Η Βάλια Καραμάνου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971, όπου ζει κι εργάζεται ως φιλόλογος. Παράλληλα αρθρογραφεί σε λογοτεχνικά περιοδικά (https://tovivlio.net/: λογοτεχνικό δοκίμιο, βιβλιοκριτική και https://e-musa.gr/:σινεφίλ). Στο πλαίσιο της δράσης της ως συγγραφέας μιλά στην συγγραφέα Μάουρα Ρομπέσκου για την εως τώρα πορεία της.
1] Αρχικά θα ήθελα να σας γνωρίσω. Πείτε μου μερικά πράγματα για τον άνθρωπο Βάλια Καραμάνου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα στα βιβλία, καθώς είχα την τύχη να είμαι κόρη συγγραφέα/σεναριογράφου και διευθυντή της βιβλιοθήκης του Ναυπλίου «Παλαμήδης». Η λογοτεχνία είμαι λοιπόν μία από τις μεγάλες μου αγάπες. Η μεγαλύτερη ωστόσο είναι η κόρη μου Αθανασία. Η ζωή μου ξεκίνησε και ξετυλίγεται στην Αθήνα, όπου διδάσκω φιλολογικά σε μαθητές Λυκείου. Ωστόσο, η ματιά μου είναι στραμμένη πάντα προς το εξωτερικό με το οποίο αναπτύσσω δεσμούς. Βρίσκομαι σε διαρκή αναζήτηση, καθώς το ταξίδι για μένα αποκτά συμβολικές διαστάσεις.
2] Όταν δεν γράφετε πως σας αρέσει να περνάτε τον χρόνο σας;
Λατρεύω την φύση και τις δραστηριότητες που συνδέονται με αυτήν. Επίσης η επαφή με άλλους λαούς – μέσω των ταξιδιών ή των ξένων γλωσσών και της κουλτούρας- είναι μια αποκάλυψη για μένα. Κυρίως όμως φροντίζω να περνώ τον χρόνο μου με τους ανθρώπους που αγαπώ.
3]Τι σας δίνει έμπνευση για να ξεκινήσετε να γράφετε;
Συνήθως είναι η διήγηση ενός προσώπου, ένας τόπος ή ακόμα και κάτι πιο μικρό, όπως μια φράση ή μια εικόνα ενός ερειπωμένου σπιτιού. Οτιδήποτε μπορεί να πυροδοτήσει την φαντασία μου.
4] Είναι η ιστορία, η πλοκή ή το λογοτεχνικό ύφος, αυτό στο οποίο δίνετε μεγαλύτερη σημασία;
Πάντα προηγείται η ιστορία, η οποία «ζυμώνεται» στον νου μου για αρκετό καιρό. Όταν όμως φτάσω στο σημείο να της δώσω σάρκα και οστά, τότε η πλοκή και το λογοτεχνικό ύφος αποκτούν μέγιστη σημασία. Πάντα φροντίζω να «χτίζω» ένα πλήρες σχεδιάγραμμα που ακολουθώ πιστά και το δουλεύω με πειθαρχία προκειμένου να επιτύχω την σωστά δομημένη πλοκή, χωρίς πλατειασμούς και νοηματικά κενά. Αφού τελικά αποτυπωθεί η ιστορία στο χαρτί, έρχονται μετέπειτα οι διορθώσεις για να «λειάνουν» το λογοτεχνικό ύφος και να το τελειοποιήσουν. Η συγγραφή απαιτεί πολλή δουλειά, πειθαρχία και να πατάς σταθερά στα πόδια σου. Το συναίσθημα μπορεί να βγει αβίαστο και φυσικό βασιζόμενο πάντα σε μια στέρεη βάση και όχι λειτουργώντας αχαλίνωτα ως αποπροσανατολισμός.
