Η τηλεόρασης εμφανίστηκε και επίσημα στο ελληνικό κοινό το 1966. Οι εγκαταστάσεις βρίσκονταν, στην γνωστή σε όλους «3ης Σεπτεμβρίου», στο υπεραστικό κτίριο του ΟΤΕ.
Η ΤΕΔ έκανε την παρθενική της εμφάνιση, στις 23 Φλεβάρη του 1966. Η πρώτη εκπομπή που μεταδόθηκε εκείνη την ημέρα ήταν το ντοκιμαντέρ «Κέρκυρα». Ενώ από τις πρώτες παρουσιάστριες ήτανε η Ελένη Κυπραίου.
Κομβικό σημείο, για την εξέλιξη της τηλεόρασης, θεωρείται η 20η Ιούνη. Τότε ήταν που πραγματοποιήθηκε η μεταφορά, του πομπού και του studio, σε παλιές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στα Τουρκοβούνια. Έτσι η ΤΕΔ κάλυπτε πλέον όλο το λεκανοπέδιο και την Αίγινα.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, τον Νοέμβρη του 1968, η ΤΕΔ μετονομάζεται σε ΥΕΝΕΔ. Αρχικά προβάλλονταν δοκιμαστικά εκπομπές . Με το ξέσπασμα του πραξικοπήματος το 1967 όμως, η λογοκρισία «ανθίζει» και μπορεί να πει κανείς ότι ως σύγχρονο μέσο, η τηλεόραση «ενηλικιώνεται». Μπορεί μεν με τον ενισχυμένο κρατικό έλεγχο να υπήρχε ελευθερία στην ενημέρωση, ωστόσο δεν ήταν δεδομένη η αντικειμενικότητα, ως χαρακτηριστικό του κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, που όλοι γνωρίζουν.
Το 1970 η «ΥΕΝΕΔ» μετονομάστηκε σε «ΕΙΡΤ».
Η προβολή σειρών, δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση της. Το καλοκαίρι του 1972, προβλήθηκε η επιτυχημένη σειρά με τίτλο: «Εκείνος και Εκείνος». Μέσω των πρωταγωνιστών σατίριζε τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Στόχευε στην ερμηνεία του παραλογισμού της τότε Ελλάδας.
Μόλις έναν χρόνο μετά προβάλλεται για πρώτη φορά, η μεταφορά ενός λογοτεχνικού έργου στην οθόνη. Το έργο αυτό ήτανε του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη με τίτλο: «Οι έμποροι των εθνών».
Ο «Μεθοριακός σταθμός», κλέβει την παράσταση το 1974 με στοιχεία σαπουνόπερας και επικεντρώνεται στην ζωή της υπαίθρου και την καθημερινότητά της. Έπειτα ακολουθεί, το αγαπημένο σε όλους: «Λούνα Παρκ» του Γιάννη Δαλιανίδη. Παρέχει ξέφρενο γέλιο και ευθυμία στο κοινό του. Η ατάκα «Πέντε κρίκοι, ένα τάλιρο, για περάστε παρακαλώ, πλούσια δώρα», δεν έσβησε ποτέ από την μνήμη της γιαγιάς μου. Είναι στιγμές που δεν είναι δυνατόν να λησμονηθούν, αφού συντρόφευαν τους μοναχικούς και αγαπήθηκαν από τον κόσμο.
Η ΕΙΡΤ μετατρέπεται σε ΕΡΤ το 1975.
Το σπουδαίο λογοτεχνικό έργο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», του Νίκου Καζαντζάκη κάνει δυναμική εμφάνιση στους τηλεοπτικούς δέκτες. Λίγο πριν τον θάνατο του ο Πρετεντέρης, αναλαμβάνει το σενάριο της πολυ επιτυχημένης σειράς με τίτλο «Ο δρόμος». Με τον αγαπημένο Νίκο Ρίζο και την μοναδική Μάρθα Καραγιάννη. Ο γνωστός σεναριογράφος δηλώνει τα εξής: «Είναι ένα σίριαλ ελληνικής ζωής. Οι άνθρωποι, η ατμόσφαιρά του, οι ιστορίες του, είναι πράγματα απολύτως υπαρκτά. Θίγει καταστάσεις και προβλήματα, που απασχολούν σήμερα τον απλό Έλληνα»
Δεν πρόλαβαν, να περάσουν 5 χρόνια και σειρά έχει η «Λωξάντρα» με μουσική της Ελένης Καραΐνδρου. Με μεγάλη επιτυχία προβάλλει τα γεγονότα, μέσα από την καθημερινότητα της πρωταγωνίστριας, που σημάδεψαν την Πόλη. Λίγο άρωμα Ανατολής πριν το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1979 η έγχρωμη τηλεόραση έρχεται, για να μείνει και να μαγέψει το τηλεοπτικό κοινό.
Δεν μπορώ όμως κλείνοντας, να μην αναφερθώ στο remake του αναδυόμενου Άγνωστου Πόλεμου το 1987 και της προβολής του το 1990 στον ΑΝΤ1. Η αργή κίνηση στο μοντάζ, τα πάθη του Β’ Παγκοσμίου, καθώς και οι ιστορίες αντικατασκοπείας, του έδωσαν την πρωτοκαθεδρία στους τηλεοπτικούς δέκτες.
Η τηλεόραση λοιπόν, της δεκαετίας του ’70 έως και του ’90, όχι μόνο έκανε συντροφιά στους μοναχικούς, αλλά είχε και έχει πολλά να διδάξει.
Πηγές: web.archive.com, ert.gr, kazantzakis.gr, mixanitouxronou.gr, tvpathfinder.gr, archive.ert.gr, iefimerida.gr
