Η Μαρία Κορινθίου γεννήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1979 στην Αθήνα. Εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ όπου σπούδασε αρχικά TV Broadcasting στο College of Communication στη Μασαχουσέτη και έπειτα υποκριτική και φωνητική στο The Acting Studio της Νέας Υόρκης. Μια γυναίκα δυναμική, δημιουργική, με ανήσυχο πνεύμα, θετική αύρα, δραστηριοποιημένη ασχολήθηκε στην επαγγελματική της πορεία με την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το κινηματογράφο, τη δημιουργία γυναικείων ρούχων και το θέατρο μέχρι και σήμερα. Αγαπάει τα ταξίδια και «ταξίδι στην τέχνη είναι όλη της η ζωή». Η πρώτη της συγγραφική απόπειρα ξεκίνησε το 2018 όπου μαζί με την ξαδέρφη της Αναστασία Κορινθίου συνέγραψαν το σενάριο για την ταινία ΜΑΡΙΑ. Πριν από λίγο καιρό εκδόθηκε το πρώτο της παιδικό βιβλίο Η «Παραμυθοποιός» όπως τιτλοφορείται που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, το οποίο είναι αφιερωμένο στην κόρη της Ισμήνη που μαζί με τη Λιάνα Δενεζάκη επιμελήθηκαν την εικονογράφησή του.
Τι συμβαίνει λοιπόν κυρία Koρινθίου με τη «Παραμυθοποιό» σας;
H «Παραμυθοποιός» ξεκίνησε από ένα τηλέφωνο της ξαδέρφης μου της Αναστασίας Κορινθίου που είναι συγγραφέας «Ξεκίνα γράψε κάτι» είχα γυρίσει και της είχα πει «Άσε μας μωρέ Αναστασία ηθοποιός είμαι, δεν έχω χρόνο να γράφω» και εκείνη μου λέει επειδή με την Αναστασία έχουμε γράψει ένα σενάριο μιας ταινίας μαζί «Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο το έχεις στο να γράφεις», με ξαναπήρε δυο, τρία τηλεφωνά και σε κάποια φάση της λέω «Εντάξει θα γράψω». Και πια όταν ήρθε το ερώτημα τι να γράψω γύρισα και είπα στον εαυτό μου «ένα παιδικό παραμύθι».
Ποια ήταν όμως η βαθύτερη ανάγκη σας για τη συγγραφή αυτού του παιδικού παραμυθιού;
Αμέσως, μόλις είπα θα γράψω ένα παιδικό παραμύθι ήθελα να είναι κάτι που να έχει σχέση με το παιδί μου αλλά ταυτόχρονα έλεγα «Τι μπορεί να είναι αυτό που να έχει σχέση με το παιδί μου αλλά να το διαβάσουν και παιδάκια άλλα;» ‘Έτσι, γρήγορα το συνδύασα και ήρθε στο μυαλό μου το θέατρο καθώς δεν υπάρχει κανένα παιδικό βιβλίο που να μιλάει για το θέατρο, τι σημαντικότητα του θεάτρου, τις διάφορες ορολογίες του θεάτρου, το να δίνεις στα παιδιά να μάθουν κάποια πράγματα για το θέατρο, το να το εκτιμήσουν το θέατρο μέσα από ένα βιβλίο. Αμέσως αμέσως, λοιπόν, μου ήρθε όλη η ιστορία μπροστά μου και ουσιαστικά έβαλα την ιστορία της Ισμήνης με εμένα. Πρόκειται για μια υπαρκτή ιστορία με υπαρκτούς διαλόγους μέσα, δηλαδή, το πώς η Ισμήνη σε μικρή ηλικία προσπαθούσε να καταλάβει τι είναι ηθοποιός και εγώ με απλά παιδικά λόγια προσπαθούσα να της εξηγήσω τι είναι θέατρο, πώς να το αγαπήσει και να το εκτιμήσει, να ξέρει τι δουλειά κάνει η μαμά και ο μπαμπάς.
