Είναι συγγραφέας, ποιήτρια, αρθογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός. Κάθε Πέμπτη 18:00 με 19:00 την απολαμβάνουμε ραδιοφωνικά από τη διαδικτυακή συχνότητα του Joy Radio και από την εκπομπή Της Τέχνης Τα Καμώματα. Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο Τρεις Εποχές Και Μία Άνοιξη. Με αφορμή την παρουσίαση της συλλογής το Σάββατο 22 Οκτωβρίου στο καφέ Booking Hill στη Δάφνη, συνομιλώ στο pigipaideias με τη Βάσω Κανιώτη.
–Γεννήθηκες στο Αγρίνιο. Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα στο Αγρίνιο κάποιον Δεκέμβριο, πριν κάμποσα χρόνια. Σε έναν τόπο που νοσταλγώ πολύ. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν μελαγχολικά, μπορώ να σου πω. Είναι δύσκολη η ζωή στην επαρχία όταν είσαι ανήσυχο πνεύμα από κούνια.
-Η πιο ισχυρή ανάμνηση;
Πολλές οι αναμνήσεις. Καλές, κακές, γλυκές, πικρές. Αφίξεις, αναχωρήσεις. Αποχωρισμοί. Γέλια, δάκρυα. Όλες ισχυρές και όλες αποτυπωμένες βαθιά μέσα μου.
-Ήταν δύσκολη η μετάβαση στην Αθήνα; Τι δυσκολίες συνάντησες;
Το να καταφέρω να περάσω σε κάποια σχολή και να έρθω στην πρωτεύουσα ήταν όνειρο ζωής για τα τότε θέλω μου. Όπως και έγινε. Δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ , ούτε ότι συνάντησα ιδιαίτερες δυσκολίες. Κυνήγησα τα όνειρα μου, δούλεψα πολύ και κατάφερα να έχω έως έναν βαθμό ό,τι και όσα επιθυμούσα.
-Σπούδασες διακοσμητική και μαγειρική. Τι αποκόμισες;
Κάθε σπουδή μου έδωσε και τις δικές της γνώσεις και εμπειρίες. Είναι δυο πράγματα που λατρεύω το καθένα για τους δικούς του λόγους.
-Πως στράφηκες στο γράψιμο;
Σίγουρα δεν έγινε συνειδητά αυτό. Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου ανάμεσα από χαρτιά και μολύβια, σαν να γεννήθηκα μέσα σε αυτά. Πάντα υπήρχε στο οπτικό μου πεδίο ένα χαρτί κι ένα στυλό ώστε να μπορώ να αποτυπώνω ό,τι φώναζε μέσα μου
-Η σημασία της συγγραφής στη ζωή σου;
Θα ακουστώ κλισέ, αλλά η σημασία της γραφής για μένα (όποιου είδους με όποιο τρόπο) είναι πολύ σπουδαία. Η γραφή είναι εκείνο το παράθυρο που ανοίγω να δω λίγο φως όταν όλα γύρω μου σκοτεινιάζουν.
-Οι επιρροές που σε διαμόρφωσαν ως δημιουργό;
Η μητέρα μου. Διάβασα πάρα πολλά γραπτά της ώστε να καταφέρω να αποκτήσω ύφος και ταυτότητα.
-Αν μπορούσες να συναντήσεις μια σπουδαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας για να συζητήσετε εκ βαθέων, ποια θα ήθελες να είναι;
Τον Τάσο Λειβαδίτη. Θα ήθελε πολύ να μου εκμυστηρευτεί πως κατάφερε να μιλήσει για έρωτα και πόλεμο με τον ίδιο επαναστατικό τρόπο.
-Πως γεννιέται η έμπνευση;
Μακάρι να ήξερα. Αν γνώριζα τον τρόπο θα γεννούσα συχνά. Η έμπνευση είναι ένα πολύ εγωιστικό πράγμα το οποίο σε επισκέπτεται σε ανύποπτο χρόνο και σπανίως εσύ ερωτάσαι αν έχεις την διάθεση να ασχοληθείς μαζί της. Κι όταν η δική σου συγγραφική διάθεση είναι στο ζενίθ εκείνη απουσιάζει.
