Με αμέριστη αγάπη και σεβασμό για τα ζώα τρεις γυναίκες αγωνίζονται καθημερινά για την προστασία τους. Πάμε να γνωρίσουμε τις Λάτση Μαρία, Σαρρή Άννα και Τσουκάτου Βέτα από την ομάδα ”Κούε & Κατσούα” που φροντίζουν στο όμορφο Λεωνίδιο τα αδέσποτα ζώα.
1.Πόσα χρόνια δραστηριοποιείστε σαν ομάδα εθελοντών για τα αδέσποτα ζώα στον Δήμο Νότιας Κυνουρίας και ποιες είναι οι δράσεις σας;
Η πρώτη ομάδα εθελοντών ξεκίνησε το δύσκολο έργο της αντιμετώπισης αδέσποτων πριν περίπου 10-11 χρόνια . Με την πάροδο του χρόνου σταμάτησε να δραστηριοποιείται λόγω έλλειψης εθελοντών. Εμείς ξεκινήσαμε πριν 5-6 χρόνια. Είμαστε μία ομάδα 7 ατόμων. Η κύρια απασχόληση μας είναι η φροντίδα των αδέσποτων. Στα πλαίσια αυτά είναι η επίσκεψή τους στον κτηνίατρο, οι βόλτες τους και φυσικά το καθημερινό πρόγραμμα φαγητού. Προσπαθούμε να τους βρούμε ένα νέο σπίτι, μία οικογένεια που θα τους προσφέρει μία δεύτερη ευκαιρία. Είμαστε πολύ συχνά αντιμέτωποι με εγκαταλείψεις σκύλων και καλούμαστε να δώσουμε λύση. Πολλά από αυτά τα σκυλιά εγκαταλείπονται επειδή είναι άρρωστα. Οι ιδιοκτήτες θεωρούν πιο εύκολο να τα εγκαταλείψουν παρά να τους ξεκινήσουν τη κατάλληλη θεραπεία. Πολύς κόσμος μας πλησιάζει για να καταγγείλουμε τις συνθήκες διαβίωσης κάποιου ζώου, γεγονός που μας φέρνει σε δύσκολη θέση λόγω της μικρής κοινωνίας που ζούμε.
2. Πώς ανταποκρίνεται ο Έλληνας όσον αφορά τα αδέσποτα ζώα;
Η ελληνική κοινωνία αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς στο θέμα των αδέσποτων. Όλο και περισσότεροι ευαισθητοποιούνται πάνω στο θέμα και προσπαθεί ο καθένας από την πλευρά του με όποιον τρόπο μπορεί. Βέβαια, στον Δήμο μας οι ρυθμοί αυτής της αλλαγής είναι αισθητά πιο αργοί. Η εγκατάλειψη σκύλου είναι πολύ συνηθισμένη , ειδικά μετά την λήξη της περιόδου του κυνηγιού. Επίσης, αρκετοί είναι οι συνάνθρωποί μας που προσπαθούν να σταματήσουν την δράση μας, γιατί την θεωρούν ανούσια. Άλλοι πάλι είναι τελείως αδιάφοροι. Στην ουσία λίγοι είναι εκείνοι που θέλουν να βοηθήσουν στην πραγματική αντιμετώπιση του θέματος.
3. Ποια είναι η βοήθεια που λαμβάνετε από φορείς ή εθελοντές;
Στην καθημερινή μας δράση είμαστε τρία άτομα, γεγονός που κάνει την δράση μας πιο δύσκολη, καθώς λόγω των επαγγελμάτων μας δεν μπορούμε να αφιερώσουμε ολόκληρη την ημέρα στα αδέσποτα. Η βοήθεια που δεχόμασταν ήταν ελάχιστη. Τα τελευταία χρόνια το σκηνικό δείχνει να αλλάζει. Μας προσεγγίζει κόσμος ζητώντας να βοηθήσει έστω και με κάτι το παραμικρό, με μία βόλτα των αδέσποτων, με το να αναλάβουν κάποιες φορές να τα ταΐζουν ή με την αγορά τροφών. Η βοήθεια αυτή είναι πάντα ευπρόσδεκτη, αλλά δυστυχώς παροδική. Η ομάδα μας χρησιμοποιεί τις δωρεές φιλόζωων για να καλύψει τα έξοδα των αδέσποτων. Τα τελευταία δύο χρόνια ο Δήμος μας αναλαμβάνει τα έξοδα των κτηνιάτρων. Αυτό μας δίνει την δυνατότητα να καλύπτουμε περισσότερες ανάγκες των ζώων, όπως ο εμβολιασμός, η σήμανση ή οι εξετάσεις τους.