Η ηρωίδα του παραμυθιού ταυτίζεται λοιπόν με την κόρη σας σύμφωνα με τα λεγόμενα σας ενώ όταν το γράφατε είχατε στη σκέψη σας την πρώτη φορά που ήρθε η Ισμήνη και σας είδε. Πώς ήταν αυτή η πρώτη φορά που είχε έρθει η Ισμήνη να σας δει στο θέατρο, πως αισθανθήκατε; Θυμάστε τι σας είχε πει η κόρη σας μετά την παράσταση;
Ήτανε ανιχνευτική από την Ισμήνη, δεν είχε καταλάβει στην αρχή του τι ακριβώς κάνω. Εγώ μπορεί να της έλεγα ότι η δουλειά του ηθοποιού είναι να λέει ιστορίες από εκεί βγήκε και ο τίτλος του παραμυθιού η «Παραμυθοποιός» της έλεγα δηλαδή, ότι ο ηθοποιός είναι αυτός που λέει παραμύθια. Όταν λοιπόν ήρθε εγώ έπαιζα την Παναγία των Παρισίων, στην εικονογράφηση υπάρχει ένα κόκκινο φόρεμα αυτό ήταν που της έκανε και εντύπωση και υπήρχε μια ατάκα μέσα στο έργο όπου ρώταγε ο Φοίβος την Εσμεράλντα πώς την λένε και η Ισμήνη απάντησε από κάτω «Μαρία». Ήτανε 3,5 χρονών δεν αντιλαμβανότανε και μετά υπήρχε μια σκηνή που παίρνανε την Εσμεράλντα για να την δικάσουν ας πούμε και εκεί η Ισμήνη φώναζε «Που την πάνε την μαμά μου;». Δεν είχε αντιληφθεί πλήρως αλλά σιγά σιγά άρχισε να αντιλαμβάνεται. Στο παραμύθι δεν το αναφέρω αυτό το συνδύασα με την συνέχεια.
Mέρος των εικονογραφήσεων του παιδικού βιβλίου το έχει επιμεληθεί η ίδια η Ισμήνη, πώς ήταν αυτή η εμπειρία για την ίδια, τι σας είπε και πώς το αντιληφθήκατε εσείς;
Το ζήτησα από την Ισμήνη, της είχα πει ότι είναι πολύ σημαντικό το βιβλίο. Ότι αυτό το βιβλίο είναι για εμάς είναι κάτι μεταξύ μας, θέλω πάρα πολύ και είναι πολύ σημαντικό για μένα να ζωγραφίσεις για αυτό το βιβλίο οπότε έτσι ξεκίνησε και η Ισμήνη. Κάποια στιγμή την είχε πιάσει μια αγωνία ότι δεν είναι τόσο καλή στη ζωγραφιά και ότι η εικονογράφος είναι καλή και προσπαθούσα να της δώσω να καταλάβει ότι δεν θα της το ζητούσα αν δεν πίστευα σε εκείνη και αν δεν ήταν να κάνει εκείνη την εικονογράφηση. Την είχε πιάσει λίγο η αγωνία του αν θα είναι αρκετά καλές οι ζωγραφιές της ώστε να μπούνε στο παραμύθι αλλά στο τέλος όλα πήγανε καλά.
Οι παρουσιάσεις του βιβλίου σας έχουν πάει και αυτές πολύ καλά. Που νομίζεται ότι οφείλεται συνολικότερα αυτό;
Δεν μπορώ να απαντήσω απόλυτα σε αυτό αλλά νομίζω ότι επειδή έχω βάλει αλήθεια σε όλο το παραμύθι, έχω βάλει την αλήθεια μου, την ψυχή μου δεν το έκανα απλά για να το κάνω. Μπορεί να με έσπρωξε η Αναστασία αλλά καταπιάνομαι με ότι κάνω και το κάνω με όλο μου το είναι. Πάντα όρος μου απαράβατος σε οτιδήποτε και να κάνω είναι να βάζω τη ψυχή μου οπότε επειδή έχω βάλει την ψυχή μου και την αγάπη μου σε αυτό το παιδικό βιβλίο νομίζω ότι αυτό είναι.
«Θέατρο, τηλεόραση, παιδί, βιβλίο, οικογένεια, παιδεία, εκπαίδευση» με ποια σειρά θα τα τοποθετούσατε και γιατί αναφέρατε το πρώτο ως ύψιστης σημασίας;
Παιδί, οικογένεια, παιδεία, θέατρο, εκπαίδευση, βιβλίο, τηλεόραση και φυσικά το πρώτο γιατί πρόκειται για το παιδί μου.
