Όταν η Ελλάδα ψυχορραγούσε, ήλθες και την έντυσες με τους στίχους του Ελύτη. Την τύλιξες με μια ζεστή αγκαλιά, την μουσική σου. Μια θεϊκή πνοή, όπως μόνο ο Έλληνας ξέρει καλά να δίνει σε ότι κάνει, όταν θέλει.
Ήχησαν τα ταμπούρλα, υψώθηκαν οι σημαίες μέχρι μες στη ψυχή. ‘’Σήκω Έλληνα! Μην γονατίζεις!’’ ήταν το μήνυμα και ο αντίλαλός του έφτασε μέχρι τα πέρατα της γης.
Ο ‘’Ζορμπάς’’ καθιερώθηκε σαν ο αγγελιοφόρος της ζωής, ‘’ο ήλιος της δικαιοσύνης ‘’, έλαμψε πάνω απ’ το κουρασμένο βλέμμα του ξενιτεμένου Έλληνα. Το ‘’γελαστό παιδί ‘’, κατηφόρισε σ’ όλους τους δρόμους και τις πλατείες, το ‘’ένα το χελιδόνι’’, έγινε ύμνος στα χείλη μας.
Σε φαντάζομαι να ’σαι εκεί όπως στην ασπρόμαυρη φωτογραφία δίπλα στην Ακρόπολη και να μας ακούς, σαν στυλοβάτης των αρχαίων μαρμάρων, να χαμογελάς και να περιφέρεσαι, περήφανος για την καταγωγή σου.
Μας αφήνεις Μίκη και φοβάμαι το σκοτάδι που έρχεται. Σαν να χαμήλωσε το φως και να έπεσε ομίχλη γύρω.
Εύχομαι η απώλειά σου να γίνει εφαλτήριο μιας νέας γενιάς που θα αγωνίζεται και πάνω απ’ όλα, θα ονειρεύεται.
Έφυγε μαζί σου μια ολόκληρη εποχή.
Αντίο.
Στέλλα Σωτήρκου
Πηγή Φωτογραφίας: cnn.gr
