Ο Γιώργος Δάμτσιος έγραψε ένα μυθιστόρημα για εφήβους, για όσους αισθάνονται ακόμη έφηβοι, αλλά και για εκείνους που έχουν ξεχάσει πως είναι αυτή η όμορφη ηλικία. Με λιτό και πολλές φορές σχεδόν εφηβικό τρόπο μας βάζει σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο των παιδιών και μας θυμίζει την ανιδιοτελή φιλία που αναπτύσσεται σε εκείνη την άδολη ηλικία, που, τι κρίμα, περνά τόσο γρήγορα.
Μια παρέα πέντε αγοριών και ένα κορίτσι που αυτοονομάζονται η συμμορία των 7 μας μαθαίνει την αδελφική φιλία, την αγνότητα και την αυτοθυσία του ενός για τον άλλο. Ένας από αυτούς, ο Χάρης, μετά από ένα τραγικό δυστύχημα που του στέρησε τον πατέρα, τον αδελφό του, αλλά και την ικανότητά του να περπατά, γίνεται στόχος παράξενων ανθρώπων. Το ενδιαφέρον αυτής της παράξενης αλλά και επικίνδυνης ομάδας, φαίνεται να στρέφεται στο υπερφυσικό χάρισμα που απέκτησε ο Χάρης έπειτα ή και εξαιτίας του δυστυχήματός του.
Οι φίλοι του συσπειρώνονται γύρω του και αναλαμβάνουν να τον προστατέψουν. Η συμμορία των επτά που δεν είναι επτά μας μυεί στην ζωή στην επαρχία και δίχως να το καταλάβουμε, εμείς οι αναγνώστες, ταυτιζόμαστε με κάποιο από αυτά τα παιδία. Ακόμη και αν δεν μπορέσει κάποιος να βρει το ταίρι του, μπορεί ο ίδιος να γίνει ο έβδομος της παρέας και να ζήσει τις περιπέτειες με τους υπόλοιπους.
Ο Γιώργος Δάμτσιος, σαν αιώνιος έφηβος, όπως οφείλει να είναι κάθε συγγραφέας, μας βάζει σε αυτήν την ηλικία που τα παιδιά πιστεύουν ακόμη στην μαγεία, στα θαύματα και που όλα μπορούν να συμβούν. Μας μυεί εκτός από το αστυνομικό, το μυστήριο και τον τρόμο, σε ένα ακόμη λογοτεχνικό είδος. Την εφηβική λογοτεχνία.
Τι άλλο να περιμένουμε από τον αγαπημένο μας συγγραφέα;
