Ας το καλό! Καλοκαίρι είναι αυτό; 15 Ιουνιου τελείωσα με το σχολείο 20 αρχίσαμε το φροντιστήριο. Γιατί ; Για να περάσω στο Πανεπιστήμιο. Τρίτη Λυκείου βλέπεις και ο στόχος (όχι ο δικός μου, των γονιών μου) να περάσω σε μια καλή σχολή, να έχω λεφτά και να ζω πλουσιοπάροχα. Έτσι είπε η μαμά και συμφώνησε και ο μπαμπάς. “Ένα καλοκαίρι είναι μωρέ. Επενδύεις για να έχεις αργότερα.” Και το κήρυγμα συνεχίζεται βεβαίως βεβαίως . “Η μόνη σου δουλειά είναι να διαβάζεις. Τώρα που δεν έχεις έγνοιες. Δεν θα πάθεις τίποτα αν χάσεις και μερικά μπάνια. Αξίζει τον κόπο. “
Ρε με δουλεύουν; Μιλάνε σοβαρά ; Να χάσω ένα καλοκαίρι για να σερβίρω αργότερα καφέ με το πτυχίο μου για δίσκο; Και δεν είναι ένα οποιοδήποτε καλοκαίρι ..Μάνα τελειώνει η εφηβεία μου μαζί με το σχολείο και εγώ το μόνο που θέλω είναι να το ζήσω. Και εδώ που τα λέμε δεν ξέρω τι θέλω να σπουδάσω γιατί δεν ξέρω τι θέλω να γίνω. Όχι ότι με ρώτησαν. Όχι ότι με βοήθησαν να μάθω. Αυτοί ξέρουν καλύτερα από μένα. Ναι βλέπεις είναι μεγάλοι και γνωρίζουν τι μου ταιριάζει. Γιατρός, δικηγόρος, καθηγητής τέτοια απλά πράγματα.. Τώρα αν εγώ γυρίσω και τους πω ότι θέλω να γίνω τραγουδίστρια ή ζωγράφος θα με κοιτάνε σαν εξωγήινο και θα ζήσω live το 10′ κήρυγμα με πρωταγωνιστή εμένα.. Θα το μάθει και η θεία από το χωριό και θα ζητήσει από την μάνα μου να πάει να με διαβάσει κανένας παπάς. Η μάνα μου θα αρχίσει τα γνωστά για τις κακές παρέες τύπου “Ποιος σου τα έμαθε αυτά;” Και θα φτάσουν τα νέα μέχρι την άλλη άκρη της Ελλάδας που μένει η γιαγιά. Δηλαδή πανελληνίως ρεζίλι που δε θέλω να σπουδάσω. Όχι ρε συ δε θέλω να σπουδάσω. Να θυσιάσω το τελευταίο μου καλοκαίρι για να γίνω μετά επαγγελματίας άνεργος και να ψάχνω πως θα βουλευτώ σε καμία θεσούλα στο Δημόσιο; Δηλαδή ή επαγγελματίας άνεργος ή επαγγελματίας τεμπέλης; Έτσι δεν τους λέτε όταν επιστρέφετε από τις υπηρεσίες σας; Και τους στολίζετε πατόκορφα γιατί είναι άχρηστοι και μπήκαν με μέσο. Αυτό θέλετε να λένε και για μένα αύριο; Να με βρίζουν;
Γονείς να σου πετύχουν. Και να έλεγα ότι θα σπουδάσω και θα πληρώνομαι για τη δουλειά μου δε θα γκρινιάζω τόσο. Αλλά αφού σας ακούω να διαμαρτύρεστε ότι εσείς που έχετε πτυχία δουλεύετε για τρεις και εξήντα. Και γκρινιάζετε όλη μέρα.. Άρα πρέπει και εγώ να γίνω μίζερος;
Δε θέλω να γίνω τίποτα που δεν μ’ αρέσει. Αφήστε με ήσυχη να επιλέξω ό,τι θέλω. Μέχρι τώρα αποφασίζετε εσείς για μένα χωρίς να με ρωτήσετε. Αλλά ναι ξέχασα είμαι μικρή για να έχω άποψη. Μεγάλη όμως για να φροντίζω την τρίχρονη αδερφή μου όταν φεύγετε ταξίδι. Καιρός να αποφασίσω εγώ για εμένα. Στην τελική και να διαβάσω δεν θα περάσω εκεί που θέλω (εεε εκεί που θέλουν ). Αφού θα βάλουν δύσκολα θέματα. Τους ακούω κάθε Μάη στα κανάλια. “Πεταμένα λεφτά ρε μάνα θα δώσουμε. Θα πέσουμε θύμα του συστήματος. ..Του κατεστημένου .” Αυτά της λέω και μετά τρέχει να με ξεματιάσει και κατηγορεί τον πατέρα μου ότι με έκανε αριστερό και θα γίνω καταληψίας σαν και αυτόν Άσε με ρε μάνα που δεν έχω συμμετάσχει σε κατάληψη της προκοπής γιατί φοβήθηκες μην μου βγει το όνομα και πάρω ναρκωτικά. “Όσο είσαι ανήλικος φέρουμε την ευθύνη σου. “Τάξις και ηθική…Έτσι λοιπόν μέχρι να μεγαλώσω (να το αποφασίσουν δηλαδή) λέω να πάω και να βρω μερικά pokemon… Δεν μεγάλωσα και τόσο δα…Μικρή είμαι ακόμα…
Η επαναστάτρια του καναπέ (όπως λέει και η μαμά).
