Δεν σκληραγωγείς το παιδί αλλά του δημιουργείς τεράστια θλίψη

0
1598

Γνωρίζω συχνά νέους ανθρώπους 20 με 25 ετών που έρχονται στο γραφείο με ψυχική ταλαιπωρία και ανεκπλήρωτες ανάγκες που συνήθως οδηγούν σε μελαγχολία αλλά και σε θλίψη. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η ωριμότητα στην σκέψη τους και ταυτόχρονα ο φόβος του να δουν την ψυχή τους.

Διαφήμιση

Είναι περίεργο για τα αυτιά μου να ακούω τόσο νέους ανθρώπους να μπορούν να δουν τον “πυρήνα” των δυσκολιών τους, να δίνουν την ερμηνεία τους αλλά να μην μπορούν να αναγνωρίσουν και να βιώσουν το “χρώμα” του συναισθήματος τους. Είναι λιγότερο επώδυνος ο δρόμος των αμυντικών μηχανισμών της εκλογίκευσης, της απώθησης και της μετάθεσης αλλά δυστυχώς δεν αφήνει την ψυχή να υπάρχει. Απλά να υπάρχει.

Πάντα ζητάω να γνωρίσω και τους γονείς για να ολοκληρωθεί η εικόνα μέσα στην δική μου αντίληψη. Και πάλι συναντώ ένα κοινό σημείο. Οι περισσότεροι γονείς είναι άνθρωποι που θέλησαν να μεγαλώσουν παιδιά ” σκληραγωγημένα” για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες της ζωής”.

Αλλά ίσως θα έπρεπε να αναλογιστούμε ότι, ο μόνος τρόπος για να μπορεί ένας άνθρωπος να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής είναι να μπορεί να διαχειρίζεται την Ματαίωση και μόνος τρόπος είναι ο ακόλουθος : να εσωτερικεύσει τις μορφές των δύο βασικών ανθρώπων στην ζωή του ( γονείς) με την αίσθηση της εκπλήρωσης των ψυχικών αναγκών και όχι τον κατακερματισμό τους. Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να σκληραγωγήσουμε και να καταπιέσουμε παιδικές ψυχές για να απαλυνθούμε από τους δικούς φόβους. Η πρόληψη εμπεριέχει αγάπη, αλήθεια και τόλμη.

Και ας μην ξεχνάμε ότι:
Η αρχή της αίσθησης του εαυτού στο παιδί είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων : της εσωτερίκευσης των πιο βασικών μορφών στην ζωή του ( γονείς) και των συναισθημάτων που γεννιούνται και εγκαθιδρύονται μέσα από την αλληλεπίδραση του με τους γονείς. Ας είμαστε προσεχτικοί απέναντι τους.
Ο τρόπος που “βλέπουμε” τον εαυτό μας πηγάζει από τα συναισθήματα που μας δημιουργήθηκαν μέσα από την “ματιά” των γονιών μας.
Τα παιδιά δεν χρειάζονται τόσο εμένα ως Σύμμαχο αλλά εσάς, τους γονείς.

Αντιγόνη Συμεωνίδου
Ψυχολόγος-Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια.
https://antigonisimeonidou.wordpress.com/

Διαφήμιση