Μερικοί τους συμπαθούν, άλλοι τους αμφισβητούν και τους προκαλούν…Όποια και να είναι η δική μας προσέγγιση, οι συναντήσεις γονέων – εκπαιδευτικών κρίνονται απαραίτητες για το καλό των παιδιών. Αν και οι περισσότεροι γονείς παρουσιάζονται με μεγάλη προθυμία για συνεργασία, ένας σημαντικός αριθμός εξ αυτών έρχονται με « άγριες διαθέσεις » και «δριμύ κατηγορώ » για να θολώσουν το τοπίο. Αυτήν την θολούρα θέλουμε να διαλύσουμε διότι αλλοιώνει την πραγματικότητα και να ανάψουμε την πίπα της ειρήνης στον ψυχολογικό πόλεμο που δεν ωφελεί κανένα από τα δύο μέτωπα.
Βέβαια, εν μέρει, υπάρχει κατανόηση αφού τα παιδιά είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε. Και σαφώς, οι διαπιστώσεις των δασκάλων ίσως να σας εξαναγκάζουν να επαναπροσδιορίσετε τον ρόλο σας , πράγμα που ίσως να το θεωρείτε επικριτικό. Μα, όμως υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζετε. Πολύ συχνά προσπαθούμε να σας απαλλάξουμε από κάποια βάρη.
Μπροστά, όμως, από τις «άγριες διαθέσεις» και τα «δριμύ κατηγορώ» δεν βρίσκουμε πάντα το κουράγιο και τη δύναμη να σας εκφράσουμε εκ βαθέων τις σκέψεις μας.
Έτσι σωπαίνουμε. Γνωρίζουμε ότι οι προθέσεις σας είναι αγνές, ότι αγαπάτε τα παιδιά σας και πως όλα γίνονται για το καλό τους. Αλλά, αφήνοντας τις μέρες να κυλούν, όλο και περισσότερα είναι τα παραδείγματα που μας πείθουν ότι είστε απόντες και πως τα παιδιά σας κρατούν απουσιολόγιο και εξαιτίας των αδικαιολόγητων απουσιών σας κινδυνεύετε να «κοπείτε.».
Ορίστε λοιπόν αυτά τα πράγματα που δεν τολμούμε να σας πούμε. Και αν και έστω βοηθηθεί ένα παιδί, τότε θα πούμε πως άξιζε τον κόπο που τα εκφράσαμε.
1. Δώστε 10 λεπτά από το χρόνο σας (θυμίζει διαφημιστικό μήνυμα αιμοδοσίας) για τη ρουτίνα του παιδιού σας
Είναι κατανοητό, πως η εποχή μας έχει επιβάλλει να δουλεύουν και οι δυο γονείς και έτσι μπήκαν στη ζωή μας οι παιδικοί σταθμοί από την πρώτη τρυφερή ηλικία των παιδιών. Τι γίνεται όμως όταν σχολάσουν; Ποιος τους περιμένει ;η γιαγιά ,ο γείτονας; Χαριτωμένα διακόπτουν τη ροή του μαθήματος για να μας διηγηθούν κάποια αστεία περιστατικά με τους φίλους τους, τα μικρά άγχη τους, κάτι που αποδεικνύει ότι στερούνται την παρουσία σας. Εσείς όμως είστε το σημείο αναφοράς τους και η ασφάλεια τους. Μου λέει ένας γονέας «κάθε μέρα του παίρνω ένα δώρο», σαστίζω όταν τον ακούω, και συνεχίζει, «μη φανταστείς μεγάλης αξίας». Δεν σάστισα για την οικονομική του ευχέρεια, αλλά για το ότι είναι δώρο άδωρο, αφού του περνάτε το εξής μήνυμα, «άσε με ήσυχο και παίξε με το δώρο σου». Μα δώρο θα’ταν να παίζατε μαζί !
2. Αποφύγετε να μαλώνετε μπροστά τους
Ακούνε και καταλαβαίνουν τα πάντα. Ενοχοποιούνται και ένα τσουνάμι ερωτήσεων τους κατακλύζει, «μήπως φταίω εγώ, αγαπιούνται, θέλουν να χωρίσουν» . Εξηγείστε τους ότι και η διαφωνία αποτελεί μέρος μιας ομαλής συζήτησης.
3. Καλώς κακώς η προσοχή μας μοιράζεται ανάμεσα στο παιδί σας και σε άλλα 20
Θα μου πείτε «ξέρω, έχω και εγώ 4 παιδιά στο σπίτι» μα αναλογιστείτε τι γίνεται με τα 20. Όταν έρχεστε πολύ συχνά στην τάξη (κάτι το οποίο απευχόμαστε) για να ρωτήσετε για την πρόοδο του παιδιού, καλό είναι να κατανοήσετε το πλαίσιο της τάξης. Όταν σας επισημαίνουμε μια προβληματική συμπεριφορά που εσείς τη θεωρείτε φυσιολογική, λάβετε το υπόψη. Μας είναι αδύνατο να ξέρουμε τα πάντα γύρω από το παιδί σας, είναι αδύνατο να παρατηρούμε κάθε του κίνηση κάθε του λέξη όση αγάπη και να του έχουμε.
