Ο Γιώργος Δόλγυρας γεννήθηκε στα Ιωάννινα 10.05.89. Μεγάλωσε στην Έδεσσα και τα τελευταία χρόνια ζει στην Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ στο τμήμα Δημοσιογραφίας. Παρακολούθησε μαθήματα σκηνοθεσίας και θεάτρου σε διάφορα εργαστήρια καθώς και σε Δραματικές Σχολές. Διδάχθηκε την τέχνη της συγγραφής (σεναρίου, μυθιστορήματος, διηγήματος και θέατρου) σε διάφορα σεμινάρια και εργαστήρια με σημαντικότερο του Ιανού με διδάσκουσα την Σοφία Νικολαΐδου και το Harmony & Creativity με διδάσκοντες την Άννα Αθανασιάδου και τον Δημήτρη Μπογιατζή. Εργάστηκε σε διάφορες θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Το διήγημα του «Θηλιά στο λαιμό» έλαβε τον 1ο έπαινο φανταστικού διηγήματος νέων στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πεζογραφίας του Λογοτεχνικού Περιοδικού της Κεφαλονιάς «ΚΕΦΑΛΟΣ» (2019) και συμπεριλήφθη στην πρώτη του προσωπική έκδοση την συλλογή διηγημάτων Τρόμου – Φαντασίας: «Σκοτεινά Φεγγάρια», η οποία κυκλοφόρησε από τις «Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή» το 2020.
Ο Γιώργος Δόλγυρας μιλά στην Μάουρα Ρομπέσκου και στην Πηγή Παιδείας για το νέο του βιβλίο και τα επόμενα βήματά του ξεκλειδώνοντας μας σημεία της προσωπικότητάς του.
«Σκοτεινά φεγγάρια» (Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή), είναι ο τίτλος του βιβλίου σου που περιέχει 4 αυτοτελή διηγήματα μυστηρίου. Τι σας ενέπνευσε;
Ο κύριος λόγος που έγραψα την συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων είναι η επιθυμία να περάσω κάποια κοινωνικά μηνύματα μέσα από τους όχι και τόσο φανταστικούς μου κόσμους. Όλα τα διηγήματά μου άλλωστε -πλην ενός- εκτυλίσσονται στο σήμερα και το δράμα των ηρώων μου είναι ότι γίνονται τέρατα και προσπαθούν να σώσουν τον εναπομείναντα άνθρωπο μέσα τους
Ποια η σχέση σας με τους ιδιαίτερους ήρωες των ιστοριών σας;
Άκρως αμφιθυμική. Πότε τους μισώ και πότε τους αγαπώ. Πότε τους σιχαίνομαι και πότε τους λατρεύω. Είμαι όλοι τους και κανένας τους.
Αν σας συνέβαινε μια κατάσταση σαν αυτές των ιστοριών σας ποια θα θέλατε να είναι;
Το πιο μαγευτικό για εμένα από αυτά που συμβαίνουν στους ήρωές μου, νομίζω είναι να πεθάνω και να γυρίσω ως φάντασμα. Θα μου άρεσε να είμαι αόρατος και να εμφανίζομαι και εξαφανίζομαι κατά βούληση όποτε ήθελα, αθάνατος εις στους αιώνες.
Πότε και με ποιον τρόπο μπήκε στην ζωή σας το μικρόβιο της γραφής;
Ξεκίνησα πριν 4-5 χρόνια να παρακολουθώ μαθήματα δημιουργικής γραφής. Το 19’ συμμετείχα σε έναν διαγωνισμό διηγήματος και καθώς διακρίθηκα ως 4ος, αποφάσισα να συνεχίσω να γράφω…
Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ιεροτελεστία για να αρχίσετε να γράφετε;
Παλαιότερα έγραφα κυρίως μετά τα μεσάνυχτα γιατί ήθελα απόλυτη ησυχία. Πλέον έχω πιο φυσιολογικό οράριο και γράφω οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.
Είσαστε από εκείνους που λένε πως η καλύτερη οικογένεια είναι εκείνη που επιλέγουμε, δηλ. οι φίλοι ή είστε
παραδοσιακός;
Θα έλεγα παραδοσιακός, κρατάω τους συγγενικούς δεσμούς έστω επειδή επιβάλλεται. Από την άλλη την έννοια της φιλίας την έχω εξυψώσει τόσο που νιώθω πως δεν έχω φίλους.
Ποια τα προτερήματα και ποια τα ελαττώματά σας;
Θα έλεγα ως προτερήματα μου ότι είμαι επίμονος, υπομονετικός και ευγενικός. Αντίθετα τα μειονεκτήματα μου είναι ότι είμαι κάπως μοναχικός, μελαγχολικός και μερικές φορές γίνομαι ράθυμος καθώς βουλιάζω στο προσωπικό μου τέλμα.
Ποιο είναι το πιο τρελό πράγμα που έχετε κάνει;
Δεν ήμουν ποτέ τρελόπαιδο, ούτε καν ως έφηβος. Το μόνο που μπορώ να αναφέρω είναι να βρεθώ συνεπιβάτης σε μηχανάκι φίλου χωρίς κράνος.
Ποια είναι τα όνειρά σας και το προτίθεστε να κάνετε για να τα πραγματοποιήσετε;
Στους καιρούς που διανύουμε προσωπικά δεν κάνω όνειρα. Θα έλεγα ότι μάλλον πρέπει να ζούμε κάθε ημέρα της ζωής σαν να πρόκειται για την τελευταία.
Ποια τα επόμενα συγγραφικά σχέδιά σας;
Ολοκληρώνω μία νουβέλα κοινωνικού περιεχομένου σχετικά με την βία και κακοποίηση κατά των γυναικών. Ένα αρνητικό, αισχρό και φαιδρό φαινόμενο που δυστυχώς συνεχίζει να υφίσταται στις μέρες μας.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και για όσα μοιραστήκατε μαζί μας.
Και γω σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.
