Η αγάπη για τον συνάνθρωπο είχε πάντα σπουδαία σημασία. Με στόχο την αλλαγή για κάτι καλύτερο, για κάτι πιο δίκαιο ή και εξισωτικό, πολλοί αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν. Πάλεψαν για αυτά που προσδοκούσαν. Τα μάτια τους “γυάλιζαν” και η ψυχή τους “φώναζε” και “πάλευε” συνεχώς. Γιατί θα αναρωτηθείτε; Για να σπάσουν τα ριζωμένα στερεότυπα, για νηνεμία και συνοχή των κοινωνιών.
Μια Κυριακή, πριν κάποια χρόνια, βρέθηκε στα χέρια μου ένα μικρό και χαριτωμένο βιβλίο με τίτλο «Νέλσον Μαντέλα Το ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ». Ήταν λες και έβγαλαν σπίθες τα μάτια μου από τον ενθουσιασμό. Για εκείνον η ζωή ήταν ίση με τον αγώνα. Πάλεψε ενάντια των διακρίσεων φυλών και φύλων. Σε εποχές που τα κέντρα εκτόπισης, καθώς και τα μποϊκοτάζ όργωναν και εξαπλώνονταν, ο κόσμος του πολιτισμού και της κουλτούρας έκλεινε τα μάτια και τα αυτιά στην αιματοχυσία, που γινόταν!
Οι Αφρικανοί αντιμετωπίζονταν σαν “αντικείμενα”. Οι φυλακίσεις, οι αδικίες, ήταν το μέσον για την πειθαρχία και τον καθορισμό ορίων. Φρίκη! Και έρχεται να τεθεί το ερώτημα: Διαφθορά ή σιωπή; Τι έκανε όμως με λίγα λόγια ο Μαντέλα;
Ξεκίνησε μια μεγάλη εκστρατεία αναλαμβάνοντας τον ηγετικό ρόλο. Ταξίδεψε σε ολόκληρη σχεδόν τη Νότια Αφρική οργανώνοντας διαμαρτυρίες κατά του απαρτχάιντ. Προώθησε το μανιφέστο, γνωστό ως «Χάρτη του Λαού», το οποίο επικυρώθηκε λίγα χρόνια μετά από το Κογκρέσο του λαού.
Ο Μαντέλα συγκινεί και αποπνέει, μέχρι και σήμερα, το μήνυμα για έναν πιο δίκαιο κόσμο: “Πολέμησα κατά της κυριαρχίας των λευκών και πολέμησα κατά της κυριαρχίας των μαύρων. Ονειρεύομαι το ιδανικό μίας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας, όπου όλοι οι άνθρωποι θα ζουν μαζί, σε αρμονία και με ίσες ευκαιρίες. Είναι ένα ιδανικό, για το οποίο ελπίζω να ζήσω και να πετύχω. Αν όμως αυτό χρειάζεται, είναι ένα ιδανικό, για το οποίο είμαι προετοιμασμένος να πεθάνω”.
Άλλη μία σπουδαία προσωπικότητα, που λόγω και προσωπικών βιωμάτων επιζητούσε και πάλεψε για έναν καλύτερο κόσμο, θεωρείται ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι (σ.σ. Μαχάτμα Γκάντι). Μια από τις αφορμές της ανάγκης του για αλλαγή, υπήρξε η περιφρόνηση των συμφοιτητών του λόγω των πολιτισμικών του συνηθειών.
Ο δυτικός και εθνοκεντρικός τρόπος ζωής, του φαίνονταν δύσκολος και πολύ ξένος σε σχέση με την δική του πραγματικότητα. Το ταξίδι του για τη Ν. Αφρική τον Απρίλιο του 1893 υπήρξε σημείο αναφοράς για την κοινωνική ιστορία.
Βρέθηκε αντιμέτωπος με τις φυλετικές διακρίσεις του απαρτχάιντ, που εκδηλωνόταν από τους λευκούς κατοίκους εναντίον των έγχρωμων και των Ινδών μεταναστών. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Γκάντι φυλακίστηκε υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα των Ινδών μεταναστών. Με το πέρασμα του χρόνου, κατάφερε ώστε η Νοτιοαφρικανική Ένωση να κάνει ιδιαίτερες παραχωρήσεις, όπως η κατάργηση του κεφαλικού φόρου.
Έχοντας καταφέρει μεγάλο μέρος των σκοπών του, επέστρεψε και πάλι στην Ινδία.
Στην Ινδία αγωνίστηκε κυρίως για την κατάργηση της επαγγελματικής μαθητείας, ενώ κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου αναδείχτηκε ηγετική μορφή στον εθνικό αγώνα των Ινδών για ανεξαρτησία. Αντιστάθηκε σθεναρά στην βρετανική αποικιοκρατική αλαζονεία που εκδηλωνόταν στην πατρίδα του.
Κλείνοντας λοιπόν, μια αντίληψη ζωής για εμένα, με βάση το ανεκτίμητο έργο του είναι: «Πρέπει να ζούμε σαν να πρόκειται να πεθάνουμε αύριο και να μελετάμε σαν να πρόκειται να ζήσουμε για πάντα»
Και αν θέλετε την γνώμη μου, είναι ανάγκη να ενστερνιστούμε τον τρόπο σκέψης αυτών των μοναδικών προσωπικοτήτων και να μην εγκαταλείπουμε! Όχι τώρα! Θα τα καταφέρουμε! Αρκεί να ξεβολευτούμε από τον ζεστό μας καναπέ!
Πηγές: powerpolitics.gr, Nέλσον Μαντέλα Το Απαρτχάιντ, gnomikologikon.gr
