Αφορμή για το άρθρο μου αυτό είναι τα 10 χρόνια Πανελλήνιου Ταυτόχρονου Δημόσιου Θηλασμού,μιας εκδήλωσης που διοργανώνεται τα τελευταία χρόνια μέσω των εθελοντικών ομάδων υποστήριξης μητρικού θηλασμού και μητρότητας. Οι προετοιμασίες για τον ταυτόχρονο με έκαναν να γυρίσω το χρόνο πίσω και να θυμηθώ τη γέννηση της πρώτης μου κόρης που σηματοδότησε ένα υπέροχο ταξίδι θηλασμού και μητρότητας.
Πριν μείνω έγκυος δεν είχα ιδέα για τη σημασία του μητρικού θηλασμού όχι μόνο για την σωματική ανάπτυξη του παιδιού αλλά και για την πνευματική του.Για να το πω απλά δεν ήξερα τίποτα! Όταν λοιπόν έμαθα για την εγκυμοσύνη ξεκίνησα να ψάχνομαι για πληροφορίες από παντού. Γνωστές, φίλες και φίλοι, γιατροί, άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος, άρθρα στο διαδίκτυο με πληροφόρησαν για όλο αυτό που επρόκειτο να συμβεί.
Αλλά όχι δεν ήταν τόσο απλό…
Βομβαρδισμένη από ένα σωρό χρήσιμες και άχρηστες πληροφορίες έπρεπε να τα βάλω όλα σε μια τάξη. Τότε ήταν που βρήκα στον χώρο του Facebook την εθελοντική ομάδα υποστήριξης θηλασμού της Αττικής. Δειλά στην αρχή, με μεγαλύτερη τόλμη στη συνέχεια κατέβασα όλα τα αρχεία, διάβασα συζητήσεις, συμμετείχα σε μερικές και ένιωθα ότι ήμουν έτοιμη να το αντιμετωπίσω.
Και έφτασε η ώρα…
Και τελικά δεν ήμουν καθόλου έτοιμη για όλο αυτό που με περίμενε. Τα συναισθήματα είναι κυριολεκτικά απερίγραπτα, γιατί αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να το καταλάβεις ούτε καν να το συλλάβει ο εγκέφαλός σου! Είναι μια ζωή που περιμένει εσένα για να την βοηθήσεις να ζήσει, κρέμεται από σένα και πιστεύω ακράδαντα ότι αρχικά τουλάχιστον είναι η προέκτασή σου. Του δίνεις τροφή από σένα, του δίνεις το πολυτιμότερο αγαθό που είναι «φτιαγμένο» αποκλειστικά για το μωρό σου. Χωρίς φανφάρες και πολλά λόγια του δίνεις το ΓΑΛΑ σου.
Το ταξίδι λοιπόν αυτό του θηλασμού κράτησε για 14 μήνες και μου φάνηκε λίγο. Θεώρησα πως κάτι λάθος έχω κάνει, πως κάτι πήγε στραβά και δεν ήθελε το μωρό μου άλλο γάλα από μένα. Αλλά σεβάστηκα την επιθυμία της και δεν το συνεχίσαμε. Συνέχισα να ενημερώνομαι και να ψάχνω για μελέτες και έρευνες απλά από περιέργεια και ίσως αν μου χρειαζόταν στο μέλλον!
Και έρχεται η 2η εγκυμοσύνη για να «ταράξει τα νερά», να με κάνει να αναθεωρήσω ιδέες και θεωρίες και γενικά να με μεταμορφώσει κυριολεκτικά σ’έναν άλλο άνθρωπο.
Ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω όλες τις δυσκολίες, είτε αυτές είχαν να κάνουν με το μωρό είτε με τον περίγυρο.
Διάβασα λοιπόν ακόμη περισσότερο, ρώτησα πολλά περισσότερα σε σχέση με την πρώτη φορά που πήγαινα στα χαμένα, ακολούθησα το ένστικτό μου και ήμουν σε εγρήγορση για να διορθώνω γρήγορα τα λάθη μου. Δεν άφησα το περιθώριο σε κανέναν να παρεισφρήσει στη σχέση μου με το μωρό και να μου πει τις λεγόμενες «καλοπροαίρετες» συμβουλές του.
Και ξέρεις ποιο είναι το περίεργο;
Ότι ήμουν σίγουρη πως τα κάνω όλα όπως πρέπει. Δεν γράφω όλα σωστά, γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις είναι σχετικό το σωστό ή το λάθος και πολύ υποκειμενικές αυτές οι καταστάσεις. Αλλά εγώ σαν Ειρήνη ένιωθα καλά με τον εαυτό μου!
