, γίνεται σύγκριση ανάμεσα στις ώρες που επιλέγει ένα παιδί να περάσει μπροστά στην οθόνη ασχολούμενο με κάτι που φαινομενικά για το γονέα δεν έχει καμμία χρησιμότητα και σε εκείνες που το παιδί αναγκάζεται να περάσει στο σχολείο και έπειτα το χρόνο που και πάλι αναγκάζεται να περάσει στο σπίτι κάνοντας τις ασκήσεις για το σχολείο που επίσης του έχουν επιβάλει κάποιοι άλλοι. Και όμως, ο Dr Gray βρίσκει πολύ πιο παραγωγικές τις ώρες που περνά το παιδί κάνοντας αυτό που τον ευχαριστεί- εν προκειμένω παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ακόμα, κατακρίνει την επιβολή δραστηριοτήτων εκ μέρους των γονέων και από την άλλη απόρριψη άλλων, καθώς η συγκεκριμένη πρακτική το μόνο μήνυμα που στέλνει προς το παιδί είναι πως ο γονέας δεν το εμπιστεύεται και δεν το θεωρεί ικανό να πάρει αποφάσεις για το πως θα περάσει ποιοτικά το χρόνο του. Καταθέτει, μάλιστα, και προσωπική του εμπειρία ο Gray, κατά την οποία παιδί στο κοντινό του περιβάλλον περνούσε αρκετές ώρες παρακολουθώντας ένα ανούσιο τηλεοπτικό σόου. Τελικά αποδείχτηκε πως όχι μόνο το παιδί κατανοούσε πλήρως το βαθμό στον οποίο το σόου ήταν ανούσιο, αλλά και ανακάλυψε πλευρές του που ο ενήλικας δεν έβλεπε. Με άλλα λόγια, έμαθε μέσα από αυτό. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Gray, ανέπτυξε το υποκριτικό του ταλέντο, καλλιέργησε αγάπη για την ψυχολογία και πολλά ακόμα.
Πέρα από τον Gray όμως υπάρχουν άλλοι επιστήμονες που να υποστηρίζουν κάτι ανάλογο; Ερευνητές του πανεπιστήμιο του Nottingham κατέληξαν πως η ενασχόληση με βιντεοπαιχνίδια βοηθά μαθητές με ελλειμματική προσοχή, άλλες έρευνες μιλούν για ανάπτυξη της δημιουργικότητας των παιδιών, για ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, αγάπη για την ιστορία. Τέλος, υποστηρίζεται πως, κυρίως μέσω παιχνιδιών στρατηγικής, τα παιδιά αποκτούν αρχηγικές ικανότητες και μαθαίνουν να σκέφτονται με τρόπους που ενδέχεται να τα βοηθήσουν μελλοντικά σε επίπεδο επαγγελματικής ανέλιξης.
Εν τέλει, μπορεί να απαντηθεί το ερώτημα “αν τα βιντεοπαιχνίδια κάνουν καλό στα παιδιά ή όχι” με μια μονολεκτική, απόλυτη απάντηση; Κατά τη γνώμη μου, όχι, δεν μπορεί. Δεν είναι εύκολο να καταλήξουμε αν απλώς φοβόμαστε οτιδήποτε καινούριο και μιλάμε με μοντέρνο λόγο για “καινά δαιμόνια” και διεξάγουμε εμείς οι ίδιοι ένα ιδιότυπο “κυνήγι μαγισσών” ή αν πράγματι δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο στο συγκεκριμένο ζήτημα. Μπορεί η χρυσή τομή να βρίσκεται κάπου στο γκρίζο. Μπορεί οι αρχαίοι ημών να είχαν και εδώ δίκιο… μέτρον άριστον.
Ειρήνη Μαρκιανού
Πηγές:
https://www.psychologytoday.com/blog/freedom-learn/201201/the-many-benefits-kids-playing-video-games
http://www.selfgrowth.com/articles/10_Benefits_Of_Video_Games.html
http://mentalfloss.com/article/65008/15-surprising-benefits-playing-video-games
