Μια κοινή παρανόηση που έχουμε όλοι μας για την τέχνη είναι πως αποτελεί βασικό μέσο αυτοέκφρασης και αυτοπραγμάτωσης. Ο κόσμος στρέφεται στην τέχνη με σκοπό να αφεθεί, να νιώσει πως κάποιος εκεί έξω τον σκέφτεται και τον συμπονεί. Κάθε αίσθηση ανασφάλειας και μοναξιάς σκορπίζεται σε κάθε εγχείρημα τέχνης και περικλείεται μέσα σε αυτή.
Από την ζωγραφιά που έκανες όταν ήσουν παιδί, στο ποίημα που έγραψες για τον πρώτο σου έρωτα, στο τραγούδι που αφιέρωσες σε μία αγάπη που πλέον δεν γυρίζει πίσω. Η τέχνη σε καλεί να βρεις καταφύγιο στο εσωτερικό της, να χαθείς στον κόσμο της, να κουρνιάσεις στην αγκαλιά της νιώθοντας ασφάλεια και σιγουριά. Έρχεσαι κοντά της και χάνεις την αίσθηση του χρόνου και αφήνεσαι στην μαγεία της σε κάθε αδύναμη στιγμή. Εκείνη μένει εκεί να συνθέσει τα κομμάτια σου, δημιουργώντας μία όμορφη εικόνα μακριά από την ασχήμια της καθημερινότητας.
Χαμένοι στην κανονικότητα και βυθισμένοι στην απάθεια καθώς είμαστε, ξεχνάμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε την τέχνη για αυτό που πραγματικά είναι : η αποτίμηση της ομορφιάς της ζωής. Η ζωή είναι γεμάτη από ομορφιές και στιγμές που είμαστε έτοιμοι να τις μοιραστούμε με τον υπόλοιπο κόσμο.
Αν αφήσουμε στην άκρη τον διακαή πόθο μας για ανάδειξη και συνεχή διαφυγή θα παρατηρήσουμε πως η τέχνη δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία προσπάθεια να αποτυπώσουμε την ζωή με δικούς μας όρους που δεν αντικατοπτρίζουν τίποτα άλλο παρά την αλήθεια. Μία αλήθεια που ίσως να διαφέρει για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά αλλά ταυτόχρονα να εκφράζει σκέψεις που έχουμε όλοι μας για την ζωή. Ίσως η αλήθεια της ζωής να κρύβεται στην ομορφιά πίσω από κάθε τι που βιώνουμε και θεωρούμε αρκετά ξεχωριστό ώστε να αφιερώσουμε κάτι μοναδικό σε εκείνο.
Ένα συναίσθημα που μας κατακλύζει , μία κουβέντα που έμεινε μαζί μας για πολύ καιρό, μία σκέψη που δεν μοιραστήκαμε ποτέ με κανέναν, ένα λάθος που θα μετανιώνουμε για πάντα όλα μετατρέπονται σε μία όμορφη εικόνα την οποία μπορείς να δεις μόνο αν αφήσεις το συναίσθημα για λίγο να κυριαρχήσει. Όλα αυτά ξεδιπλώνονται με την τέχνη σε μία προσπάθεια να μας φέρουν πιο κοντά με τον εσωτερικό εαυτό μας.
Η τέχνη εμπνέεται από την ζωή και η ζωή εμπνέεται από την τέχνη. Είτε είμαστε οι ίδιοι δημιουργοί της είτε την βιώνουμε ως απλοί παρατηρητές η τέχνη έχει έναν μοναδικό, μαγικό τρόπο να μας συναρπάζει.
Λουντμίλα Χατζή
