Στον κόσμο της Παραμυθένιας, εκεί όπου το φως μπλέκεται με τα χρώματα του ουρανού και τα παραμύθια ζωντανεύουν, ανθίζει ένα λουλούδι διαφορετικό από όλα τα άλλα: Το λουλούδι του Ουρανού. Ένα παραμύθι προς έκδοση για τη δύναμη της αγάπης, της πίστης και της ελπίδας. Μια ιστορία που μας θυμίζει πως κάθε μέρα είναι ένα μικρό θαύμα και πως η μαγεία δε χάνεται ποτέ. Αρκεί να πιστεύουμε σε αυτή. Μέσα από την πορεία της μικρής Εσχάλ, τα παιδιά μαθαίνουν να εμπιστεύονται το φως μέσα τους, να αγαπούν αυτό που οι άλλοι δεν αγάπησαν και να βρίσκουν το θάρρος ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Για τους γονείς, το βιβλίο αυτό θα είναι μια τρυφερή υπενθύμιση πως η μεγαλύτερη δύναμη βρίσκεται στην αγάπη. Στην αγάπη που γιατρεύει, ενώνει και δείχνει τον δρόμο ακόμα και μέσα στο σκοτάδι.Με αφορμή αυτή την υπέροχη ιστορία, που είχα τη χαρά και την τιμή να διαβάσω πριν καν εκδοθεί, συνομιλώ σήμερα με τη συγγραφέα της σειράς του Πέρα-Πέρα Μακριά, κ. Ουρανία Παντελίδου, για τα μηνύματα, τις αξίες και τη μαγεία που κρύβεται πίσω από τις σελίδες του παραμυθιού.
- Πιστεύετε πως υπάρχει ακόμη μαγεία γύρω μας, όπως στα παραμύθια; Πώς μπορούμε να την αντιληφθούμε στην καθημερινότητά μας;
Πιστεύω πως η μαγεία υπάρχει παντού ολόγυρά μας, όχι με τη μορφή που την παρουσιάζουμε στα παραμύθια, αλλά στο μυστήριο που μας περιβάλλει. Στο άγνωστο. Όταν δεχόμαστε μία κλήση από ένα αγαπημένο μας πρόσωπο τη στιγμή που μας λείπει και το σκεφτόμαστε. Όταν καθόμαστε σε ένα παγκάκι στο πάρκο, λυπημένοι και βυθισμένοι στην μοναξιά μας και μας πλησιάζει ένας σκύλος χαρίζοντάς μας την αγάπη και την συντροφικότητα που έχουμε τόση ανάγκη τη δεδομένη στιγμή, στη θέα της θάλασσας που γαληνεύει την φουρτούνα της ψυχής, στο χαρούμενο κελάηδημα των πουλιών που σου λένε καλημέρα, στην ευωδιά ενός ανθισμένου λουλουδιού. Σε οτιδήποτε μας ξαφνιάζει ευχάριστα και μας ενθουσιάζει στις πιο απλές, καθημερινές στιγμές μας.
- Η μικρή Εσχάλ έμαθε να πιστεύει στα θαύματα. Ποιό είναι το πιο θαυμαστό γεγονός που έχετε ζήσει ή έχετε δει στη ζωή σας;
Ξεχωρίζοντας ένα από τα πιο θαυμαστά γεγονότα που έχω ζήσει στη ζωή μου, θα επιλέξω αυτό κατά το οποίο εισακούστηκε η προσευχή μου για την θετική έκβαση ενός πολύ σοβαρού- ανίατου- προβλήματος υγείας αγαπημένου μου ανθρώπου, κάτι που συχνά με κάνει να σκέφτομαι πως η μαγεία πηγάζει από μέσα μας, από την δύναμη της πίστης μας και πως η ίδια η ζωή είναι από μόνη της ένα μεγάλο θαύμα.
- Στο βιβλίο, το φίδι και ο μάγος αντιπροσωπεύουν το κακό και τον φόβο. Με ποιον τρόπο μπορούμε, πιστεύετε, να μάθουμε στα παιδιά μας να αντιμετωπίζουν τους φόβους τους με θάρρος;
Τόσο ο φόβος όσο και το θάρρος υπάρχουν μέσα σε όλους μας από την ώρα της γέννησής μας. Είναι τα όπλα που μας χαρίστηκαν για την επιβίωσή μας. Ωστόσο ένα παιδί έχει σε μεγαλύτερο βαθμό ανεπτυγμένο το αίσθημα του θάρρους παρά του φόβου και αυτό δεν πρέπει να το καταπνίξουμε εξαιτίας των δικών μας φόβων, αλλά να το ενισχύσουμε. Πιστεύω πως μπορούμε να το επιτύχουμε μόνο όταν μάθουμε στο παιδί να αποδέχεται και να αναγνωρίζει την πηγή του φόβου του και να τον αντιμετωπίζει. Να ζυγίζει και να εκτιμά την επικινδυνότητά του και να πράττει με βάση τη λογική και τη γνώση και όχι μόνο του παρορμητισμού του.