Αν μπορούσατε να ρωτήσετε οτιδήποτε ή να δώσετε μια συμβουλή στους μικρούς αναγνώστες του βιβλίου σας τι θα ήταν αυτό ή ποια θα ήταν αυτή;
Είναι ένα βιβλίο που μιλάει για τη σημαντικότητα του θεάτρου. Είναι λοιπόν, σημαντικό από μικρή ηλικία τα παιδιά να γνωρίσουν για το θέατρο, πόσο υπέροχο επάγγελμα είναι ο ηθοποιός, ότι αυτό το επάγγελμα είναι η παιδεία μας, είναι ο πολιτισμός μας και όταν πραγματικά το ασκεί κάποιος κατά αυτό τον τρόπο είναι ένα επάγγελμα που ποιεί ήθος που πρέπει και πρέπει να σε αναγκάζει να δίνεις τροφή στη ψυχή σου. Γι αυτό και είναι ένα επάγγελμα που ψυχαγωγεί το λέει και η ίδια η λέξη, αυτό είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό επάγγελμα που λίγο καμιά φορά το ξεχνάμε αλλά ο στόχος μου εμένα αυτό ήταν έστω και μέσα από αυτό το βιβλίο τα παιδιά να το διαβάσουν και να αγαπήσουν το θέατρο, να μάθουν γι αυτό γιατί δεν γνωρίζουν.
Πως θα θέλατε να δείτε την εξέλιξη του παραμυθιού σας, τι σας έχει προσφέρει σε προσωπικό επίπεδο;
Να το αγαπήσουν, αν το αγαπήσουν θα το αγοράσουν, αν το αγοράσουν θα το διαβάσουν και έτσι, θα μάθουν για το θέατρο. Δημιουργικότητα, έκατσα και ασχολήθηκα με κάτι πάρα πολύ δημιουργικό που αφορά τη ψυχή αλλά ακόμη και τη προσέγγιση του θεάτρου μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια, θα συνεχίσετε τη συγγραφή παιδικών παραμυθιών ή θα επικεντρωθείτε στο θέατρο;
Επικεντρώνομαι ούτως η άλλως στο θέατρο. Η προτεραιότητα μου είναι το θέατρο οπότε από το χειμώνα θα κάνω το «Τζόρνταν» των Ρέινολντς-Μπουφίνι, είναι ένας μονόλογος, μια αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που σκότωσε το ανήλικο παιδί της. Όσον αφορά τις εκδόσεις ετοιμάζουμε ένα λεύκωμα που αφορά τα ήθη και τα έθιμα της Μεσογείου μέσα από φωτογραφίες, ένα μυθιστόρημα ετοιμάζουμε, διάφορα που δεν μπορώ να τα πω βέβαια όλα.
Η κόρη σας πρόσφατα ήταν πρωταγωνίστρια στο έργο «Το θαύμα της Άννυ Σάλλιβαν». Συμβάλλατε και εσείς στη ενθάρρυνση της σχετικά με το χώρο;
Όχι καθόλου, τίποτα. Μια φορά που είχε φέρει τα λόγια της στο σπίτι και τα είδα εγώ φαντάσου δεν μου είχε πει τίποτα και την ρώτησα «Τι είναι αυτό;» μου είχε απαντήσει «είναι από το θεατρικό από το σχολείο που θα κάνουμε στο τέλος της χρονιάς». Ααα εγώ να φανταστείς ενθουσιάστηκα, της είπα «Θες βοήθεια;, Θες να κάτσω να σου μάθω τα λόγια;» και γυρνάει και μου λέει «Όχι μαμά τα ξέρω ήδη» και όντως τα ήξερε όχι το έκανε όλο τελείως μόνη της και δεν ήθελε και καμία βοήθεια.
