Θα θυμούνται ίσως οι παλιότεροι τι γινόταν όταν έβγαιναν οι βάσεις στα τέλη Αυγούστου: Οι αρκετά παλιοί, θα θυμούνται πως κυκλοφορούσε ένα βιβλιαράκι με τα ονόματα των επιτυχόντων και την σχολή όπου πέρασαν. Εμείς, που δεν είμαστε και “δεινόσαυροι” ηλικιακά, περιμέναμε πότε ο επιστάτης του σχολείου θα κρεμάσει το μηχανογραφημένο χαρτί, για να δούμε το όνομά μας, την σχολή, και την σειρά που περάσαμε.
Σήμερα να’ ναι καλά το λάπτοπ, το smartphone, και οι κωδικοί με τους οποίους τα παιδιά μπορούν να μπούνε και να δούνε την επιτυχία τους. Σημεία των καιρών θα πει κανείς. Έτσι ακριβώς είναι. Όπως σημεία των καιρών θα πει κανείς πως είναι και οι επιδόσεις των μαθητών.
Βλέπει κανείς πως οι ιατρικές σχολές και πάλι βρέθηκαν στα ύψη, μετά από καιρό είναι η αλήθεια. Βλέπουν οι νέοι άραγε Grey’s Anatomy μανιωδώς και θέλουν να γίνουν Ντέρεκ Σέπαρντ; Μπορεί, μην το θεωρούμε απίθανο. Κάποτε το ίδιο γίνονταν με το ER όταν προβάλλοταν στην Ελλάδα γιατί είχε πέρασει ο Τζορτζ Κλούνει.
Η Νομική σχολή πάντα έχει το κύρος της, γι’ αυτό και η βάση παραμένει ψηλά. Δύσκολα θα δούμε στο μέλλον να πέφτει πολύ η βάση στην Νομική. Ο λόγος είναι πολύ απλός: Το πρεστίζ που δίνει το επάγγελμα, και που δύσκολα θα αλλάξει στο εγγύς μέλλον. Το αντίθετο δείχνει να γίνεται με τις παιδαγωγικές σχολές.
Οι σχολές αυτές σημείωσαν αξιοσημείωτη κάμψη στις βάσεις, πράγμα όχι παράξενο, δεδομένου το ότι αποτελούν πλέον ξεχωριστό πεδίο. Σημαντικές είναι και οι αυξομειώσεις που βλέπουμε σε τμήματα διαφόρων πόλεων, αναλόγως την ζήτησή τους. Παράδειγμα η Γεωλογία της Πάτρας που έχει τουλάχιστον δύο χιλιάδες μόρια διαφορά από το αντίστοιχο τμήμα της Θεσσαλονίκης.
Υπάρχει και ένα ακόμα θέμα το οποίο είναι άξιο λόγου. Το σημείωσε και η προϊσταμένη γενικής διεύθυνσης στρατηγικού σχεδιασμού, προγραμματισμού και ηλεκτρονικής του ΥΠΠΕΘ, Καλομοίρα Μαρούγκα. Αρκετοί προσπάθησαν να παίξουν με τα μόρια χωρίς να βάλουν αρκετές σχολές στο μηχανογραφικό. Συνεπώς, υπήρξαν αποτυχόντες με 18.000 μόρια και βάλε, χωρίς να πετύχουν κάπου. Από την στιγμή που βάλανε μόνο συγκεκριμένες σχολές και δεν έπιασαν την βάση θεωρούνται αποτυχημένοι. Αυτό είναι το αιώνιο πρόβλημα που υπάρχει με τα μηχανογραφικά και με τους υποψήφιους που τα συμπληρώνουν. Όταν βάζουν μόνο τις σχολές που θέλουν και δεν πετυχαίνουν τον στόχο είναι λογικό να αισθάνονται άσχημα. Προσωπικά, είμαι πάντα με το πλήθος. Ας υπάρχουν αρκετές σχολές. Η επιτυχία είναι πάντα επιτυχία. Και αυτό δίνει ένα έναυσμα για μια καλύτερη προσπάθεια την επόμενη φορά. Με 18.000 μόρια όμως, αν μείνεις απ’ έξω, πως θα βρεθεί το κουράγιο για μια δεύτερη ευκαιρία; Και κάπου εδώ αρχίζει η συζήτηση να μακραίνει, να πλαταίνει, και να μπαίνουν πολλοί παράμετροι στην κουβέντα. Πράγματα που όλοι μας λίγο ή πολύ τα έχουμε συζητήσει.
Δ. Παπαδόπουλος