5] Το 11ο κατά σειρά βιβλίο σας τιτλοφορείται ‘Μαύρα’, ένα παράξενο και σχεδόν άγνωστο όνομα. Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτό;
Αναμφίβολα το όνομα Μαύρα είναι ένα γοητευτικό όνομα, όπως πολλά ονόματα από Μι (Μοίρα, Μαρία, Μαρίνα). Όταν το πρωτοάκουσα τυχαία αμέσως μου έκανε εντύπωση. Κατόπιν έψαξα και έμαθα την ιστορία της Αγίας Μαύρας, που σταυρώθηκε στις 3 Μαΐου μαζί με τον σύζυγό της, με τον οποίο είχαν παντρευτεί πρόσφατα. Μια νέα και ευτυχισμένη γυναίκα θανατώθηκε με μαρτυρικό τρόπο για τις ιδέες της. Αυτό και μόνο είναι τροφή για σκέψη. Ένα ιδιαίτερο κορίτσι λοιπόν, σαν την ηρωίδα του βιβλίου μου, δεν θα μπορούσε παρά να έχει ένα τόσο ξεχωριστό όνομα.
6] Η Ιστορία σας διαδραματίζετε σε ένα όχι και τόσο απομακρυσμένο χωριό. Η επιλογή του είναι τυχαία;
Η επιλογή του τόπου δεν είναι ποτέ τυχαία. Για άλλη μια φορά η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα χωριό της Αργολίδας, ο τόπος καταγωγής των γονιών μου, από όπου πηγάζουν πολλές αναμνήσεις. Παράλληλα, οι τοπικοί θρύλοι είναι πολύ ιδιαίτεροι και συχνά ζοφερά γοητευτικοί.
7] Αναφέρεστε στην πρόσφατη πανδημία, πόσο σας επηρέασε προσωπικά και πώς;
Η αλήθεια είναι πως δεν επηρεάστηκα σε μεγάλο βαθμό. Αν εξαιρέσει κανείς τα ταξίδια, μεγάλο μέρος της ζωής μου σχετίζεται με την μελέτη και την εργασία στο σπίτι. Ακόμα και η επαφή μου με τον ιό ήταν πολύ ήπια, οπότε δεν μέτρησα απώλειες. Ωστόσο, θεωρώ πως ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης μιας τέτοιας κατάστασης είναι η ψυχραιμία και η προσαρμογή. Ο κόσμος ανέκαθεν μαστίζονταν από πανδημίες και πολέμους, αυτό είναι μια πικρή πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχτούμε και να μάθουμε να λειτουργούμε και κάτω από τέτοιες συνθήκες.
8] Ακόμη μια ερώτηση από την πρόσφατη επικαιρότητα. Πόσο εύκολα πιστεύτε θα μπορούσε ένας γονιός να κάνει κακό στο παιδί του; Να το θυσιάσει στον βωμό προσωπικών επιθυμιών;
Η απώλεια ενός παιδιού είναι μια τραγωδία ασύλληπτη για τον περισσότερο κόσμο, πόσο μάλλον να προκαλέσει ο ίδιος ο γονιός αυτήν την πράξη. Η πραγματικότητα όμως συχνά ξεπερνά και τον χειρότερο εφιάλτη. Δεν μπορώ να φανταστώ το κίνητρο, ίσως αυτό να μπορούν να το απαντήσουν ειδικοί ψυχολόγοι ή ψυχίατροι. Ωστόσο, η θυσία της μονάκριβης κόρης ή του πρωτότοκου υπάρχει στην παράδοση των λαών και έχει τροφοδοτήσει σχετικά τραγούδια, ποιήματα, κείμενα θρησκευτικά και ιστορικά. Κάτι τέτοιο υπήρξε έναυσμα και για την δική μου ιστορία με στόχο να δείξω πόσο μπορεί να αποκτηνωθεί ο άνθρωπος υπό κατάλληλες συνθήκες. Το θηρίο μέσα μας πάντα διψάει για αίμα, δυστυχώς.
9] Θεωρείτε πως έχετε πραγματοποιήσει τα όνειρά σας;
Ούτε καν έχω αρχίσει!
10] Έχετε ήδη κατά νου τα επόμενα βήματά σας; Το επόμενο βιβλίο σας;
Ετοιμάζονται δύο βιβλία προς έκδοση, ένα μυθιστόρημα στην Ελλάδα και ένα ακόμα στην Γαλλία.
Κυρία Καραμάνου σας ευχαριστώ πολύ για την συνομιλία.
Η χαρά ήταν δική μου! Σας ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σας!
