Παγκόσμια ημέρα των ζώων η σημερινή, αλλά δεν φτάνει μόνο μία μέρα για να αφιερώσουμε στους τετράποδους φίλους μας και σε όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου.
Η παγκόσμια ημέρα των ζώων η οποία ξεκίνησε το 1931 με σκοπό την ευαισθητοποίηση του κόσμου στο θέμα της προστασίας και του σεβασμού προς τα ζώα, εν έτη 2019, είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει όχι απλά τις υποχρεώσεις μας ως ανθρώπινο είδος απέναντι στα ζώα αλλά και για να μας δώσει μια ακόμη “σφαλιάρα” για να δούμε πιο καθαρά το πρόβλημα το οποίο παραμένει ίδιο.
Το φαινόμενο Ελλάδα: Στην Ελλάδα είναι γνωστό πως υπάρχει έλλειμα φιλοζωικής κουλτούρας, αυτό τουλάχιστον το αποδεικνύουν και οι αριθμοί οι οποίοι δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια. 3.000.000 περίπου αδέσποτα ζώα κυκλοφορούν στους δρόμους της χώρας μας και πολλά από αυτά, το λιγότερο που βιώνουν είναι την ανθρώπινη αδιαφορία.
Και μερικές φορές στο άκουσμα και μόνο περιστατικών κακοποίησης προτιμούμε την αδιαφορία.
Πόσο μακριά είναι η Ελλάδα από μια πολιτισμένη χώρα η οποία σέβεται τα ζώα; Μακριά, χιλιόμετρα μακριά.
Όσο ακούμε ή βλέπουμε καθημερινά περιστατικά (και άλλα τόσα που δεν γνωρίζουμε) κακοποίησης και κακομεταχείρισης των ζώων τόσο αυξάνεται η ανάγκη επέμβασης σε αυτές τις περιπτώσεις. Οι αριθμοί και τα γεγονότα δείχνουν πως η νοοτροπία των Ελλήνων στο συγκεκριμένο θέμα πάσχει.
Όχι, δεν βάζουμε όλους τους Έλληνες φυσικά στο ίδιο τσουβάλι. Υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός ευαισθητοποιημένων και πολιτισμένων ανθρώπων της χώρας που θεωρεί αυτονόητο τον σεβασμό προς τα ζώα.
Ναι, είναι αυτονόητο ως πολίτες μιας δημοκρατικής και πολιτισμένης χώρας και κυρίως ως άνθρωποι να μεριμνούμε και να διασφαλίζουμε την ευζωία όλων των ζωντανών. Σε αυτό το σημείο όμως έχουμε να κάνουμε με κάτι βαρυσήμαντο, την παιδεία.
Όλα ξεκινούν από την παιδεία και την αγωγή μας. Η παιδεία χτίζεται και ο χαρακτήρας μας πλάθεται από την παιδική ηλικία μέσα από την οικογένεια και το σχολείο.
Το σωστό εκπαιδευτικό σύστημα θα προετοιμάσει και θα γαλουχήσει τους αυριανούς πολίτες μέσα από τα σωστά πρότυπα.
Πόσο η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση της χώρας μας συμβάλλει στην αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού προβλήματος της κακοποίησης των ζώων;
Πρόκειται για ένα ζήτημα τεράστιο, το οποίο θα αποκαλύψει ένα ακόμη μελανό σημείο του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Όσον αφορά τον ρόλο της οικογένειας δεν νομίζω πως χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Ο γονιός είναι σε θέση να γνωρίζει τι είναι σωστό για το παιδί του και τι όχι. Και αν πιστεύει πως είναι σωστό να το μάθει να συμπεριφέρεται στα ζώα με άσχημο και ευτελή τρόπο, τότε εδώ έρχονται έγκριτοι επιστήμονες να μας αποκαλύψουν (κάτι γνωστό για χρόνια) ότι οι βίαιες πράξεις προς τα ζώα έχουν αναγνωριστεί ως ενδείξεις μιας επικίνδυνης ψυχοπάθειας που δεν περιορίζεται μόνο στα ζώα.
Σύμφωνα με τον ανθρωπιστή Άλμπερτ Σβάϊτσερ «Όποιος έχει συνηθίσει να θεωρεί τη ζωή ενός ζώντος πλάσματος ευτελή, κινδυνεύει να φτάσει επίσης και στην ιδέα για ευτελείς ανθρώπινες ζωές».
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Ο ρόλος του κράτους: Αξίζει να σημειωθεί πως τα τελευταία χρόνια το κράτος έχει συμβάλλει και έχει δείξει κάποια θετικά δείγματα εξέλιξης πάνω σε αυτό το θέμα. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Μια πιο συστηματική δράση αλλά και μία σωστή πολιτική θα μπορούσε να αποφέρει πολλά και θετικά αποτελέσματα. Ειδικές εγκαταστάσεις για αδέσποτα ζώα, ασφάλιση και μία πιο αυστηρή νομοθεσία με άμεσες ποινές και κυρώσεις για την παθητική ή ενεργητική κακοποίηση και την υιοθεσία των ζώων θα έδιναν την κατάλληλη ώθηση για την μείωση των αδέσποτων και των κρουσμάτων κακοποίησης στη χώρα μας.
Οι νόμοι είναι για να τηρούνται. Τα ζώα προστατεύονται από τον νόμο και βάσει δε του νόμου 1197/82 η εγκατάλειψη του ζώου θεωρείται και είναι ποινικό αδίκημα.
Είναι υποχρεωμένος ο καθένας από εμάς να καταγγείλει οποιαδήποτε μορφή βίας εις βάρος κάποιου ζώου ενώ έχει την υποχρέωση η ΕΛ.ΑΣ. να δράσει βάσει νόμου.
Εν κατακλείδι, έχουμε πολλά βήματα ακόμη μπροστά μας να κάνουμε σαν κοινωνία σε αυτό το θέμα. Το ζητούμενο είναι να ξεκινήσει ο καθένας από σήμερα να προσθέτει το ατομικό του “λιθαράκι” σε όλη αυτή την αξιέπαινη προσπάθεια.
Από σήμερα και όχι από αύριο. Ο σεβασμός προς τα ζώα, πέρα από τα λόγια και τις θεωρίες, πρέπει να γίνει βίωμα του καθενός μας.
Όπως είπε και ο Γκάντι “ Το μεγαλείο ενός Έθνους και η ηθική του βελτίωση κρίνεται από τον τρόπο που χειρίζεται τα ζώα ”