- Μια πρόταση που μου κίνησε το ενδιαφέρον είναι τα λόγια της μητέρας της Εσχάλ, η οποία της είπε: «Να αγαπήσεις αυτό που δεν αγαπήθηκε». Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για εμάς σήμερα;
Για αρχή, να αγαπήσουμε τα κομμάτια του εαυτού μας που δεν αγαπήθηκαν από τους άλλους και κατ’ επέκταση να αγαπήσουμε και στους άλλους τα στοιχεία που κάποτε βλέπαμε σε εμάς και τα κρίναμε πολύ αυστηρά. Το φίδι συμβολίζει την πονηριά και την κακία, αλλά ταυτόχρονα συμβολίζει και τη θεραπεία. Όλα εξαρτώνται από το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε και από τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μας. Και φυσικά το προφανές, δεν πρέπει να κρίνουμε την εικόνα που έχουμε μπροστά μας αλλά πρωτίστως να βλέπουμε την ψυχή που κρύβεται από πίσω της.
- Στην ιστορία φαίνεται η αγάπη να είναι πιο δυνατή από τη μαγεία. Πόσο εύκολο πιστεύετε είναι στις μέρες μας τα μέλη μιας οικογένειας να καταφέρνουν να δείχνουν την αγάπη τους το ένα στο άλλο; Με ποιους τρόπους γίνεται εφικτό;
Μυστική συνταγή δεν υπάρχει. Κάθε οικογένεια και κάθε άνθρωπος λειτουργεί με βάση τα δικά του πρότυπα και τις δικές του ανάγκες. Ωστόσο το να δείξεις την αγάπη σου είναι το πιο εύκολο πράγμα, αρκεί να μην κυριαρχεί ο εγωισμός αλλά ούτε και η αυτοθυσία ενός μόνο μέλους. Μία λέξη που αγαπώ πολύ είναι η «Ενσυναίσθηση». Αυτές οι μικρές κινήσεις μας, που δείχνουν ενδιαφέρον και σεβασμό. Η κάλυψη των ψυχικών και σωματικών αναγκών κάθε μέλους, από και προς όλους, και φυσικά η ουσιαστική επικοινωνία που είναι τα απαραίτητα στοιχεία μίας ενωμένης οικογένειας.
- Ποια στοιχεία του χαρακτήρα της Εσχάλ (π.χ. καλοσύνη, πίστη, επιμονή), θα θέλαμε να δούμε και στα παιδιά μας;
Στα παιδιά των άλλων δεν μπορώ να σου πω. Για τα δικά μου όμως επιθυμώ το ελεύθερο πνεύμα της. Η Εσχάλ δεν κινείται με γνώμονα τις επιθυμίες των άλλων ή την απόκτηση υλικών αγαθών και τα στάνταρ που μας επιβάλλει η κοινωνία που ζούμε. Είναι ευτυχισμένη και ας μην έχει πλούτη. Δεν υποκύπτει στις επιθυμίες ή τις προσταγές των άλλων παρά μόνο ακούει την καρδιά της σεβόμενη πάντα και την ελευθερία των υπολοίπων.
- Ο Βασιλιάς Χανζαφάρ, ένας ήρωας του βιβλίου που εμφανίζεται δίκαιος – ένας Βασιλιάς που νοιάζεται για τον λαό του. Θα ήθελα να μας πείτε με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τις δύσκολες έννοιες της δικαιοσύνης και της ενσυναίσθησης στην εποχή του 2025.
Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε, ως παράδειγμα προς αποφυγή, τους πολιτικούς αυτού του κόσμου που νοιάζονται μόνο για την δόξα και τα δικά τους λανθασμένα ιδανικά. Τα παιδιά βλέπουν και βιώνουν κάθε μέρα τα αποτελέσματα της έλλειψης της εν συναίσθησης και της επικράτησης του εγωισμού μας. Ωστόσο, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως όλα εξαρτώνται από την ηλικία των παιδιών. Είναι εντελώς άτοπο το να μιλήσουμε για τα παραπάνω σε ένα παιδί πέντε χρονών και να τα κατανοήσει πλήρως, καθώς διανύει μία περίοδο της ζωής του κατά την οποία είναι απαραίτητο να χτίσει το εγώ του, κι όταν αυτό καταπιέζεται, τότε το εγώ του καταλήγει να γίνεται τοξικό κατά την ενηλικίωση. Θα επαναλάβω πως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, οπότε δεν υπάρχει μυστική συνταγή για το πώς θα μιλήσουμε στα παιδιά για τις παραπάνω έννοιες. Ωστόσο, εμείς είμαστε οι δάσκαλοί τους και τους μαθαίνουμε περισσότερα μέσα από τις πράξεις μας παρά μέσα από τα λόγια μας.
