«Από όλους τους λαούς, οι Έλληνες ονειρεύτηκαν το όνειρο της ζωής με τον πιο όμορφο τρόπο». Γκαίτε
Το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών της Ευρώπης για την Ελλάδα είναι διακριτό σε πολλές εκφάνσεις της ανθρώπινης ιστορίας. Οι Ευρωπαίοι του Διαφωτισμού και της Αναγέννησης άντλησαν την έμπνευση τους από τα θαυμαστά έργα της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας και προσπαθούν να εφαρμόσουν το αρχαίο ελληνικό ιδεώδες στην καθημερινότητα τους. Η Ελλάδα για πολλά χρόνια αποτελεί πηγή έμπνευσης, πολλές φορές και πρότυπο για την Ευρώπη. Αυτό παρατηρείται ειδικότερα στην τέχνη. Συγκεκριμένα, με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης το 1821, αλλά και αργότερα με το τέλος της, πολλοί ζωγράφοι της εποχής δημιούργησαν πίνακες που κοσμούν τα μουσεία όλου του κόσμου, αντικατοπτρίζοντας με ακρίβεια την αίσθηση της Ελλάδας κατά την περίοδο της επανάστασης.
Ένας από αυτούς, ίσως και ο γνωστότερος ανάμεσα τους, είναι ο Ευγένιος Ντελακρουά, ο οποίος φημίζεται για τα έργα του για την Επανάσταση και είναι στενά συνδεδεμένος με το ρεύμα του ρομαντισμού. Το 1824 παρουσιάζει έναν πίνακα με τίτλο <<Η Σφαγή της Χίου>>που απεικονίζει ετοιμοθάνατους, άρρωστους ανθρώπους που οδεύονται προς την σφαγή από τους Οθωμανούς. Χρειάστηκε οκτώ μήνες να φτιαχτεί και πωλήθηκε στην γαλλική κυβέρνηση για 6.000 νομίσματα. Το έργο δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα καθώς ερχόταν σε αντίθεση με τα θέματα της εποχής.
Στους πίνακες του Ντελακρουά οι Τούρκοι συμβολίζουν την βίαιη και ανυπότακτη δύναμη , ενώ αντίθετα στο πρόσωπο των Ελλήνων συμβολίζεται η ελευθερία και ο πολιτισμός. Αυτό γίνεται αντιληπτό και από την επιλογή χρωμάτων του καλλιτέχνη, αφού για τους Τούρκους χρησιμοποιεί σκούρα, γήινα χρώματα ενώ οι φορεσιές των Ελλήνων ξεχωρίζουν για το λευκό,το μπλε αλλά και το κόκκινο τους χρώμα. Παράλληλα, ο καλλιτέχνης έρχεται σε επαφή και με έναν γνωστό φιλέλληνα, τον Λόρδο Μπάιρον και ασπάζεται τις ιδέες του, γεγονός που είναι εμφανές στα έργα του.
Σημαντική θεωρείται επίσης η συμβολή του γερμανού ζωγράφου Πέτερ Φον Ες ο οποίος είναι διακεκριμένος για τις αναπαραστάσεις μαχών στους πίνακες του και ειδικότερα για την απαθανάτιση ιστορικών στιγμών της ελληνικής επανάστασης το 1821. Το 1827 ακολούθησε τον Όθωνα Α΄ στην Ελλάδα έπειτα από αίτημα του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου με σκοπό να ζωγραφίσει πίνακες με θέμα την επανάσταση αλλά και τους πρωταγωνιστές της. Πράγματι, ετοίμασε 39 σχέδια τα οποία προορίζονταν για την βασιλική κατοικία στο Μόναχο , αν και τελικά τοποθετήθηκαν στο Χοφ Γκαρντεν ( βασιλικός κήπος του Μονάχου) με σκοπό την σύνδεση του ελληνικού με τον βαυαρικό λαό. Οι στοές καταστράφηκαν στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και όσα έργα διασώθηκαν κοσμούν σήμερα το Μουσείο Μπενάκη. Κάποια άλλα έργα του μπορεί να τα θαυμάσει κανείς στην αίθουσα συναλλαγών του κεντρικού καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας.
Η ελληνική επανάσταση, λοιπόν, αποτελεί ορόσημο για την διαμόρφωση της ευρωπαϊκής τέχνης όπως την ξέρουμε σήμερα. Η μετάβαση σε πιο γήινα και σκοτεινά χρώματα στους πίνακες του Ντελακρουά αλλά και η αποτύπωση σκηνών μάχης και από τους δύο ζωγράφους έδωσαν μία νέα κατεύθυνση στην ευρωπαϊκή τέχνη, μακριά από τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι τότε.
Πηγές: wikipedia.gr, mixanitouxronou.gr, culture.gr