-Είσαι συγγραφέας, ποιήτρια, αρθογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός. Ξεχωρίζεις κάποια ιδιότητα μέσα σου;
Αν με ρωτάς δε νιώθω τίποτα από αυτά. Ούτε αυτοπροσδιορίζομαι κάπως, ούτε τιτλοφορούμε όρους. Μου αρέσει απλά να γράφω και να επικοινωνώ, είτε μέσω μιας πένας είτε ενός μικροφώνου.
-Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε η ποιητική σου συλλογή Τρεις Εποχές Και Μία Άνοιξη. Πως προέκυψε αυτή η δημιουργία;
Με δυσκολία θα έλεγα μετά από δυο αποτυχημένες συνεργασίες με εκδοτικούς, για το ίδιο βιβλίο, στάθηκα αρκετά τυχερή στην τρίτη συνεργασία. Οι εκδόσεις Νίκας εμπιστεύτηκαν το έργο μου και το φιλοξένησαν στο δικό τους εκδοτικό σπίτι. Αυτή η συλλογή διηγημάτων είναι μια περισυλλογή χρόνων. Είναι σκέψεις και κείμενα βγαλμένα από τέσσερις εποχές. Εποχές που η πένα για μένα γίνονταν συχνά για μένα μια έξοδος κινδύνου.
-Η άνοιξη έχει πρωτεύοντα ρόλο; Συμβολίζει κάτι για εσένα;
Η Άνοιξη είναι η εποχή της αναγέννησης. Η εποχή της ανανέωσης και της αναζωογόνησης. Η άνοιξη έχει την δύναμη να ζωντανεύει ό,τι νεκρώνει ο σκληρός χειμώνας. Έχει την δυνατότητα να σου υπενθυμίζει ό,τι πάντα μετά τους ασπρόμαυρους καιρούς σε περιμένουν πολύχρωμες ημέρες.
-Οι σκέψεις που σου γέννησε η υπόθεση του παιδοβιαστή στον Κολωνό;
Αηδία. Θυμό. Θλίψη. Και έπειτα απογοήτευση. Αργότερα φόβο. Έχει άραγε πάτο η κατρακύλα;
-Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Κλαίω πολύ συχνά. Θ ήταν πριν λίγα λεπτά η τελευταία φορά.
-Πιστεύεις στον Θεό;
Ελάχιστα. Ίσως γιατί και εκείνος δεν πίστεψε ποτέ σε μένα.
-Το προσωπικό σου καταφύγιο;
Μια μισοσκότεινη γωνιά στο σπίτι. Εκεί συμβαίνουν όλα. Ποιήματα, τραγούδια, πίνακες.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Η απώλεια, όποιου είδους, με όποιο τρόπο.
-Τι είναι ο έρωτας;
Δε ξέρω. Δε με απασχόλησε κιόλας ποτέ μου ιδιαίτερα.
-Η ευτυχία;
Δεν ξέρω αν υπάρχει.
-Τι άνθρωπος είναι η Βάσω Κανιώτη;
Περίεργος, λένε οι φήμες. Προσπαθώ πολύ να είμαι όμως καλός. Στις μέρες μας είναι το παν να είσαι καλός άνθρωπος.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;
Ελάχιστα. Ένα, ίσως δυο πράγματα μόνο που μου καθόρισαν την ζωή.
-Πως φαντάζεσαι τη τελευταία μέρα σου στη γη;
Με πολύ φαγητό και τους δικούς μου ανθρώπους γύρω από ένα τραπέζι με δυνατή μουσική.
-Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Θέλω να έχω υγεία. Αν έχω αυτό όλα θα τα καταφέρω. Δεν κάνω συχνά όνειρα όμως.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Να μην σταματήσει να παλεύει για αυτά με σεμνότητα, σεβασμό και αξιοπρέπεια.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Βάσω Κανιώτη;
Κάπου το έχω ξανακούσει αυτό το όνομα. Ίσως ασχοληθώ κάποια στιγμή μαζί της.
-Κυρία Bάσω σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
Η συνέντευξη δόθηκε στον Χρήστο Ηλιόπουλο (στιχουργός) για λογαριασμό της Πηγή Παιδείας
Η βιβλιοπαρουσίαση θα λάβει χώρα στο Booking Hill 22.10 στις 20.00 ( Αγ. Βαρβάρας 66/Πλησίον σταθμού μετρό ΔΑΦΝΗ)