- Κάθε μέρα είναι διαφορετική και μοναδική στον κόσμο του «Πέρα-Πέρα Μακριά»! Τα παιδιά του 2025, σε μια εποχή που όλα γύρω τους τρέχουν με αστραπιαίους ρυθμούς, πιστεύετε πως θα έχουν ποτέ τη δυνατότητα να δουν και να απολαύσουν την ομορφιά που κρύβεται στην κάθε μέρα;
Στο χέρι μας είναι. Τα παιδιά είναι φτιαγμένα να βλέπουν με τα μάτια της ψυχής την ομορφιά και τη μαγεία που μας κατακλύζει. Εμείς, κυρίως οι άνθρωποι των μεγαλουπόλεων, έχουμε ξεχάσει να κοιτάμε και να εκτιμούμε τις απλές χαρές της ζωής (έτσι μας δίδαξαν) και δυστυχώς τα τυφλώνουμε με τη σειρά μας. Τα καταπιέζουμε και τα έχουμε βάλει στον αυτόματο, σε γρήγορο ρυθμό και τα έχουμε γεμίσει με δραστηριότητες δημιουργώντας τους τόσες πολλές υλικές ανάγκες που στο τέλος ξεχνάνε και αυτά πόση μαγεία κρύβεται σε ένα δειλινό. Ας σταθούμε λοιπόν και ας τους δείξουμε πως να ανασαίνουν. Πως να καθαρίζουν το μυαλό για να μπορέσουν να δουν … Μακριά ως το Πέρα-Πέρα… την μαγεία του κόσμου μας.
- Τα μηνύματα που προσπαθείτε να περάσετε μέσα από το βιβλίο σας είναι πολλά. Ένα ακόμη που εντόπισα εγώ διαβάζοντας το, είναι ότι όλοι οι ήρωές του αγαπούν άνευ όρων και συγχωρούν παρά τα λάθη. Πόσο σημαντικό πιστεύετε ότι είναι, εμείς πρώτα από όλα ως ενήλικες, να κατακτήσουμε την αξία και τη δύναμη της συγχώρεσης και στη συνέχεια τα παιδιά μας;
Η αγάπη δεν έχει καμία σχέση με τη συγχώρεση. Μπορούμε να αγαπάμε ακόμα κι όταν δεν έχουμε συγχωρέσει αυτόν που μας πλήγωσε. Και μπορούμε να συγχωρήσουμε χωρίς να τον αγαπάμε. Αν και είναι πολύ σημαντική, κυρίως για τη δική μας ψυχική ελευθερία, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να συγχωρήσουμε την στιγμή που ακόμη πονάμε. Χρειάζεται χρόνος και δουλειά. Και αυτή η δουλειά συνήθως ξεκινάει από τη θεραπεία των τραυμάτων που μας έχει δημιουργήσει το άτομο που μας πλήγωσε. Όταν κατανοήσουμε τον ψυχισμό του και προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση του, τότε μόνο θα έχουμε την δύναμη να συγχωρήσουμε. Βέβαια συγχώρεση δεν σημαίνει ξεχνάω. Σημαίνει προχωράω. Οι ήρωες του βιβλίου μου συγχωρούν γιατί έχουν κατανοήσει τους λόγους για τους οποίους οι θύτες της ιστορίας έκαναν ό,τι έκαναν. Για να ευτυχήσουν έπρεπε να προχωρήσουν και αυτό μόνο με την συγχώρεση θα το κατάφερναν.
- Αν μπορούσατε να ταξιδέψετε με τα παιδιά σας στη χώρα του Πέρα-Πέρα Μακριά, τι θα θέλατε να μάθουν από αυτό το ταξίδι για τον εαυτό τους και για τον κόσμο;
Ότι ο κόσμος είναι ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο, που βγαίνει μετά το πέρας των άσχημων καιρικών συνθηκών. Γι’ αυτό άλλωστε η Παραμυθένια Παραμυθού ζει στη Χώρα του Ουράνιου Τόξου αντί των υπολοίπων χωρών του Πέρα-Πέρα Μακριά.
- Γνωρίζω ότι, εκτός από τη συγγραφή παιδικών βιβλίων, έχετε εκδώσει και βιβλία ενηλίκων. Μιλήστε μας λίγο εάν θέλετε για το έργο σας ως συγγραφέας και για τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από αυτό.
