Αριστοτέλης – Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.
Θα ήταν χρήσιμο να «μεταφράσουμε» κάθε λέξη του τίτλου προκειμένου να αντιληφθούμε το σκοπό του παρόντος άρθρου. Επιπλέον, θα ήταν χρησιμότερο εάν αυτό γινόταν χωρίς να αναλωθούμε σε αράδες με βαθυστόχαστα αποφθέγματα και συναισθηματικές φιοριτούρες. Σας προτρέπω να σκεφτούμε τη σημασία της λέξης «πρόσβαση». Ακόμη, ποιες είναι οι μορφές τέχνης και σε τελευταία ανάλυση γιατί είναι σημαντική η πρόσβαση σε αυτές;
Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο θα μας αποκαλύψει ποιες είναι οι 8 καλές τέχνες. Επιπρόσθετα, θα μας εξηγήσει ότι η κυριολεκτική σημασία της λέξης «πρόσβαση» είναι η είσοδος ή αλλιώς η προσέγγιση, το πλησίασμα. Θα μπορούσα να απαριθμήσω δεκάδες φορές που η έννοια ερμηνεύεται αμιγώς κυριολεκτικά. Για να γίνω σαφής, το πολύπλευρο θέμα της πρόσβασης δεν αφορά αποκλειστικά την είσοδο σε ένα χώρο τέχνης με την κυριολεκτική της σημασία. Το «πλησίασμα» των ανθρώπων στο θέατρο λ.χ. προϋποθέτει σαφώς πως ο χώρος θα είναι προσιτός σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο. Ταυτόχρονα όμως θα ήταν απαραίτητο να γίνεται χρήση υπερτιτλισμού για τους θεατές με αδύναμη ακοή. Σας θέτω ένα ερώτημα: Είναι πράγματι αρκετό για ένα χώρο τέχνης να διαθέτει ράμπα αναπήρων κι ενδεχομένως οδηγούς τυφλών; Η τέχνη φιλοδοξεί να ενώνει και να καλλιεργεί συνειδήσεις. Ένας τυφλός λάτρης της λογοτεχνίας θα τα καταφέρει να εισέλθει σε μία βιβλιοθήκη, θα καταφέρει όμως να προσεγγίσει την τέχνη της Λογοτεχνίας εάν δεν υπάρχει μετάφραση των βιβλίων σε γραφή Braille; Ο σεβασμός στις εξατομικευμένες ανάγκες κάθε ύπαρξης είναι ταυτόχρονα δικαίωμα και υποχρέωση όλων ανεξαιρέτως. Επομένως, οι Τέχνες επιβάλλεται να είναι καθόλα προσβάσιμες σε όσους τις αναζητούν.
Ας προσπαθήσουμε τώρα να αποσαφηνίσουμε τα οφέλη της επαφής του ανθρώπου με τις τέχνες. Διαμέσου αυτών, ο άνθρωπος εξυψώνει την πνευματικότητα και ανοίγει τους ορίζοντες του. Ταυτόχρονα όμως έχει διαπιστωθεί πως προστατεύει τη ψυχική του υγεία. Η ερμηνεία δίνεται εύκολα. Οι τέχνες αναδεικνύουν διάφορους τρόπους ώστε να εκφράσουμε συναισθήματα. Μέσα από αυτές μπορούμε να εκτονώσουμε πάθη τα οποία παράγουν τοξικότητα και νοσηρότητα εάν εγκλωβιστούν. Ο ιδανικός επίλογος αυτού του άρθρου εμπεριέχει το εξής ρητορικό ερώτημα: «Άραγε με ποια εξουσία μπορούμε να αποκλείουμε ανθρώπους από κοινωφελή πολιτιστικά δρώμενα;»
Νικολάκου Ανδριανή
Συγγραφέας-Μαθηματικός
