Πόσες φορές έχω αναρωτηθεί γιατί υπάρχει τόση αδικία στον κόσμο; Γιατί να υπάρχει τόσος πόνος και εκμετάλλευση παράλληλα; Εξαπλώνεται με οικουμενικό και διαχρονικό τρόπο δυστυχώς. Σε τι κόσμο ζούμε; Πλασματικό θα τον έλεγα. Χειραγώγηση, αλυτρωτισμός με σκοπό, μόνο ένα πράγμα την μεγιστοποίηση του κέρδους. Είναι διαχρονική πραγματικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο. Να μιλήσω για την αποικιοκρατία; Για τις ουσιοκρατικές λογικές; Το Jim Crow; Το απαρτχάιντ ή την Νύχτα των Κρυστάλλων, για να οδηγηθούμε στην Τελική Λύση; Οι άνθρωποι ζωοποιούνταν ακόμη και με τα freak shows και ζωοποιούνται διαχρονικά.
Ωστόσο θα χρειαστεί, να πάμε λίγο πίσω στην αρχαϊκή περίοδο όπου με βάση την ελληνική μυθολογία, η απονομή δικαιοσύνης, είναι προσωπική υπόθεση.
Πόλλα τα παραδείγματα, αφού δυστυχώς κάποια πράγματα παραμένουν στον χρόνο και τον χώρο, παρόλο που αυτοί οι δύο πυλώνες μεταβάλλονται, ως αναπόσπαστα κομμάτια στο πάζλ της κοινωνίας.
Μην ξεχνάμε ότι στον Τρωϊκό Πόλεμο δημιουργήθηκαν δύο στρατόπεδα, αποτελούμενα από θεούς. Εδώ αφενώς και προσωποποιούνται οι θεοί ως άνθρωποι, όπου οι μισοί τάσσονται υπέρ των Αχαιών και οι υπόλοιποι με τους Τρώες. Πώς διαπράχθηκε, όμως η αδικία, θα αναλογιστείτε; Ο θεός Απόλλωνας, ο οποίος υποστήριζε τους Τρώες, πρόδωσε στον Πάρη την αδυναμία του Αχχιλέα,για να διακυρηχθεί η νίκη των Τρώων, άσκοπα όμως!
Ακόμη η απερίσκεπτη τιμωρία του Προμηθέα από τον Δία, για λάθη και επιπολαιότητες του αδελφού του Επιμηθέα, ο οποίος δεν τιμωρήθηκε. Η τιμωρία του, απόλυτη και γεμάτη αδικία, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Οργή τον κατέβαλλε με το γεγονός ότι χάρισε την φωτιά στους ανθρώπους, ως βασικό θεμέλιο για την δημιουργία του πολιτισμού. Έτσι έδεσε τον Προμηθέα σε βράχια, στο όρος Καύκασο, και έβαλε έναν αετό να του τρώει το συκώτι κάθε πρωί.
Να μιλήσουμε για την αρπαγή της Περσεφόνης; Όπου στην προκειμένη περίπτωση βίωσε καταστάσεις, παρά την θέληση της; Αλλά βάσει αυτών οι αρχαίοι Έλληνες εννοιολογούν την εναλλαγή των εποχών, με την παραχώρηση των 6 μηνών να ζει με την μητέρα της στη Γη, ενώ του υπόλοιπους στον Κάτω Κόσμο.
Η Μέδουσα, που αποτέλει σύγχρονο πρότυπο του #Μetoo ,αφού τιμωρήθηκε από την Αθήνα, ενώ βιάστηκε από τον Ποσειδώνα πάνω στον ναό της θεάς και σαφώς, αφού και ο Ποσειδώνας ήταν θεός, η Αθηνά, μετέτρεψε την γοργόνα σε αναπάντεχο τέρας, που τα πάντα πετρώνει. Ενδιαφέρον θα ακουστεί επίσης ότι ύπηρξε σύμβολο των Ιακωβίνων για την Γαλλική Επανάσταση.
Ο Κρόνος που κατάπινε τα παιδιά του, από φόβο, για να μην επαναληφθεί η ιστορία που έζησε με τον πατέρα του Ουρανό. Να έρθουν δηλαδή τα παιδιά του και να του αρπάξουν την εξουσία.
Και ένα τελευταίο, για την ζήλεια της Ήρας, προς τον Ηρακλή ,που την οδήγησε στο να βρει τρόπους να τον συντρίψει. Ώστόσο χωρίς την «ύπαρξη» του, πώς θα δημιουργούνταν και θα καθιερωνόταν η ορθή αντίληψη για την υγεία του σώματος.
Πού καταλήγουμε; Οι εποχές σίγουρα μεταβάλλονται μέσα στον χώρο και τον χρόνο , αλλά δυστυχώς κάποιες καταστάσεις παραμένουν αναλλοίωτες. Και όλο αυτό οφείλεται στον τρόπο, που αντιλαμβανόμαστε. Δεν μπορεί να αλλάξει κάτι από την μια στιγμή στην άλλη. Ο ωφελιμισμός μπορεί άραγε να υπερτερεί από την δικαιοσύνη και αν ναι μπορούμε να κάνουμε κάτι, για να αλλάξει;