Γράφω αυθόρμητα, μέσα από την καρδιά μου, τη φαντασία μου και μέσα από όσα συμβαίνουν γύρω μας. Εγώ δεν γράφω με απώτερο σκοπό το πέρασμα κάποιου μηνύματος. Συνήθως προκύπτουν από μόνα τους μέσα από την εξέλιξη της ζωής των ηρώων μου. Δεν είμαι ούτε δασκάλα ούτε φιλόσοφος. Ως συγγραφέας, μοιράζομαι τις ιστορίες μου και ο κάθε αναγνώστης εισπράττει τα μηνύματα που ο ίδιος αναγνωρίζει, ανάλογα με τη μοναδικότητά του. Είτε είναι παραμύθια για μικρούς είτε για μεγάλους.
- Αν και σας γνωρίσαμε ως συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Άνιμα, μέσα από το μυθιστόρημα «13 ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ ΔΑΚΡΥΑ», και την κυκλοφορία μιας συλλογής κοινωνικών διηγημάτων και διηγημάτων φαντασίας, με τίτλο «Επτά» ενώ πέρυσι σας είδαμε να γράφετε και να μοιράζεστε με τους αναγνώστες το πρώτο έντυπο παραμύθι σας, του οποίου η έκδοση έγινε επίσης από τις εκδόσεις Άνιμα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Το παραμύθι αυτό έχει τον τίτλο: «Ένα δώρο για την Κατσάνω». Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας λίγα λόγια για αυτό; Ποιο είναι το κεντρικό του θέμα και τι σας ενέπνευσε να γράψετε αυτήν την παιδική ιστορία;
Με χαρά έδωσα αυτό μου το παραμύθι στον εκδοτικό μου οίκο για φιλανθρωπικούς σκοπούς, γιατί λατρεύω τα παιδιά και μου αρέσει να ομορφαίνω με όποιον τρόπο μπορώ τις ζωές τους. Η ιστορία της μικρής, ορφανής αλεπουδίτσας , της Καστάνω, λαμβάνει μέρος κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και το κεντρικό της νόημα είναι η αποδοχή, η αγάπη, η αυτοεκτίμηση, η ενσυναίσθηση, η προσφορά και φυσικά η συγχώρεση. Η έμπνευσή του μου ήρθε όταν παρατηρούσα τα παιδιά στον παιδότοπο που διατηρούσα. Αυτό που κυριαρχούσε στις συμπεριφορές τους ήταν ότι έδιναν προσοχή στην εικόνα κοροϊδεύοντας με μεγάλη ευκολία οποιονδήποτε έμοιαζε διαφορετικός. Έτσι έγραψα το παραμύθι αυτό και τους το παρουσίασα με την μορφή κουκλοθέατρου για να δείξω στα παιδιά ότι η ομορφιά κρύβεται μέσα μας, πως το διαφορετικό δεν είναι απαραίτητα κακό. Πως αυτή η διαφοροποίηση των πάντων κάνει την ζωή μας ενδιαφέρουσα και όμορφη.
- Ποιο πιστεύετε ότι είναι το νόημα των Χριστουγέννων;
Πιστεύω πως το νόημα των Χριστουγέννων είναι η γέννηση, και η αναγέννηση, της αγάπης μες στις καρδιές μας και πως αυτήν την περίοδο μας δίνετε μια ακόμα ευκαιρία να μοιραστούμε τα θετικά μας συναισθήματα.
- Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο; Και αν ναι, είναι κάποιο βιβλίο που θα αφορά τους μικρούς ή τους μεγάλους αναγνώστες;
Αυτή τη στιγμή έχω προς έκδοση την σειρά παραμυθιών του: Πέρα-Πέρα Μακριά, και τα: Παραμύθια της Παραμυθένιας. Σε δεύτερο χρόνο, θα ακολουθήσουν οι αστυνομικές ιστορίες ενηλίκων.
Καθώς ολοκληρώσαμε τη συζήτησή μας με τη συγγραφέα κ. Ουρανία Παντελίδου, μένει στην καρδιά μας η αίσθηση ότι η μαγεία δεν κατοικεί μονάχα στις σελίδες των παραμυθιών αλλά και στις ψυχές όσων συνεχίζουν να πιστεύουν στο φως. Μέσα από τα λόγια της, θυμηθήκαμε πως κάθε ιστορία έχει τη δύναμη να θεραπεύει, να διδάσκει και να ξυπνά το παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας.
Ευχαριστώ πολύ, κ. Ουρανία, για την όμορφη συζήτηση!
