Τέχνηː Τι είναι αυτό ακριβώς; Μην με μπερδεύεις τώρα με αυτά.
Κινηματογράφοςː Δεν έχω δει και πολύ, γιατί δεν είχαμε στο μέρος μου.
Θέατροː Δεν έχω πάει, δεν έχω άποψη.
Βιβλίοː Άπαπα έχω διαβάσει στο σχολείο, δεν διαβάζω τώρα, δεν έχω χρόνο και γι’ αυτό.
Τηλεόρασηː Α ναι τώρα μιλάς στη γλώσσα μου, μου αρέσει πολύ και στην ουσία κάθε μέρα βλέπουμε. Βλέπουμε σειρές, ειδήσεις, ταινίες, άντε και κανένα ντοκιμαντέρ. Εντάξει και τα ριάλιτι βλέπουμε, έχουν πλάκα.
Κινητόː Κάθε μέρα ανεβάζω ποστ και φωτογραφίες, περνάω την ώρα μου, βλέπω όλα τα καινούρια νέα. Το έχω πάντα και παντού μαζί μου.
Συζητήσεις καθημερινές με ανθρώπους που θα ήθελαν αλλά δεν είχαν τη δυνατότητα να «μπουν» πιο βαθιά στο κομμάτι του Πολιτισμού. Άλλοι άνθρωποι που ίσως δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να ενισχύσουν και αυτό το κομμάτι στη ζωή τους. Φυσικά είναι πιθανό να μην υπήρχε στον τόπο τους ένας κινηματογράφος, ένα θέατρο, ένα μουσείο για να τους ξυπνήσει το αίσθημα της ελευθερίας από τα τετριμμένα.
Δυστυχώς είναι γεγονός ότι πολλά είναι τα μέρη που δεν έχουν ούτε κινηματογράφο ούτε θέατρο. Δεν έχουν βιβλιοθήκες για να ξυπνήσει το αίσθημα του αναγνώστη. Δεν έχουν μουσεία ή έχουν και ελάχιστοι τα επισκέπτονται. Και είναι επίσης λυπηρό το ότι λίγοι είναι αυτοί που θα ταξιδέψουν για να παρακολουθήσουν μια ταινία ή μια θεατρική παράσταση. Εξίσου λίγοι είναι αυτοί που θα ταξιδέψουν και θα επισκεφτούν και μουσεία πέρα από τα «in» αξιοθέατα και τα πολυκαταστήματα. Κι όμως η παρακολούθηση μιας ταινίας ή μιας θεατρικής παράστασης, η ανάγνωση ενός βιβλίου, η επίσκεψη σε ένα μουσείο έχει πολλά να μας προσφέρει.
Δεν είναι τυχαία η ονομασία έβδομη τέχνη για τον κινηματογράφο. Σκεφτείτε πόσες ταινίες έχετε παρακολουθήσει και σας άφησαν άφωνους. Σας έκαναν να τις σκέφτεστε και να θέλετε να τις βλέπετε ξανά και ξανά. Με πόσους πρωταγωνιστές και μη δεν ταυτιστήκατε, πόσοι ενσάρκωσαν μέσα από την οθόνη και τα δικά σας όνειρα, πόσοι έκαναν τα ίδια λάθη που έχετε κάνει κι εσείς; Ίσως κάποιες ταινίες σας άφησαν αδιάφορους, δεν σας άγγιξαν στο παραμικρό. Είναι όμως και οι άλλες, τα αριστουργήματα για τον καθένα προσωπικά που θα μπορούσαν να μας αλλάξουν ολόκληρη την κοσμοθεωρία.
Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με τα υπόλοιπα είδη Τέχνης. Ένα τραγούδι μπορεί να σε στιγματίσει, μπορεί να σε βυθίσει στον πόνο σου αλλά μπορεί να σε βγάλει και από αυτόν. Το ίδιο ισχύει και για ένα βιβλίο, για μια παράσταση χορού.
Σκεφτείτε λοιπόν έναν κόσμο χωρίς Τέχνη. Έναν κόσμο χωρίς κινηματογράφους, χωρίς θέατρα, χωρίς μουσεία, χωρίς λογοτεχνία, χωρίς χορό, χωρίς τραγούδι, χωρίς ζωγραφιές.
Τι μένει; Ένας κόσμος μουντός, γεμάτος βαρεμάρα και θλίψη.
Φανταστείτε λοιπόν ότι υπάρχουν πολλές περιοχές στην Ελλάδα που δεν διαθέτουν κινηματογράφο, θέατρο, βιβλιοθήκες, μουσεία και πολλά βασικά στοιχεία πολιτισμού. Φανταστείτε ότι υπάρχουν παιδιά εν έτει 2021 που δεν έχουν ιδέα τι θα πει παράσταση, είναι πιθανό να έχουν δει μουσείο μόνο σε φωτογραφία κάποιου σχολικού εγχειριδίου και δεν διαβάζουν βιβλία άλλα εκτός των σχολικών.
Είναι λοιπόν χρέος όλων μας να γίνει αυτή η αλλαγή που είναι απαραίτητη όχι μόνο ατομικά αλλά και συλλογικά. Για να είμαι βέβαια δίκαιη, η αλλαγή έχει αρχίσει να συντελείται. Η νέα γενιά μπορεί να χαρακτηρίζεται η γενιά της νέας τεχνολογίας, όμως είναι και η γενιά που θέλει να παίξει σημαντικό ρόλο στο κομμάτι του πολιτισμού. Και όπως φάνηκε η τεχνολογία ήταν σύμμαχός μας αυτή τη φορά.
Ειρήνη Κεμερλή
Μαμά και εκπαιδευτικός
