Χρόνια τώρα οι μαθητές της Τρίτης Λυκείου – και όχι μόνο – ανεβαίνουν τον δικό τους «Γολγοθά» για να καταφέρουν το καλύτερο δυνατό. Ποιο είναι αυτό λοιπόν;
Μία θέση στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, κατά προτίμηση στα ΑΕΙ αλλά και στα ΤΕΙ καλά είναι βρε αδερφέ…!
Μετά από μία κοπιώδη προσπάθεια από μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς και όποιον άλλο αγωνιά και βοηθά επέρχεται η λύτρωση. Το παιδί πέρασε, η χαρά του μεγάλη αλλά περισσότερη είναι η χαρά των άλλων! Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Το παιδί δεν πέρασε και όλοι περίλυποι από την αποτυχία αναρωτιούνται «Τις πταίει;» και τελικά δεν ήρθε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Στην πρώτη περίπτωση ο αγώνας ξεκινάει από νωρίς για αρκετούς μαθητές, οι οποίοι προσπαθούν να καλύψουν κενά προηγούμενων ετών ή να γίνουν ακόμα καλύτεροι για να είναι οι πρώτοι των πρώτων. Αν οι γονείς διαθέτουν και το κατάλληλο ποσό τότε η προετοιμασία γίνεται από τη Δευτέρα Λυκείου (ή και νωρίτερα) και όπως είναι λογικό περιμένουν και το ανάλογο αποτέλεσμα. Παρά την οικονομική δυσπραγία όμως ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν θα βρουν τα χρήματα για να βοηθήσουν το παιδί τους να πετύχει …αυτό που θέλει (ή που θέλουν οι ίδιοι). Και φυσικά όταν οι κόποι ευοδώνονται τότε το σύστημα των πανελληνίων είναι υπέροχο.
Αλλά όταν αυτό δεν συμβαίνει περνάμε στην άλλη μεριά, αυτήν του χαμένου.
Μπορεί να διάβασε, μπορεί να δαπανήθηκαν πολλά χρήματα, μπορεί να πήγε στο καλύτερο φροντιστήριο, μπορεί, μπορεί, μπορεί… Η αλήθεια όμως της κοινωνίας μας είναι μία. Το παιδί απέτυχε. Και όλοι μα όλοι αναρωτιούνται τι θα συμβεί τώρα και τι θα κάνει αυτό το κακόμοιρο παιδί που δεν κατάφερε να επέλθει η λύτρωση.
Κι όμως στο βάθος υπάρχει η ελπίδα, υπάρχει μια άλλη λέξη για να καλύψει την αποτυχία αυτή. Η εκ νέου ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ όποια κι αν είναι αυτή. Δεν μπορούν όλοι να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια και για να διατυπωθεί καλύτερα δεν θέλουν όλοι. Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις και κανείς δεν χάνεται. Δεν κρίνεται εδώ αν το σύστημα αυτό είναι καλό ή κακό, σωστό ή λάθος, γιατί πάντα και για τα πάντα υπάρχουν διφορούμενες απόψεις.
Γεγονός είναι πάντως πως όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα η ζωή συνεχίζεται και η γη θα συνεχίσει να γυρίζει. Γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε δίπλα στα παιδιά σαν γονείς, σαν εκπαιδευτικοί, να τα στηρίζουμε και να τα βοηθάμε να πάρουν τις αποφάσεις τους.
Ειρήνη Κεμερλή