4. Πώς θα χαρακτηρίζατε την νομοθεσία όσον αφορά τα αδέσποτα ζώα αλλά και τις ποινές για κακοποίηση ή/και θανάτωση ζώου;
Μετά από ακραίες πράξεις εναντίον των ζώων, η νομοθεσία έχει τροποποιηθεί προς όφελος τους. Οι ποινές πλέον είναι πολύ αυστηρές, αλλά δυστυχώς δεν εφαρμόζονται πάντα. Συγκεκριμένα στον Δήμο μας είναι πολύ σύνηθες το γεγονός της μαζικής θανάτωσης ζώων. Όλοι έχουν υποψίες για τους υπόπτους , αλλά η νομοθεσία είναι τέτοια που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αποτελεσματικά. Γι’ αυτόν τον λόγο είμαστε στη δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίζουμε συχνά την θανάτωση αδέσποτων και πολλές φορές δεσποζόμενων, αλλά πάντα ανήμποροι να κάνουμε το οτιδήποτε.
5. Τι φταίει τελικά και πολλές οικογένειες ενώ αρχικά επιλέγουν ένα ζώο για κατοικίδιο στη συνέχεια το παρατούν ή στην καλύτερη περίπτωση το δίνουν αλλού;
Ένα παιδί μπορεί να γίνει πολύ επίμονο για να πάρει αυτό που θέλει. Εάν οι γονείς δεν επιθυμούν ένα κατοικίδιο και το παίρνουν για να κάνουν το χατίρι του παιδιού τους είναι θέμα χρόνου αυτό να βρεθεί πολύ σύντομα στους δρόμους. Όταν το παιδί ξεχάσει ή ξεπεράσει την αγάπη του για το ζώο , οι γονείς θα βρουν αμέσως τρόπο να το ”ξεφορτωθούν”. Ένα ζωάκι απαιτεί φροντίδα και αγάπη. Σε περίπτωση που το κατοικίδιο είναι σκυλάκι απαιτεί καθημερινές βόλτες, γεγονός που δυσκολεύει τους γονείς.
6.Πιστεύετε ότι θα μπορούσε το ελληνικό σχολείο σε συνεργασία με κάποιες φιλοζωικές οργανώσεις να εμφυσήσει στα παιδιά την αγάπη και τους τρόπους σωστής συμπεριφοράς απέναντι στα ζώα; Με ποιους τρόπους θα ήταν αυτό εφικτό;
Πριν τρία χρόνια σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας επιδιώξαμε μια ενημέρωση στα σχολεία από ειδικούς. Θεωρούμε ότι τα παιδιά είναι γεννημένα για να αγαπούν τα ζώα. Ακόμα και οι πρώτοι ήχοι που μαθαίνουν είναι οι ήχοι των ζώων. Όλα τα παιδιά γνωρίζουν από πολύ μικρά ότι ο σκύλος κάνει γαβ και η γατούλα νιάου. Γνωρίζουν πώς να αγαπούν ανιδιοτελώς τα ζώα. Φυσικά χρειάζεται να μάθουν από τους μεγαλύτερους λίγα πράγματα για την σωστή συμπεριφορά και για τις ευθύνες που έχουν απέναντι σε κάποιο ζώο. Η νέα γενιά είναι πολύ διαφορετική στην προσέγγιση των ζώων, παρασύροντας έτσι και τους γονείς. Στον Δήμο μας, θεωρούμε ότι είναι πιο απαραίτητη η ενημέρωση των μεγαλύτερων ηλικιών. Εκείνων που εγκαταλείπουν τα ζώα όταν δεν τα θέλουν άλλο πια, εκείνων που δεν στειρώνουν τα ζώα τους και προτιμούν να πετάνε τα κουτάβια και τα γατάκια στους κάδους. Εκείνων που θανατώνουν μαζικά τα ζώα, χωρίς να αισθάνονται τύψεις. Αυτή η γενιά πρέπει να αλλάξει , καθώς είναι τα καθημερινά παραδείγματα των παιδιών, αλλάζοντάς τους όλα όσα πιστεύουν και αισθάνονται.
7. Είναι τελικά ένα ζώο η καλύτερη παρέα ενός ανθρώπου;
Ένα ζώο μπορεί να σου δώσει απέραντη αγάπη. Να ανοίξει ένα διαφορετικό κομμάτι της ψυχής σου. Πολλές φορές δυσανασχετούμε όταν βρίσκουμε αδέσποτα στον δρόμο, αλλά πώς να τους κρατήσεις κακία όταν αυτά δεν φταίνε πουθενά; Ένα ζώο αγαπάει με ανιδιοτέλεια και δεν απαιτεί τίποτα από εσένα. Σίγουρα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ανθρώπινη παρέα, αλλά μπορεί να την συμπληρώσει!
Για την Πηγή Παιδείας
Ειρήνη Κεμερλή
