Ο Μάρτιος είναι η αρχή της άνοιξης. Ο μήνας που επαναπατρίζονται τα χελιδόνια. Τον Μάρτιο είναι η ανάμνηση του ηρωικού ’21 και την ίδια μέρα γιορτάζουν και οι Βαγγελίτσες. Μα, ο μήνας αυτός είναι σημαντικότερος, γιατί είναι αφιερωμένος στη Γυναίκα. Τη μαμά, την αδελφή, τη σύντροφο, τη φίλη σου, σε σένα την ίδια.
Στις 8 Μαρτίου γιορτάζεται η Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας (International Women’s day) σε ανάμνηση της μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε την ίδια μέρα το 1857 στην Νέα Υόρκη από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας, που διεκδικούσαν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Η ημέρα αυτή γιορτάστηκε πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ το 1909, τον Φεβρουάριο όμως. Τελικά, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Ημέρα της Γυναίκας από τον ΟΗΕ το 1977. Δυστυχώς, στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα, τον 21ο αιώνα, η ημέρα αυτή έχει καταλήξει να θεωρείται απλώς μια ευκαιρία για έκφραση αγάπης στο γυναικείο φίλο με λουλούδια και τρυφερά μηνύματα αντί να διατρανώνεται το κοινωνικό και πολιτικό μήνυμα, για το οποίο υπάρχει αυτή η μέρα: Η Γυναίκα δεν είναι αδύναμη και δεν είναι μόνη. Έχει ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα με τους άντρες και πρέπει να είναι σεβαστή σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας και εθνικότητας.
Στην Ευρώπη του 21ου αιώνα, που “χρίζεται” προοδευτική, ελεύθερη και δημοκρατική δεν έχουμε κατορθώσει ακόμη να εξαλείψουμε καρκινώματα, όπως την ανέχεια, τον παιδικό εκφοβισμό, την τρομοκρατία, το ρατσισμό σε όλες τις εκφάνσεις του και συγκεκριμένα το σεξισμό. Μετατοπίζοντας το κοινωνικό μας ενδιαφέρον και ευαισθησία σε πιο προσφάτως “ανοιχτές πληγές”, όπως το προσφυγικό, παραγκωνίζουμε ζητήματα, όπως η βία εις βάρος των Γυναικών. Με το να βαυκαλιζόμαστε, όμως, πως οι Γυναίκες έχουν ήδη κατορθώσει πολλά και ότι όλες οι συζητήσεις περί καταπάτησης των δικαιωμάτων της Γυναίκας είναι ανούσιες φεμινιστικές εξάρσεις, το μοναδικό που πετυχαίνουμε είναι να ενισχύσουμε περιπτώσεις κακοποίησης της μιας ακόμη από εμάς.
Την ίδια στιγμή που εσύ διαβάζεις αυτές τις λέξεις, μια Γυναίκα αναγκάζεται από έναν ισχυρό, όπως την έχει κάνει να πιστέψει, άντρα, να προσφέρει το σώμα της, για να ικανοποιήσει τις ορέξεις κάποιου άλλου. Μια άλλη Γυναίκα σε κάποιο σπίτι μόλις μερικά τετράγωνα μακριά από το δικό σου δέχεται λεκτική και -πολύ πιθανό- σωματική βία από τον άντρα που κάποτε ερωτεύτηκε, μπροστά στα παιδιά τους. Μια τρίτη Γυναίκα περπατώντας στο δρόμο για το σπίτι της νιώθει βλέμματα αγνώστων καρφωμένα πάνω της, ακούει χυδαίες εκφράσεις που της απευθύνουν χωρίς ντροπή άντρες κατά πολύ μεγαλύτεροί της και φοβάται. Φοβάται πως κάποιος θα απλώσει τα χέρια του πάνω της και θα της στερήσει την αξιοπρέπεια και το χαμόγελό της.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, μία στις τρεις Γυναίκες θα αντιμετωπίσει κάποια στιγμή στη ζωή της σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από το σύντροφό της. Μία στις πέντε Γυναίκες θα δεχθεί απόπειρα βιασμού ή θα βιασθεί. Το 40% των Γυναικών στην Ευρώπη έχει δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας τους, ενώ 500.000 με 2.000.000 παιδιών και γυναικών διακινούνται παράνομα στον κόσμο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και καταναγκαστική εργασία. Μη βλέπεις τα νούμερα αυτά ως απλά αποδεικτικά στοιχεία του φαινομένου γυναικείας κακοποίησης. Μία από αυτές τις Γυναίκες θα μπορούσε να ήταν η αδελφή σου, η κοπέλα σου, η συμφοιτήτριά σου.
Εθελοντικές οργανώσεις, όπως το “Καταφύγιο Γυναίκας” ή και η “Α21”, που ασχολείται με την καταπολέμηση του εμπορίου λευκής σαρκός και σε άλλα κράτη εκτός της Ελλάδας, αποδεικνύουν καθημερινά με τον αγώνα και τη θέλησή τους ότι το να σταθείς αρωγός σε μια Γυναίκα που υποφέρει είναι όχι “πράξη καλού Σαμαρείτη”, αλλά υποχρέωσή σου. Γυναίκες όπως η Γουόρις Ντίρι, η Έλεν Κέλερ, η Μαλάλα Γιουσαφζάι, η Αμέλια Έρχαρτ, η Καλλιρόη Παρέν θα αποτελούν έμπνευση για όλες τις εκπροσώπους του “αδύναμου φύλου” και θα αποδεικνύουν πως τελικά ακόμη και ο χαρακτηρισμός “αδύναμο φύλο” είναι απλώς ένα στερεότυπο που θα καταρριφθεί.
“Στο δρόμο για το σπίτι ΠΡΕΠΕΙ να νιώθουμε δυνατές και ελεύθερες”. Αυτό ήταν απλώς ένα στάτους στο facebook, που όμως έχει πολλά να πει. Δε θα αφήσω ξανά να με προσβάλει κάποιος που είναι μυικά δυνατότερός μου. Θα έχω ανοιχτά τα μάτια μου και τα αυτιά μου για περιστατικά που μειώνουν το φύλο μου. Και όλα αυτά όχι γιατί έχω ακραίες φεμινιστικές τάσεις, αλλά γιατί δεν ανέχομαι να ξέρω πως συνάνθρωποί μου υποβάλλονται στο μαρτύριο της κλειτοριδεκτομής, καίγονται με βιτριόλι, αν αρνηθούν να παντρευτούν, στερούνται την εκπαίδευση, επειδή “γεννήθηκαν Γυναίκες”, δέχονται καθημερινά βία στο γάμο τους, γιατί η κοινωνία θα κατακεραυνώσει ένα ενδεχόμενο διαζύγιο. Αυτές ΠΡΕΠΕΙ να είναι οι σκέψεις σου. Και η Γυναίκα δε γράφεται τυχαία με κεφαλαίο στο κείμενο αυτό. Με κεφαλαίο Γ, γιατί αξίζεις το σεβασμό, τη στοργή και την αγάπη όλων.
Παπάζη Θεοδώρα
πηγές:
katafygiogynaikas.org, cnn.gr, sansimera.gr