«Ότι σε κάνει διαφορετικό ή περίεργο αυτή είναι η δύναμη σου». Ποια είναι η δική σας δύναμη πέρα από την οικογένεια σας σε όλη αυτή την πορεία σας κ. Κορινθίου;
Καταρχάς το λέει και η ίδια η λέξη ότι διαφορετικό ότι περίεργο όντως αυτή είναι η δύναμη του κάθε ανθρώπου, είναι αυτό που τον διαφοροποιεί και μας κάνει μοναδικούς σε οποιαδήποτε κατάσταση. Από εκεί και πέρα το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να είσαι ο εαυτός σου και δεν το λέω έτσι, απλά κοινότυπα, υπάρχει μεγάλη ουσία κάτω από αυτή την ατάκα που θέλει χρόνια για να το δουλέψεις, να το “ψήσεις” άμα θέλεις για να είσαι ο εαυτός σου. Το να είσαι ο εαυτός σου σημαίνει να κουβαλάς την αλήθεια σου, όταν είσαι ο εαυτός σου στηρίζεσαι στα πόδια σου, ξέρεις ποιος είσαι, αγαπάς τον εαυτό σου, ταυτόχρονα όταν είσαι ο εαυτός σου δεν διαπραγματεύεσαι τα πάθη σου τα όνειρα σου, εννοώ το ουσιαστικό πάθος που μπορεί να έχεις για κάτι, τα όνειρα σου, τα φτερά σου, κουβαλάς πάντα την αλήθεια σου, την ψυχή σου και για μένα όλα αυτά είναι πάρα πολύ σημαντικά δεν είναι μια ατάκα αλλά αλήθεια σημαίνουν πολλά.
Τι σημαίνει για εσάς ‘Πηγή Παιδείας΄;
Πάρα μα πάρα πολύ σημαντικό. Παιδεία ενός ανθρώπου δεν είναι απαραίτητο το να είναι εκπαιδευμένος δηλαδή, να υπάρχει εκπαίδευση, είναι πάλι η ψυχή του ανθρώπου, η καλλιέργεια του, η ευγένεια του. Πολύ μα πολύ σημαντικό ένας άνθρωπος να έχει παιδεία. Το βλέπεις από τις πράξεις του, τον τρόπο που μιλάει, που εκφράζεται, που διαπραγματεύεται πέντε πράγματα, το βλέπεις από τα πάντα. Φαίνεται ο άνθρωπος που έχει παιδεία και συνήθως αυτός που έχει παιδεία έχει αλήθεια.
Θα θέλατε να κλείσουμε με μια φράση από το παραμύθι σας;
Με μια φράση από το παραμύθι μου; Να κλείσω με δυο; «Δικό σου είναι το παραμύθι και το φτιάχνεις εσύ όπως θέλεις. Η φαντασία και τα όνειρα μας είναι πραγματικά όπως και εμείς και τα χτίζουμε και τα δημιουργούμε ακριβώς όπως εμείς θέλουμε. Τα όνειρα Ισμήνη μου είναι για αυτούς που τα πιστεύουν.» και η δεύτερη για το θέατρο «Το θέατρο είναι ένα μαγικό μέρος όπου με ένα υπέροχο και μοναδικό τρόπο όλα τα όνειρα μας ζωντανεύουν» και πράγματι έτσι είναι.
Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε κ. Κορινθίου για αυτή την τόσο αληθινή συνέντευξη που μας παραχωρήσατε στο «Πηγή Παιδείας» για το χρόνο σας και την προθυμία σας. Σας ευχόμαστε κάθε προσωπική και επαγγελματική επιτυχία, να συνεχίζετε να βάζετε το δικό σας “λιθαράκι” στο λογοτεχνικό περιβόλι. Εγώ ιδιαίτερα θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και προσωπικά καθώς αισθάνομαι όχι μόνο χαρούμενη που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία αλλά και συγκινημένη από τα λεγόμενα σας κατά τη διάρκεια της. Εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσετε να είστε ο εαυτός σας κουβαλώντας πάντοτε την αλήθεια σας, να στηρίζεστε στα πόδια σας, να ξέρετε και να μην ξεχνάτε για το ποια είστε, να αγαπάτε τον εαυτό σας και να μην διαπραγματευθείτε ποτέ τα πάθη και τα όνειρα σας αλλά με τα φτερά σας, τη φαντασία και τα όνειρα που διαθέτετε να δημιουργείται συνεχώς το δικό σας ευτυχισμένο παραμύθι.