Πέρασε λοιπόν ο καιρός και η μικρή μεγάλωνε και ξεκίνησαν τα κλασικά ερωτήματα…
- Μα πόσο καιρό ακόμα θα θηλάζεις;
- Δεν καταλαβαίνεις ότι δεν του προσφέρεις κάτι πλέον;
- Δεν κουράστηκες ακόμη;
- Γιατί δεν του δίνεις φρέσκο γάλα;
Και άλλου τέτοιου είδους ερωτήματα και σχολιασμοί που πολλές φορές με έβγαλαν εκτός εαυτού και αρκετές φορές ήθελα απλά να φωνάξω «ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ!».
Πόσες φορές ήθελα να τους εξηγήσω το πιο απλό: Κάνω αυτό για το οποίο η φύση με έχει προορίσει. Και θα το κάνω για όσο το παιδί μου κι εγώ σαν μια γροθιά, σαν μια ομάδα το επιθυμούμε. Και δεν θα δώσω λογαριασμό σε κανέναν για το πότε και το πού θα το κάνω. Αν πεινάσει στην καφετέρια θα το ταΐσω εκεί, αν πεινάσει στον κινηματογράφο το ίδιο. Αν δεν πεινάει αλλά θέλει απλά παρηγοριά, πάλι εκεί θα είμαι. Γιατί αυτό είναι Αγάπη! Ανιδιοτελής αγάπη χωρίς «πρέπει» και «μη»!
Όμως είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως αν δεν είχα ψαχτεί παραπάνω και δεν είχα βρει τις εθελοντικές ομάδες για τον μητρικό θηλασμό ίσως είχα την ίδια άγνοια και αντιμετώπιζα κι εγώ τις άλλες μητέρες με τέτοιο τρόπο. Γι’ αυτό οφείλουμε να ενημερωθούμε, να ψάξουμε και να μην μείνουμε μόνο σε αυτά που μας παρουσιάζουν.
Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ενεργά στο μέρος που μένω για να βοηθήσω τις μανούλες που θέλουν να ανοίξουν τα μάτια τους και να ενημερωθούν «από καρδιάς». Ανακάλυψα λοιπόν αρχικά το δίκτυο των εθελοντικών ομάδων θηλασμού και μετέπειτα τις εκδηλώσεις ανά τις πόλεις της Ελλάδας για τον Πανελλαδικό Ταυτόχρονο Δημόσιο Θηλασμό. Συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν πολλές σαν εμένα και ότι ευτυχώς δεν αποτελώ μειοψηφία. Μαμάδες απλές με ίδια ή και διαφορετικά Πιστεύω , με τις ίδιες ανησυχίες και παρόμοιους φόβους.
Δεν μπορείς να φανταστείς την ικανοποίηση και την υπέρτατη χαρά που νιώθω όταν βοηθώ μια νέα μαμά να κάνει το Αυτονόητο. Όταν της ανοίγω νέες προοπτικές που δεν είχε βρει μόνη της, όταν της δίνω τη στήριξη που μπορεί να μην βρίσκει στην οικογένειά της. Γιατί στην ουσία αυτό είναι το Δίκτυο! Μια μεγάλη αγκαλιά, μια μεγάλη οικογένεια, μια παρηγοριά! Κι έτσι γνώρισα την Κατερίνα από την ομάδα της Αρκαδίας και την Μαρία από την ομάδα της Αργολίδας. Δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ από κοντά αλλά τις αισθάνομαι φίλες και είναι πάντα εκεί για οτιδήποτε μπορεί να χρειαστώ!
Εγώ λοιπόν που τώρα« με διαβάζεις» θηλάζω την μικρή μου κόρη σχεδόν 5 χρόνια. Δεν θέλω να μου πεις μπράβο. Δεν θέλω να με κρίνεις όπως δεν θα σε κρίνω κι εγώ. Θέλω όμως να το ψάξεις, να ενημερωθείς και μετά ΕΣΥ να αποφασίσεις αν θα θηλάσεις ή όχι. Κι αν δεν θέλεις να θηλάσεις και είναι αποκλειστικά δική σου συνειδητή επιλογή και όχι των υπολοίπων, θα σου βγάλω το καπέλο!
Για την ιστορία αυτή την Κυριακή, 3/11/2019, θα λάβει χώρα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας ο δέκατος Πανελλαδικός Ταυτόχρονος Δημόσιος Θηλασμός. Στηρίξτε τον με όποιον τρόπο μπορείτε για να έχουν οι επόμενες γενιές δικαίωμα στα αυτονόητα!
Φιλικά πάντα
Ειρήνη Κεμερλή
(Αφιερωμένο στον άντρα μου για την αμέριστη στήριξή του)
https://m.facebook.com/thilazo/photos/a.635513526479486/2707790875918397/?type=3