4. Το παιδί σας δε ξέρει ότι είναι σημαντικό
Καλά θα ήταν να γεννιούνται με αυτήν την πληροφορία στο DNA τους αλλά δυστυχώς ένα τίποτα μπορεί να τους γκρεμίσει το εύθραυστο σύμπαν τους. Σπάνια τους λέτε πόσο ικανοί είναι να κάνουν πράγματα, πόσο μοναδικοί είναι και πάνω απ’όλα πόσο τους αγαπάτε.
5. Τα παιδιά σας μιμούνται
Όταν συμπεριφέρονται με άκομψο τρόπο και εσείς απαντάτε «δε μπορώ να καταλάβω από πού το έμαθε αυτό», οι συνειρμοί που κάνουμε στο μυαλό μας είναι πολύ συγκεκριμένοι. Από εσάς ,από κάποιον άλλον δεν έχει σημασία από πού το έμαθε. Αρκεί να του κάνετε παρατήρηση για να μην ξανασυμβεί.
6. Να υπάρχει η δυνατότητα να περνάτε ξεχωριστά χρόνο με κάθε παιδί
Το κάθε παιδί σας αποτελεί μια διαφορετική οντότητα, κάντε το να νιώσει ξεχωριστό περνώντας χρόνο οι δυο σας. Το να είσαι μαζί με τη μαμά, τα 2 αδέρφια σου και έναν ακόμη συγγενή δε σημαίνει περνώ χρόνο με τη μαμά.
7. Η άποψη ότι το παιδί δε σας αγαπά πολύ επειδή δε το αφήνετε να κάνει ότι θέλει είναι μύθος
Αυτή η πεποίθηση μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει. Όλοι οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το να βάζεις όρια σ’ένα παιδί, του δημιουργεί ασφάλεια. Το να του δώσετε την απόλυτη ελευθερία είναι σίγουρο ότι θα το χαροποιήσει προσωρινά (δε θα γκρινιάζει, δε θα σας νευριάσει) αλλά μελλοντικά αυτή η στάση θα του δημιουργήσει αρνητικά συναισθήματα σύγχυσης μέχρι και κατάθλιψης. Δεν είναι αυτός ο στόχος σας. Το να διορθώσεις και να του θέσεις όρια σημαίνει αγάπη.
8. Να έχετε σταθερότητα και συνοχή στα λεγόμενα και στις πράξεις σας
Δε χρειάζεται να αλλάζετε συμπεριφορά επειδή το παιδί δεν συνετίζεται αμέσως. «Δοκιμάσαμε τα πάντα, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνουμε,του το έχουμε πει χίλιες φορές δεν καταλαβαίνει». Επαναλάβετε όσες φορές χρειαστεί. Αφήστε το να πειραματιστεί, να τεστάρει τα όρια, να δει, αυτό που λέμε στην καθομιλουμένη, μέχρι πού τον παίρνει. Βέβαια θα πεισμώσει, θα επιμείνει μέχρι να γίνει το δικό του αλλά με αυτό τον τρόπο θα μάθει την έννοια της αποφασιστικότητας.
9. Ένας καθηγητής κάνει το λιγότερο τρία πράγματα ταυτόχρονα
Έτσι, είναι λογικό να ξεφύγουν από την προσοχή του κάποια λάθη. Δείξτε επιείκεια και μην «τον περιμένετε στην γωνία » για να τον κρίνετε ή να αμφισβητήσετε τις γνώσεις του.
10. Μην επαναλαμβάνετε στα δικά σας παιδιά τα λάθη που αναγνωρίσατε στους δικούς σας γονείς
Αμέτρητοι γονείς πιέζουν τα παιδιά τους να γίνουν κάτι μεγάλο και καλύτερο από ότι κατάφεραν οι ίδιοι. Κατανοώ ότι θέλετε ότι καλύτερο για εκείνο αλλά μη μπερδεύετε το εξής: άλλο πασχίζω για την πρόοδο του παιδιού μου και για να έχει ένα καλύτερο μέλλον από το δικό μου και άλλο το να διαφημίζομαι και να φαίνομαι εγώ μέσα από τις επιδόσεις του. Εσείς ότι ήταν να κάνετε το κάνατε, τώρα είναι η σειρά των παιδιών σας να πάρουν την σκυτάλη- υγιή εφόδια και να πετάξουν. Βοηθήστε τα να αναγνωρίσουν την αληθινή κλίση τους ,ενισχύστε τα με αυτοπεποίθηση αλλά παράλληλα βοηθήστε τα να συνειδητοποιήσουν τις ελλείψεις τους ή και να αποδεχτούν τις αδυναμίες τους. Δε νομίζω να θέλετε να δημιουργήσετε έναν ακόμη Ίκαρο.
Κατερίνα Γεωργιάδου
