Αυτό το άρθρο δεν είναι επιστημονικό, είναι καθαρά βιωματικό και χιουμοριστικής φύσεως, οπότε αν περιμένετε να διαβάσετε συμβουλές για την προεφηβεία και την ‘’αντιμετώπισή’’ της σίγουρα δεν θα τις βρείτε εδώ!
Πάμε στα δικά μας τώρα.
Είναι μωρά, μικρά πλασματάκια που σε έχουν ανάγκη. Είναι κουραστικό αλλά και συνάμα τόσο ωραίο ταξίδι αυτό που ξεκινάει. Και λες άντε να μεγαλώσουν, να αυτοεξυπηρετούνται, να πάρουμε μια ανάσα και άλλα πολλά!
Αλλά όχι. Δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα ούτε όταν μεγαλώνουν τα παιδιά. Εκεί που θεωρείς ότι όλα έχουν μπει σε μια σειρά, ότι το κατέχεις σαν γονέας και έχεις βρει τα κουμπιά του παιδιού σου, εκεί σου έρχεται η προεφηβεία κατακούτελα. Κι αρχίζεις και αναρωτιέσαι τι συμβαίνει πάλι στο κεφαλάκι του παιδιού σου. Πώς μπορείς να διαχειριστείς τις εξάρσεις στη διάθεσή του; Πώς μπορείς να το βοηθήσεις να αντιληφθεί πλήρως τι συμβαίνει στο σώμα του και το μυαλό του; Και το πιο βασικό πώς μπορείς κι εσύ ο ίδιος να συντονιστείς στη νέα πραγματικότητα;
Κι αν πιστεύεις ότι η εφηβεία είναι η μόνη δύσκολη περίοδος στη ζωή ενός γονέα, σου λέω ότι αυταπατάσαι. Και στο λέω ευθαρσώς χωρίς να έχω ζήσει το παιδί μου στην εφηβεία.
Ξυπνάτε το πρωί μέσα στην τρελή χαρά. Σηκώνεστε και θέλετε να ετοιμάσετε το ωραίο πρωινό σας. Ξυπνάει και η υπόλοιπη οικογένεια με την ίδια χαρούμενη διάθεση. Μέσα σε δέκα λεπτά όμως το προεφηβάκι έχει αφήσει όλα τα άγρια ένστικτά του ελεύθερα και αποφασίζει να μην περάσει το πρωινό σας με ησυχία. Μπορεί να ενοχληθεί με το παραμικρό, να νευριάσει γιατί η κούπα που πίνει το αδερφάκι είναι η δική του αγαπημένη και δεν το ρώτησε κανείς αν επιτρέπεται να την πάρει άλλος. Και αναρωτιέσαι τι μύγα το τσίμπησε και κάνει έτσι και μπαίνεις στη μέση για να λυθεί αυτή η διένεξη με τις λιγότερες απώλειες. Κάνεις τον σταυρό σου και επικαλείσαι τα θεία να είναι ο πρώτος και τελευταίος τσακωμός της ημέρας.
Για μάντεψε…
Δεν έχει περάσει πολλή ώρα και ακούς μια όχι τόσο αγγελική φωνή να γκαρίζει. Αναρωτιέσαι για δευτερόλεπτα αν αυτή η φωνή προέρχεται από το δικό σου παιδί αλλά βαθιά μέσα σου ξέρεις την απάντηση. Παίρνεις βαθιά ανάσα και πλησιάζεις για να δεις τι γίνεται. Το προεφηβάκι σου λοιπόν θέλει τον χώρο του στο δωμάτιό του, θέλει να ακούσει τη μουσική του, να διαβάσει με την ησυχία του αλλά το μικρό αδερφάκι έχει άλλα σχέδια. Κι εσύ πρέπει να αναλάβεις τον ρόλο του Κόφι Ανάν για να επιλύσεις τα αιώνια και πολλές φορές δυσεπίλυτα προβλήματα των αδερφικών σχέσεων.
Αλλά το κατέχεις γιατί το βιώνεις καθημερινά, οπότε όλο και κάτι θα καταφέρεις!
Μετά βέβαια θα πρέπει να διαχειριστείς τις μύριες όσες ερωτήσεις που αμέτρητες φορές θα σε φέρουν προ εκπλήξεως και θα αναρωτηθείς πώς στο καλό αυτό το μικρό μυαλουδάκι έχει τόσες απορίες και ειδικά απορίες για θέματα που ίσως πολλούς τους φέρνουν σε δύσκολη θέση. Το καλύτερο σημείο είναι οι ερωτήσεις που αφορούν το αντίθετο ή και το ίδιο φύλο όσον αφορά το σεξουαλικό κομμάτι, το οποίο ομολογουμένως είναι μία εμπειρία ζωής για όλους τους γονείς και κανείς δεν την γλυτώνει. Από την άλλη βέβαια, για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, είναι καλό να έχεις θέσει τις βάσεις για να χτίσεις τέτοια σχέση με το παιδί σου και να απευθύνεται σε σένα για να του λύσεις τις απορίες του, να του δώσεις μια συμβουλή, να σε εμπιστεύεται για να σου μιλήσει και όχι να σε φοβάται. Μπορεί η προεφηβεία να είναι μια περίεργη και ίσως σε αρκετές περιπτώσεις δύσκολη περίοδος για παιδιά και γονείς, είναι όμως και το μεταβατικό στάδιο για να περάσει το παιδί μας από την παιδική στην εφηβική ηλικία.
Ο δικός μας ρόλος λοιπόν είναι να είμαστε γονείς.
Οφείλουμε να είμαστε εκεί, όταν μας χρειαστεί το παιδί μας. Να βάζουμε τα όρια όπου κριθεί απαραίτητο. Να το αφήσουμε να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς να το κατακρίνουμε. Να το αγαπάμε άνευ όρων γιατί είναι αυτό που το ίδιο επιθυμεί.
Γιατί το πιο σημαντικό σε αυτή τη ζωή είναι να είμαστε ευτυχισμένοι άνθρωποι!
Ειρήνη Κεμερλή
Μαμά και Εκπαιδευτικός
